Chapter 30

Mabuti na lang at nakapag-book si Lucinda. Naghintay na lang ang driver kanina sa gilid. Kaya naman nakaalis kami agad nang talikuran ko si Ivan na napipilan at hindi na makagalaw sa kinatatayuan.

Yakap ko ang anak ko habang nasa biyahe kami. Gustong-gusto kong mag-iiyak kaso hindi puwedeng maging mahina ako sa harapan niya.

"Mommy, I'm sorry." Nanginig ang kaniyang boses. Nagsimula na naman siyang umiyak.

"Wala kang kasalanan, baby..." mahinahon kong sagot habang hinahaplos ang kaniyang buhok.

"Kung sana hindi ko sinundan si Daddy. Kung hindi sana ako nagpakilala kay lolo. Kung hindi ko sana sinabi na anak niya ako... Hindi ka sana umiiyak mommy... I'm sorry, mommy."

Parang may mainit na palad na humaplos sa aking puso dahil sa sinabi ng aking anak. Napakasuwerte ko dahil biniyayaan niya ako ng matalino at mabait na anak.

"You're destined to meet your dad. He loves you..." Ramdam ko ang saya at pagmamahal niya para sa anak namin. Ang problema nga lang ay magulo pa din ang lahat