Chapter 2

Pagkatapos naming mag brainstorming ay ininat ko ang aking dalawang kamay at pinikit ang aking dalawang mata. Ganon talaga kami kapag malapit na ang midterms o finals. Brainstorming is a great way to get students to come up with new thoughts or knowledge on a topic. Brainstorming aids in the development of critical thinking abilities, to see how much you already know about the topic and to relieve fatigue and boost brain cells through mental activity.

"Bili muna ako ng maiinom, kayo?" tanong ko saaking dalawang kaibigan na halatang pagod.

"Mayroon na ako, kayo na muna magpapahinga muna ako saglit." sabi ni Siobhan at nilabas ang baong tumblr mula sakanyang bag.

Sabay kaming nagtungo ni Soren sa labas ng library kung nasaan ang veding machine. "Ano sayo?" tanong nito saakin.

"Pocari Sweat" sabi ko at binigay sakanya ang coins para siya na ang bahalang pumindot doon.

"Ang sabog mo namang tignan" biglang sabi ni Soren kaya nanlaki ang aking mga mata at dali-daling napatingin sa sarili sa reflection ng aking sarili sa salaming malapit saamin.

"Grabe ka!" sabi ko at inayos ang sarili dahil mukhang stress na stress ang aking mukha.

"Alright, I'm just stating a fact." Then he laughed so I rolled my eyes on what he said.

Inabot niya ang Pocari Sweat kaya padabog ko itong kinuha sakanyang kamay. Tumawa pa ito kaya sinipatan ko siya ng mata at nauna ng maglakad papasok ulit sa library.

Inakbayan niya ako. "Sungit naman nito, sorry na. Joke lang yun kanina" sabi nito habang naglalakad kami pabalik saaming table.

"Tigilan mo'ko" sabi ko at naupo saaking pwesto.

"What happened?" Siobhan asked curiously.

"Suyuin mo yan, Soren" natatawang sabi ni Siobhan kaya sinipatan ko ulit ng tingin si Soren na nagpipigil ng tawa.

"Babalik lang ako" biglang sabi ni Soren at nagmamadaling lumabas ng library. Napatingin ako kay Siobhan at nagkibit balik lang ito kaya binaalewala ko nalang at nagsimula ng mag scan sa aking mga notes.

"May extra ballpen ka pa?" biglang tanong ni Siobhan sa gitna ng katahimikan. Pareho kaming magbabasa at may hina-higlight saaming mga notes kaya wala kaming kibuan.

"Eto oh" sabi ko sabay abot sa ballpen na hindi ko pa nagagamit.

Wala sa sarili akong napalingon sa door ng library para tignan kung si Soren ba ang pumasok. Hindi pala siya, nasaan kaya ang mokong na yon, ang tagal tagal bumalik.

Makalipas ang ilang minuto ay biglang sumulpot si Soren saaking tabi at nilagay saaking gilid ang dalawang cloud nine na chocolate kaya napangiti ako at tumingin sakanya.

"Ang tagal mo ah?" tanong ko.

"Inantay mo'ko?" gulat na tanong nito kaya inikutan ko ulit siya ng mata at tumawa ito.

"May kausap lang ako sa labas kaya natagalan" sagot nito saaking tanong kaya tumango lang ako't bumalik na sa pagbabasa saaking notes.

Week passed by. Kakatapos lang ng aming exam at nandito ako ngayon sa labas ng aming room kasama si Siobhan dahil hinihintay namin si Soren na matapos.

"Kakaiba talaga tong si Soren" sabi ni Siobhan at dinungaw sa loob ang kaibigan. May kakaiba akong naiisip dahil kanina ko pa siya napapansing parang may bumabagabag sakanya kaya nag-aalala akong napa-tingin sa kaibigan.

"I think I messed it up" bungad ni Soren paglabas niya sa room at ngumiti ngunit kitang kita sakanyang mga mata ang takot.

I tap his shoulder. "It's impossible for you messed it up" I said.

He chuckled and massage the center of his brows.

"Sa Alcatraz mamaya!" yaya ni Siobhan saaming mga kaklase na nakakasalubong habang naglalakad kami sa hallway.

I was busy dancing with Siobhan at the dance floor. I raised my hands and swayed my hips along with the music. Some guys tried to dance with me but I moved away, hindi ko sila type.

The crowd's going wild, so am I. I swayed my hips and shut my eyes off to join the beat of the music. Because I was wearing a body-hugging rose gold silk dress, it felt pleasant to touch my body with my hands. I raised my hands to my neck, where my hoop earrings were dangling from my hands due to my dancing, then I moved my hands to my hair and elevated it again.

Bumalik ako saaming couch at nakitang nandoon si Soren, umiinom mag-isa kaya tinabihan ko ito saka nilagok ang Tequila na sa kanyang basong hawak.

"Iniisip mo parin ba?" I asked.

"Ayokong mawala yung scholarship sakin, Syrhane. Wala akong pera para bayaran yung ganon ka laking tuition." sabi nito kaya dahan dahan akong tumango.

"I've known you for about three years and have seen you put forth a lot of work. You're simply overthinking because you believe you've made a mistake. Pero lahat ng iyon ay mga nasa isipan mo lang, Soren. Hindi ka babagsak, yan ang isipin mo." patuloy ko saka tinapik ang kanyang balikat.

"Ang galing mo mag payo, do you even adapt that to yourself?" He asked seriously so I looked away. Unable to answer his question.

Nilagyan ko ng Tequila ang aking baso saka nilagok iyon. It pains me when I remember what my father said.

"Medical field will not make you successful, and do you think that is enough to make me proud of you? I'm so sick of you! Of your decisions that will eventually fail!" sigaw nito saaking mukha pagkatapos kong sabihin na hindi Business ang kukunin kong course, gaya ng gusto niya.

That words will forever engraved in my soul. It pains me, not just emotionally but also physically. I hurt myself because of it, I tried to took my life because those words just hurts so much...

I consumed two bottles of Tequila. My vision was blurry when I stood up, but I managed to proceed towards the dance floor. I danced the night away, enjoying the freedom I'd never known before.

"Syrhane, you're drunk" napalingon ako sa nagsalita at nakitang si Soren iyon. I smiled like an idiot at hinila siya papalapit saakin.

"Sayaw ka naman, Soren!" sabi ko sakanya at sinayaw sayaw ang dalawa niyang kamay.

He just stared, blankly.

Napatigil ako sa pagsasayaw ng bigla niya akong hinila paalis sa dance floor at paalis ng bar saka siya dumiretso sa parking lot kung nasaan ang aking sasakyan.

"Soren!" I refused.

"Get in and sober up first" he said as he opened the front seat.

Umiling ako at pinagkrus ang dalawang kamay sa dibdib.

He sighed and held my waist to make me sit at the front. Wala na akong nagawa kundi umupo dahil tuluyan na niyang sinirado ang pinto.

I'm too dizzy to argue with him so I better sober up first.