HIS REASON.
"Garrett, since we are all here I want you to read this document iyong malakas na maririnig ng asawa mo," Utos ni Don Fernando kay Garrett. Kasabay ng pag-abot nito ng papel.
Nagsalubong ang makakapal na kilay niya, umiigting ang panga niya dahil pakiramdam niya'y ginagawa siyang parang bata ng kanyang Lolo.
Padabog niyang inabot ang papel sa Don, pansin ni Hope ang madilim na mukha ni Garrett, ang galit at inis. Natatakot din siya dahil panigurado niyang pagkatapos ng pag-uusap nila ngayon ay masasakit na salita at pang-iinsulto na naman ang aabutin niya kay Garrett.
"What are you waiting? Basahin mo na!" Matigas na utos ng Don malapit na din itong mainis sa apo. Inilang ulit na nilingon ng Don si Hope, banaag nito ang matinding takot at lungkot.
"Read Garrett!" Ulit ng Don.
"Fine!" Pabalang na sagot niya. Padabog niyang itinaas ang papel sa higpit ng hawak niya'y halos mapunit na ang gilid nito.
"Sumasang-ayon ako sa lah
Hindi mapakali si Hope, hindi magawang pakalmahin ang sarili niya. Matapos ang tagpo nila ni Garrett, ibang-iba ang trato ng lalaki sa kanya. Pero nabawasan na rin ang mga bagay na gumugulo sa isip niya. Ang rason na matagal na niyang gustong malaman, kung bakit sobrang kinagagalitan siya ni Garrett.Ang sobrang gumugulo na naman ngayon sa isip niya ay ang hustiya na dapat niyang makuha, hustiya sa pagkamatay ng Mama ni Garrett at hustiya para sa kanyang sarili, dahil sa bintang ng kasalanan na kailan man hindi niya ginawa, kasinungalingan na sumira sa masaya nilang relasyon ng Lolo niya, kasinungalingan na nagpahirap sa kanya, kasinungalingang umagaw sa kanya ng karapatan, kasinungalingang sumira sa buo niyang pagkatao, kasinungalingang gumapos sa kanya sa kalungkutan. Na hanggang ngayong nasa tamang edad at pag-iisip na siya ay nagpapahirap pa rin sa kanya. Hanggang kailan siya mananatili sa gaanong anyo? Na tingin ng mga tao ay isa siyang kriminal? Hanggang kaila
"Sigurado ka ba talaga sa gagawin mo Best?" tanong ni Sage habang nagda-drive. Papunta sila sa bahay ni Aling Brenda upang hingin ang tulong niya. Gustong buksan muli ni Hope ang kasong pagpatay kay Ma'am Adel. She knew na hanggang hindi nila nakukuha ang hustisya sa pagkamatay ng Mama ni Garrett, hindi din niya makukuha ang hustisya para sa sarili niya.Malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago nilingon si Sage."Oo. Best kung hindi ko ito gagawin, walang magbabago. Iyon at iyon pa rin ang tingin sa akin ng mga tao, kriminal pa rin ako sa mata nila."Nilingon siya ni Sage, kita nito sa mga mata niya ang pait at bigat na dala-dala niya."Paano kung ayaw pa rin niyang magsalita?" Halos ibulong na niya iyon dahil sa pag-aalangan.She don't want Hope to feel hopeless. But she have to know, what would be their next plan kung hindi mag-work out ang gagawin nila."Sana nga, mag-salita na siya. Sana maawa na siya sa akin, all my lif
"Sigurado ka ba talaga sa gagawin mo Best?" tanong ni Sage habang nagda-drive. Papunta sila sa bahay ni Aling Brenda upang hingin ang tulong niya. Gustong buksan muli ni Hope ang kasong pagpatay kay Ma'am Adel. She knew na hanggang hindi nila nakukuha ang hustisya sa pagkamatay ng Mama ni Garrett, hindi din niya makukuha ang hustisya para sa sarili niya.Malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago nilingon si Sage."Oo. Best kung hindi ko ito gagawin, walang magbabago. Iyon at iyon pa rin ang tingin sa akin ng mga tao, kriminal pa rin ako sa mata nila."Nilingon siya ni Sage, kita nito sa mga mata niya ang pait at bigat na dala-dala niya."Paano kung ayaw pa rin niyang magsalita?" Halos ibulong na niya iyon dahil sa pag-aalangan.She don't want Hope to feel hopeless. But she have to know, what would be their next plan kung hindi mag-work out ang gagawin nila."Sana nga, mag-salita na siya. Sana maawa na siya sa akin, all my life bina
And I can't stand the pain...And I can't make it go away...No I can't stand the pain...How could this happen to me?I made my mistake. Got no where to run. The night goes on as I'm fading away.I'm sick of this life, I just wanna scream!How could this happen to me?Mariing napapikit si Hope at di na napigilan ang luhang bumagsak sa kanyang mga mata. That song's is reminding her the life she have.As she close her eyes a million of pains, torturing her heart. The lies... The selfishness, and cruelty of this world."Hindi mo na man kailangang piliting itama ang nakaraan kung hindi na talaga kaya..." malumanay na saad ni Sage sa kanya."Ang sakit... bakit kailangan ako pa? Ano bang nagawa kong mali. Bakit pa ako naging tao kung puro pasakit na lang ang pinagdadaanan ko!" humahagulgol na sagot.Isang makabuluhang buntonghininga ang pinakawalan ni Sage. Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng daan. Sa tapat mismo&n
Walang buhay na pinapanood ni Hope ang mga itik na nagsisikain ng suso na itinatapon ni Sage sa may Fishpond.Nasa Nueva Vizcaya sila ngayon, isinama kasi siya ni Sage na magbakasyon ng tatlong araw sa bahay ng Lola nitong si Aling Esmi, para daw maibsan kahit kaunti ang problema niya.Itinaktak ni Sage ang timbang lagayan ng suso at tinanggal din ang gloves pagkuwan ay naglakad at naupo sa tabi ni Hope sa tuyong kahoy ng ko melina.Bumuntonghininga muna si Sage bago nagsalita, "Iyan ka na naman. Nasa probinsya tayo, pero nasa syudad ang isip mo."Malungkot na nagpakawala ng hangin si Hope at nilingon siya."Paano kung hindi na talaga ako balikan ni Garrett?" nalulungkot na tanong niya.Simula kasi noong nagkagulo sa Penthouse nito ay hindi na siya nagpakita pa. Marahil ay ayaw na nga niya talagang makita pa si Hope. Gustong-gusto niyang magtanong kay Don Fernando, pero natatakot siyang baka iyon pa ang maging dahilan para hindi makuha ni
MABILIS na pinatakbo ni Sam ang sasakyan niya dahil napapansin niyang tila nagiging mabangis na ang ulan. Nasa alas-kwatro pasado pa lang ng hapon pero tila takipsilim na ang paligid.Kauuwi lang ni Sam kagabi galing New York, he wanted to visit his grandfather at upang dumalo na rin sa nalalapit nitong kaarawan.Isa siyang successful CEO ng isang Jewelry Production sa New York. A man with a name and pride... sa kabila ng pagiging successful niya ay hindi niya pa rin makalimutan ang mga best friends niya.It's been five years. Since he left Philippines. He was thinking of Hope and Sage his best friends. Napabuntunghininga siya nang maalala ang balitang kasal na si Hope sa pinsan niyang si Garrett. Higit isang buwan na ang nakalilipas noong nabalitaan niya iyon. Laking pagsisi niya dahil hindi niya nagawang ipagtapat kay Hope ang tunay niyang nararamdaman, he was afraid to lose her, at lalong ayaw niyang iyon ang maging dahilan ng paglayo ng loob ni Hop
ILANG beses na napakurap-kurap si Hope nang magising. Nagtataka siya dahil iba ang lugar na kinaroroonan niya. Malaki at eleganteng kwarto ang bumungad sa pag-gising niya. Nakahiga siya sa Queen Size bed at kulay puti lahat ang gamit, from beddings, comforter pati ang mismong bed na iyon, ang bahay ay yari sa salamin. Mula sa kama na kinaroroonan niya ay matatanaw ang magandang hardin sa labas. May iba-ibang uri ng makukulay na bulalak ang nakapalibot sa fountain na nasa limang talampakan ang taas.Sa bandang kanan doon ay makikita ang oblongated na malaking pool na nasa sampong metro ang haba at anim na metro ang lapad at kumikislap-kislap pa ang asul nitong tubig. Nalilito siya at pilit inaalala kung paanong napunta siya sa hindi pamilyar na lugar.Hindi pa man kasi siya nagkakamalay kagabi ay pinilit nang iniuwi ni Sam. Sa private house nito sa Parañaque, nang malamang maayos lahat ang resulta niya. Kumuha na lang ito ng private nurse na sumama sa kanila. Per
PIKIT matang dinadama ni Hope ang malamig na simoy ng hangin. Nakaupo siya sa bench na may sandalan, sa tabi mismo ng fountain. Dalawang araw at pangatlong gabi na siya na nasa bahay ni Sam. Ang mga nagdaang gabi ay hindi katulad ngayon na maliwanag at maraming bituin. Naroon pa rin ang lungkot sa puso niya sa mga nangyari. Pero pilit niyang iwinawaksi sa isipan niya ang nakaraan. She wanted to start a new life... pero wala siyang ideya kung paano. Napabuntunghininga siya at tumingala sa itaas."Talking to the moon?"Agad na napalingon si Hope sa likuran niya. Nang marinig si Sam. Marahan siyang umiling na sinamahan ng ngiti."Nasisiyahan lang ako dahil napakaganda ng buwan, piruin mong makulimlim maghapon pero pagsapit ng gabi, napakaliwanag at napakaganda ng langit," natutuwang bigkas nito.Nakahahalina kasi ang paligid. Malamig ang simoy ng hangin at ang liwanag din, dala ng maliwanag na buwan, samahan pa ng nagniningning na mga