Chapter Twenty Two

"NAG-IISA ka ata rito?" naupo si Hecthor sa bakanteng upuan sa tabi niya.

Humihop siya ng kape habang ang mga mata ay nakatanaw sa payapang karagatan. Alas-ocho na ng umaga. Mula kanina hanggang ngayon ay wala pa siyang tulog.

"Are you okay?" muling tanong ni Hecthor sa kanya. Tiningnan niya ito at nginitian.

"Yes I'm okay."

Tumaas ang kamay nito at hinaplos ang kanang mata niya gamit ang hinlalaki nito.

"You cried. Pinaiyak ka ba ni Nicolo?"

Yumuko siya at tinitigan ang laman ng tasa niya. Sakatunayan hindi niya alam ang emosyong naglalaro sa kanya ngayon.

"I shouldn't be in love with Nicolo. I shouldn't love him right?"

"Mahal mo na siya?" nahimigan niya ang lungkot sa boses nito.

Raphael sighed heavily. "I don’t know if it’s love I feel for him. Meron bahagi sa isip ko na nagsasabing... I have known him for a long time and I have