“Hey, Mom!” kaagad na bungad sa akin ni Herald nang ibigay sa kaniya ng Tito Jemuel niya ang selpon.
“Hi, Son. How's your meeting with Tito Jemuel's mother?” I asked as I smiled because even though I couldn't see him, I could still hear my son’s joy on the other line. Sadyang gusto ko lang tanungin upang makumpirma ito.
“Lola Helin cooked me ginisang bangus for breakfast and I love it. She is good as you are in cooking, Mommy,” masayang pagkukuwento niya.
“Really? I’m glad to hear that. Are you enjoying their companion?” Tumungo ako sa hardin nang may nakita akong paruparo na nakadapo sa isang bulaklak na rosas. At nang tuluyang makalapit ay doon ko napansin na marami pala sila.
Narito ako sa malaking bahay ng m
Pagbukas ng elevator na aking kinalululanan ay may pumasok na tatlong babae sa ikatlong palapag nang bumukas ito. Base sa kanilang uniporme ay isa sila sa mga empleyado ng gusaling ito. Para silang bulateng-lupa na sa tuwing hinahawakan mo ay kumakawag-kawag.“Nakita ninyo ba si Mr. Fonteverde na pumasok kanina? Napakapogi niya sa suot niyang eyeglasses,” sambit ng isa sa kanila na naka-ponytail ang buhok at hindi pa nakuntento dahil niyugyog pa ang kasamang may pantay na buhok ngunit mababa lamang na babae.Kapagdaka'y biglang natuon ang mga tainga ko sa kanila at bahagyang napataas ang aking kilay dahil sa narinig.“Oo nga. First time kong nakita siyang may salamin sa mata. Hindi ko tuloy mapigilan ang titigan siya kanina lalo na sa tuwing nagkakasalubong ang kaniyang mga kilay,
PATUNGO ako ngayon sa departamento namin pagkatapos kong makaharap si Mr. Fonteverde. Para akong nakalutang sa mga ulap dahil sa sobrang sayang nararamdaman. Hindi ako makapaghintay na ibalita sa kanila ang good news na natanggap ko sa araw na ito.Pag-apak ko ng aking mga paa sa bukana ng aming departamento ay nagulat ako sa biglang pumutok.“Congratulations, Astrid!” sigaw nilang lahat na nagpalaki ng aking mga mata dahil sa gulat.Doon ko lang nalamang confetti pala ang pumutok dahil sa pagbagsak ng iba’t ibang kulay ng mga piraso sa aking kinatatayuan. Naroon silang lahat at may banner pa na nakalagay na ‘Congratulations, Miss Ramirez!’ Halos hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang kagalakang nararamdaman ko ngayong araw. Now I feel how to be promoted even this is not my field
“Okay, this is your final assignment for the product that we will release before the year's end. Leo, with your team, prepare your editing skills and creative imagination because your team will layout the product’s design and also the slogan of the product advertising campaign. Apollo with your team, ready your voice and confidence for the marketing purposes and also prepare a various concept task and conduct final analysis for the product’s needs on how we effectively introduce it to the customers. Lianna, develop a perfect plan event for the showcase of the new product, make sure that we shoot the target. Veronica, you already know what you are going to do as a Digital Strategist. And I will assist you all and do my task too. So, nagkakaintindihan ba tayong lahat?” pumalakpak ako ng dalawang beses matapos kong sabihin iyong lahat. “Yes, Miss!” koro nilang sagot.
“Gano’n ka naman talaga... madaya ka kahit kailan,” pagnguso ko na tila ba kaharap ko ang aking kausap. “Sorry for that though. Ang mahalaga naman ay mahal kita,” pagtawa niya ngunit sa halip na matawa ako ay bigla akong nakaramdam ng pagkaasiwa. Narinig ko siyang tumikhim sa kabilang linya na paniguradong naramdaman ang nagawa kong pananahimik. “Excuse me. I’ll drop the call, narito na ang patient ko,” pagpapaalam niya. “Sige. Take care,” wika ko na lang bago namatay ang tawag. Bumuntong-hininga ako at ibinaba ang selpon sa mesa. Sandali akong natulala sa harap ng aking kompyuter at saka pa lang napabaling sa bukana ng aking kinalalagakang lugar nang may kumatok mula rito. Doon ay nagtama ang aming paningin ng taong hindi ko inaasahang makikita ko ngayon. I think he was busy to visit his employees in almost ever
Ava’s P.O.VNapapunas na lang ako ng pawis na namumuo sa aking noo. Kahit tirik na tirik ang araw ay ginawa pa rin namin ang pag-sho-shoot sa mga models na gagawin naming mukha sa bagong produktong ilalabas namin. Narito kami sa gilid ng pampublikong kalsada kung saan kakaunti lamang ang dumadaang sasakyan ngunit maraming taong pumaparoon at parito. Isa sa dahilan kung kaya’t maraming tao ay patungo ito sa Supermarket. This is the perfect spot for the product. Bliss Perfume will still freshen you up even though you are in a public place.“Astrid, what do you think is the perfect shot for the front page of the magazine?” tanong sa akin no’ng bi na nag-edit ng mga taken shot sa laptop pagkatapos ito e-export.Napayuko naman ako at tumingin sa screen ng laptop. Buti na lang ay nakapuwesto ito sa may silong sa tabi ng isang hindi bukas na grocery store.“I like this one... It’s kind of minimalist and the smile o
“FRIEND!” Sinunggaban ako ng yakap ni Shaelza nang makita ako sa sala nila kasama ang anak ko. “Thank God, naalala mo rin akong bisitahin rito. Akala ko ay nakalimutan mo na ako.” At marahang tinampal ako sa aking balikat.“Kagagaling lang namin sa Piano lesson ng anak ko at wala na kaming ibang mapuntahan kaya dinalaw ka na lang namin,” pagdadada ko.“Hello, Tita Shaelza!” bati sa kaniya ni Herald.“Oh hello, smart boy.” Yumuko si Shaelza upang panggigilan ang pisngi ng aking anak na ikinadaing naman ni Herald. “Ang pogi talaga ng anak mo. Mana sa tatay,” paglalahad niya na ikinaistatuwa din niya.Maging ako ay natigilan. Bumaba ang tingin ko kay Herald na ngayon ay nakatingala na sa akin. Bumalik ang tingin niya kay Shaelza.“Do you know my father, Tita Shaelza?” nakangiting tanong sa kaniya ni Herald.“Huh?” Tumayo siya ng tuwid at tumingin sa
“Mommy, Celestine’s house is bigger than my expectations. I didn't know that she’s so rich knowing that she is very simple in our school.” Magkahalong mangha at paghanga ang gumuguhit ngayon sa mukha ng aking anak. Hindi pa rin siya makapaniwala simula ng makita ito sa labas at ngayon ay nasa loob naman.Narito kami sa sala ng mansyon at nakaupo habang hinihintay naming bumaba si Hera na sinundo ni Manang Olivia sa ikalawang palapag. Kagaya nga ng request niya ay dinala ko rito si Herald. Ang hindi ko lang sigurado ay kung makakapagturo ba ako ng maayos ngayon kay Hera to think na narito si Herald. Baka magtakbuhan lang ang dalawa sa loob ng ilang oras na pamamalagi namin rito.“Even though she is so simple, Hera shout out for beauty. She’s a pretty girl with a sweet smile,” wika ko na ikinapula ng mga pisngi ni Herald
Madilim. Nakalulunod. Para kang sinasakal. Nakatatakot. Mawawalan ka na lang ng buhay kapag pinasok mo ito. Kahit hindi natapos ang kuwento ni Manang Olivia, kahit papaano’y may nalaman ako. Alam ko na kung ano ang kuwento ng madilim na anino na kumukubli sa kaniyang mga mata. Hindi ko alam. Hindi ko malaman. Dahil sa nalaman ko ay nahabag na lang ako sa kaniya at nakaramdam ng awa. Pareho kaming biktima ng nakaraan. Masarap sabihing, ‘buti nga dahil deserve n’yo ’yon’ pagkatapos ng ginawa ng ama niya sa mga magulang ko at kulang pang mabaliw siya. Pero hindi. Kaya ba nagagawa niya ang pumatay ng walang pagdadalawang-isip dahil wala siyang nakikitang liwanag? Kung gayo’y dapat pala akong magpasalamat dahil wala sa katiting ng pinagdaanan niya ang mga pinagdaanan ko.