Chapter Twenty Four

BUMILIS ang tahip ng puso ni Raphael habang nakatitig sa lalaking mahimbing pa ring natutulog sa tabi niya.

Nasapo niya ang bibig. "Diyos ko! Ano ba itong nagawa ko?" mahinang tanong niya sa sarili.

Panandaliang napawi ang pangamba kay Raphael nang malaya niyang napagmasdan ang gwapo nitong mukha. Para itong maamong tupa kapag tulog at leon naman kapag gising ito.

Marahil sa sobrang kalasingan nilang pareho kaya nangyari ito. Isa pa hindi ito magagawa ni Nicolo sa kanya kung nasa tamang katinuan ito. Nakita na niya sa mga mata nito kung gaano nito pinagsisisihan ang paghalik sa kanya nito noon.

Hindi niya gugustuhing magisingan siya ni Nicolo. Ayaw na niyang makarinig ng pagsisisi mula rito. Kaya maingat siyang umalis mula sa ibabaw ng kama, pero sa konting paggalaw ng kama ay gumalaw si Nicolo.

Umungol na marahang nagmulat ng mga mata si Nicolo at awtomatikong nagtama ang kanilang mga mata.

<