Share
Chapter 29
"Isara mo!'' Halos bulyawan na siya ni Sam. Dahil sa hindi inaasahang pagdating ni Garrett.
Mabilis na isinara ni Devine ang pintuan. Bigla siyang nanginig at nanlamig dahil sa biglang pagdating ni Garrett.
"Huwag ka ng lumabas... Dito ko na lang iaabot si Rienver," ani ni Sage. Yumukod siya sa kanyang upuan at iniabot si Rienver mula sa pagitan ng upuan.
Dahan-dahan namang inabot ni Devine ang anak. Hinaplos ang mukha at hinalikan sa noo. Pagkuwan ay sumulyap sa kinaroroonan ni Garrett. Na ngayon ay nakatingin sa deriksyon nila. Hindi naman sila makikita ni Garrett sa loob. Maliban lang kung lalapit siya at papasok sa loob ng sasakyan.
"Ako na muna ang baba," saad ni Sam kay Sage. Dahil tila hinihintay siya ni Garrett na bumaba sa kanyang sasakyan. Mabilis niyang tinanggal ang kanyang seat belt at nauna nang bumaba at dumiretso sa kinaroroonan ni Garrett.
Isang buntonghininga muna ang pinakawalan niya. Bago nito kinibo ang pinsan niya. Kailan lang
Related chapters
Whisper of the heart Chapter 30
Malayo ang tingin ni Garrett, madilim na dahil nasa Alas siete na ng gabi. Nasa balcony siya ngayon sa pangalawang palapag ng kanilang mansyon. Hindi mawari kung ang mga ilaw kalsada ang pinapanood o sa malungkot na kalangitan na tila pinagdamutan ng mga bituin at buwan dahil sa kadiliman.Tumayo siya at naglakad, humawak siya ng mahigpit sa relings kasabay ng pagpuno niya ng hangin sa kanyang dibdib. Mariin siyang pumikit. Sumagi kasi sa isip niya kung paano niya pinadampot si Corry.Higit isang buwan na ang nakakaraan noong ipinakulong niya si Corry. Isang imbetasyon ang ipinadala sa kanila ni Don Romulo para sa ika-limampung kaarawan ni Corry.Isang engrandeng handaan sa bakuran ng mansyon ng mga Valdez ang ginanap sa gabing iyon. Masaya ang lahat. Matataas na tao at kilalang opisyal at personalidad ang dumalo sa espesyal na kaarawan ni Donya Corry.Habang kinakantahan nila ng Happy birthday si Donya Corry ay siya ring paglapit ni Garrett sa kany
Whisper of the heart Chapter 31
SamLies is my last goodbye to her. Ang dami kong gustong sabihin sa kanya. Mga bagay na dapat kong aminin. But if I told her the truth na nalaman na ni Kuya ang totoong pumatay kay Tita. Would she keep her promised na hindi na niya babalikan si Kuya? Would she stand to her words? I know she won't!Kumirot ng husto ang puso ko. Para akong nililingkis sa sakit. I've been keeping this love for her since the day I met her. Those childhood na ako lang ang lalaking hinahanap hanap niya. Ni hindi ko nga ibinigay sa kanya ang regalo sana ni Kuya na bracelet sa kanya. I know I was being selfish since then, pero lasing naman si Kuya noong pinabigay niya iyon. Akala ko nga hindi tototohanin ng lokong iyon ang biruan namin noon. Bumuntonghininga ako.Walang buhay akong tumayo mula sa pagkakaupo sa pinakagilid na upuan ng eroplano. The plane just landed. I left Philippines carrying those heavy loads in my heart. Umaasang sa paglayo ay maibsan ang sakit na nararamdaman ko. I
Whisper of the heart Chapter 32
DEVINEMULI akong sumilip sa banda roon para tignan kung aalis na siya o hindi pa. Pero nakapalaking pagkakamali ang ginawa ko dahil sa direksyon ko rin siya tumingin.Halos abutin ko na ang aking hinininga dahil sa kaba. Nakita niya ba ako? Tumuwid ako ng tayo, every corner of this place ay may camera. Ayokong isipin ng kahit alin man sa mga staff, that I am acting like stupid and hiding something.I walked as fast as I could para makaalis sa lugar na iyon, bahala na kung maghintay doon si Sir Xennon. I care about this job but I care for my self and to my son more. Kulang na lang tumakbo ako pero hindi pa ako nakakalayo ay nagsalita na siya."Miss, sandali,'' He almost screamed.Something inside me wanted to stop at lingunin siya, but I shouldn't stop! Hindi ako dapat makita ng demonyong iyan! Hindi pa man kami nagkakausap, nasasaktan na ako. Bakit niya ako tinatawag? Does he need something? Or he recognized my figure? That I am Hope. Noon b
Whisper of the heart Chapter 33
GarrettILANG ulit ako napakurap-kurap. Kinusot ko rin ang aking mga mata dahil baka nagkamali lang ako ng tingin. Alam ko naman na ang bawat tao sa mundo ay may kamukha. Pero hindi ang buong katauhan at hindi ang bugso ng damdamin na maaring maramdaman mo kung sakaling makakita ka man ng kamukha o kahawig ng isang tao. Eyes can be wrong but not the heart! I know I was a bitter man but I believe of what my mom's always told me when I was little. Na hindi kailan man nagkakamali ang puso.Malakas ang kutob ko na si Hope ang nakita ko, kaya mabilis ko siyang hinabol. Ilang beses ko siyang tinawag para sana lumingon siya, pero hindi! Kaya lalo akong nagkaroon ng malakas na kutob na si Hope iyon. Para siyang umiiwas.I know it's crazy, dahil patay na si Hope. Pero hindi ko magawang pigilan ang sarili ko. I was so fucking despirate this time. I know it sounds crazy to call somebody just to prove myself that I am not mistaken!''Yes, Sir?'' Tanong sa akin
Whisper of the heart Chapter 34
GARRETTMAINGAT na tinanggal ng dalawang lalaking maghuhukay ang itim na lapida ni Hope. Matagal na siyang wala at matagal ko na ring pilit sinasanay ang sarili ko na tanggaping wala na siya at hindi na kailan man babalik pa.Pangatlong tira pa lang ng isang lalaki sa hawak niyang pala ay may nahukay na sila. Tunog iyon ng isang lata kung hindi ako nagkakamali. Nakita kong nagtinginan sila, pagkatapos ay nilingon nila ako."Sir... Mababaw lang siya. Parang wala naman pong nakalibing dito,'' Sabi ng isa. Nagkamot pa siya ng batok.Kumunot ang noo ko sa sinabi nila. Agad ko rin silang nilapitan."Give me that,'' Itinuro ko ang pala na hawak ng isa.Agad kong kinuha iyon at pinala ang lupa. Tama nga sila mababaw lang ang hukay na iyon. Muling tumunog ang latang natamaan ng isa kanina dahil natamaan ko rin iyon. Lumuhod ako at hinukay iyon gamit ang kamay ko. Lata iyon ng tsokolate kulay purple at nangangalawang na rin.Dahan-dahan ko iyo
Whisper of the heart Chapter 35
DevineNaging tahimik ang mga nakaraang Linggo na pagtatrabaho ko sa kumpanya ng mga Sevilla. Kahit pa naroon pa rin ang pagdududa ko na baka bumalik rito si Garrett. May mga araw na halos ayaw ko nang pumasok dahil hindi maalis-alis sa isip ko ang pagtawag niya noon sa akin. Pero sa tuwing iniisip ko iyong sinabi ni Sir Xennon at ni Sam na walang dahilan si Garrett para magpabalik-balik dito ay napapanatag ang loob ko. At saka kung talagang nakilala niya ako di sana kinaumagahan ay bumalik siya agad. Saka alam niyang patay na ako.Halos mapatalon na ako sa gulat ng biglang sumulpot sa harapan ko si Ma'am Meryl at may hawak siyang kulay puti at kulay yellow na orchids na nakabalot sa kulay pink na fancy paper.''Oh, Iha may nagpapabigay sa iyo,'' nakangiting saad niya.''Po? Sino po?'' nalilitong tanong ko. Halos malukot na yata ang noo ko dahil sa pagkabigla. Hindi ko naman inaasahan na may magpapadala sa akin ng mga mamahaling bulaklak at paborito
Whisper of the heart Chapter 36
Devine.''Oh... nandito ka na pala Iha?" si Manang Josie. Sinalubong niya ako sa aking pagdating.Nagmanong ako sa kanya. "Tulog po ba si Rienver Manang? Nasaan po siya?'' Tanong ko.Sa tuwing umuuwi kasi ako lagi niyang karga si Rienver na sinasalubong ako. Kaya parang nanibago din ako sa araw na ito.Napasinghap siya at napamulagat sa tanong ko. ''Ah. eh. Nasa loob Iha.'' Alanganin ang ngiti niya at para bang may nagawa siyang mali sa sinabi niya.''Halika na sa loob. May bisita ka.''Napailing ako at ngumiti. Alam ko na agad kung sino iyon. Sino pa ba ang bibisita sa amin, kundi si Sage.Dali-dali akong naglakad papasok sa loob. ''Ikaw talaga Sag-------'' Nabitin ang sasabihin ko noong mapagsino ko ang sinasabi ni Manang Josie na bisita ko.Si Don Fernando? Karga pa niya ang anak ko? Binalot ako ng matinding takot at kaba. Nangatog ng husto ang mga tuhod ko.Maski siya ay tila nagulat sa pagdating ko.N
Whisper of the heart Chapter 37
Devine''Huwag na huwag mo akong lalapitan! Lumayo ka sa akin!'' sigaw ko nang humakbang siya sa akin palapit.Ang kapal ng mukha niyang puntahan ako. Ang lakas ng loob niyang hanapin ako at magpakita sa akin! Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya? Higit pa sa pinatay niya ako ang sakit na dinulot niya! Siguro nga noh? Ganoon talaga ang makakapal ang mukha!''Hope... let me explain, I'm sorry...'' His tears fall from his eyes. Garalgal din ang boses niya.Lalong tinaliman ko ang tingin sa kanya. Pagkatapos ng lahat sorry lang ba ang magagawa niya. Anong akala niya sa akin? Bata na pagkatapos paluin at magsorry. Ayos na agad?''Ang kapal ng mukha mong magpakita sa akin! Umalis ka na! Umalis na kayo!'' Dinuro ko siya. Sila ni Don Fernando.Lahat sila manloloko. Pare-pareho silang lahat!''Hope... please pakinggan mo naman ako.''''Bakit!? Bakit kita pakikinggan?! Sabihin mo? Noon bang nakiusap ako sa iyo na pakinggan mo ako. Nakinig
Latest chapter
