Kabanata 3

Congratulations

Wearing uniform in your moving up day is not that bad.I even think that it symbolizes....achievement and dedication.Imagine from your first junior high until the end of your journey as junior high, you're still wearing your uniform.Isn't it cool?

Honestly, today is beyond special to me.Pinagsamang excitement at happiness ang nararamdaman ko ngayon.I mean, sobrang gaan ng feeling na parang bang lumulutang ako sa alipaap, iyong hindi ako mapakali na parang gusto ko ng maihi dahil sa saya, ganun.

I am nearly done fixing myself.Wearing a liptint, and a light blush on.I'm not fond of make up but today is exception.I took a one last look of myself in the mirror and widely smiling with the person infront of me.

"Marami ka mang pinagdaanan, pero nakikita mo ngayon ang isang babaeng nakatayo na punong-puno ng pangarap at dedikasyon.Ipagpatuloy mo lang ang iyong nasimulan.Congratulations Froileyn-Vein Fabiana! I'm so proud of you!" Buong wika ko sa sarili ko.

After greeting myself, I immediately grab my bag then leave my room to go downstairs.I'm sure my parents are already there waiting for me.Taking my last step, I heard my sister's voice.

"Andyan na si Vein," nakangiting pahayag na wika ni ate.Nilapitan at niyakap ko naman sya agad.

"Excited na 'ko ate," I happily said.Hindi ko lang talaga mapigilan ang aking excitement.

"I know you'll gonna make it, sis.Congratulations!" Bati nya sakin at niyakap nya din naman ako ng mahigpit.

"Congratulations anak!" Dinig kong bati din ni Mommy.Kaya kumalas muna ako kay ate at dumiretso sa kanya.

"Thanks Mom!" At niyakap din sya ng mahigpit.

Habang magkayakap kami ni Mommy inaantay ko ang sunod na pagbati ni Daddy ngunit parang wala syang balak batiin ako.

"I know Dad, I didn't meet your expectations pero sana kahit congratulations man lang." I whispered to inner self.

Nahiwalay lang ako kay Mommy ng dumating ang driver namin.Inanunsyo na nandito na ang mga Arañdia.

Family Arañdia are my parents close friend.They are also our neighborhood.Mom and Dad are friends with them since no one knows.They have three sons but I'm not totally close to them.Yes, we almost see each other in different events but most of the time, dito lang sa bahay, like dinner.Pero hanggang doon na lang iyon.The fact that I know there name is already enough and I'm not into friends, so, that's it!

"Let's go!" Mom said.She and ate hug me again before turning they back and leave.

Nakita kong patalikod na din si Dad kaya nagmamadali akong lumapit sa kanya.

"Dad!" Habol kong wika sa kanya.

Lumingon naman sya sakin.Binigyan ko naman sya ng alanganing ngiti at ako na ang yumakap sa kanya ng nqpakahigpit. "Thank you for giving me a chance.Hindi ko ito sasayangin." I sincerely said.

"Congratulations, Vein!" I heard him whispered.There's a bit hesitation in his voice or it is just me?

Dad is not a sweet father when it comes to me siguro dahil ganun din ako sa kanya.Hindi ako masyadong malapit sa parents ko pero kahit ganun masaya pa din ako, cause they still make sure that I'm doing good.Paminsa-minsan ko lang silang nakakausap pero okay na iyon sakin at least we still have interaction.

"Thank you again, Dad!" Sya na ang nagkalas ng yakap ko.He didn't utter another word before he left.But it's okay, at least I got the chance to be greeted by him, though ako ang nag-initiate still, I'm thankful.

Nang tuluyan na silang makaalis.Naiwan naman akong mag-isa hinihintay si Manang Luz, sya kasi ang nagpresintang sumama sa'kin nang malaman nyang wala akong kasama para sa moving up ko na ubod ko namang ipinagpapasalamat.

Kung wala siguro sya, hindi ko alam kung paano haharap ng mag-isa sa maraming tao na alam kong ako ang magiging centro ng usapin.O di kaya, hindi nalang ako tumuloy.

"Handa ka na ba Vein," tanong ni Manong Lando na ikinaigtad ko sa gulat.Hindi ko napansing nasa harapan ko na pala sya.Manong Lando is Manang Luz husband.They're married at kahit kasal na sila hindi pa din nila kami iniwan.Dito din sila sa bahay nagkakilala, nagka-ibigan hanggang sa nagpakasal at nagkapamilya.

Binigyan ko naman sya ng tipid na ngiti. "Inaantay ko nalang si Ma-"

"Andito na ako," pagpuputol ni Manang na kakarating lang.

"Aba'y kayganda naman ng aking asawa ah.Bagay mo ang suot mong bestida," pamumuri ni Manong Mel sa asawa nya.

"Binigay nga ito ni Vein, nag-abala pa ang bata," natutuwang sambit ni Manang.

Ayaw ko mang putulin ang kanilang kasiyahan pero kailangan na naming umalis kasi baka maipit pa kami sa traffic.

"Tara na ho?" Tanong ko sa kanila na ikinatango naman nilang dalawa.

Habang nasa byahe kami 'di ko maitanggi na may kaunting lungkot akong nararamdaman kasi ni isang parents ko wala akong kasama, desiyon ko naman ito kaya wala na 'kong magagawa.

At alam ko nagtataka kayo kung bakit anong nangyari.I-summary ko nalang.Bago pa man kasi sila makapagdesisyon,ako na ang nag-suggest na okay lang kahit di na nila ako samahan.Moving up lang naman ito, may susunod pang graduation.Siguro doon pupwede na.Hindi na kasi kami magkakasabay ni ate.Kaya sa ngayon si Manang Luz muna ang tatayong guardian ko.

Pagkarating namin sa venue.Nakapila na ang aking mga kaklase kasama ang kani-kanilang magula.Hinanap ko na din kung saan kami pupwesto ni Manang.Di na sumama si Manong sa amin, sya daw ang tatayong photographer namin ni Manang kaya't natawa nalang kami at hinayaan ang gusto ni Manong.

Nakita agad ako ng adviser ko na may parang ibinibigay sa bawat estudyante.Siguro ayon na yung abaray namin.

Dumiretso sya sa akin, "Congratulations Miss Vein!" pagbati nya sabay abot nya sakin ng abaray.Nginitian ko naman sya at nagpasalamat.

Pagkarating namin ni Manang sa pwesto ko, natuon naman halos lahat ng atensyon sa akin ng mga magulang at estudyante.

"Diba ayan 'yung anak nina Mr & Mrs Fabiana?" Dinig kong sambit ng isang magulang sa likod.

"Oo.Balita ko spoiled daw 'yan," tugon naman ng isa pang magulang sa bandang aking likuran.

"Eh kung spoiled ba't wala dito mga magulang nya?" Gatong pa ng isa.

"Paanong pupunta dito mga magulang nyan kung halos bagsak nga.Sabi nga ng anak ko, mabuti nalang daw nakonsensya mga teacher, nahihiya na din siguro magulang, malaki ambag sa school e," mahabang litanya ng isa pang magulang.

"Mom baka marinig ka," pagpipigil ng isang boses babae sa kanyang ina.

Masakit man ang kanilang pinagsasabi, wala na akong magagawa doon.Whether I say something to defend myself, they will never stop.It's their nature and this is how they work.They're not afraid to brag someone's name just to have a good conversation.

Fuck their nature!

I was preoccupied with their harsh words when Manang hold my hand tightly. "Hayaan mo na sila anak," pagpapaalala niya na may ngiti sa labi pero 'di nakaligtas ang nakakaawang nyang tingin sa akin.

"I'm okay, Manang," tipid ko na lamang na sambit.

Pagkatapos ng marcha namin.Dumiretso na kami sa kanya-kanya naming upuan.Nagpatuloy lang ang programa hanggang sa medyo nabobored na 'ko kasi ang tagal don sa part ng pagkuha ng diploma.Marami pang nag-message, may inspirational talk at syempre di mawawala ang intermission number.

Habang may sumasayaw sa stage.Naisipan kong pagdiskitahan ang aking cellphone.In-open ko agad ang aking I*******m at sakto nakita kong nag-update ng story si ate kaya agaran ko itong binuksan.

Isang picture lang ang nandoon.Pero masasabi kong napaka-perfect nito.Si ate na nasa gitna na may hawak na bouquet,si mommy na nasa kanan na naka-peace sign at si daddy na naka-rock & roll.

A perfect family indeed!

Ako nalang ang kulang.I shake my head, I should feel happy for ate, she works hard for that, so, she definitely deserves their presence.

Pinusuan ko na lamang ito ng marami at nag-iwan na rin ako ng message sa kanya.

Me:

"Congratulations ate! I'm so proud of you!"

Pinatay ko na din ang phone ko pagkarinig ko na kami na ang susunod.Nagsitayuan na na kami kaya hinanap ko agad si Manang sa mga kumpol na tao at nung makita ko na sya ay ako ang lumapit sa gawi nya.

"Smile ka lang Vein ha," paalala ni Manang. "Nandyan lang si Mel sa gilid-gilid magpi-picture sa atin.Gusto nya daw stolen shots."

Bumaling naman ako sa kanya."Maganda po iyon Manang pero sana 'yung mga larawang makukuha ni Manong, huwag naman po 'yung ikakasira ng pagkatao natin," pagbibiro ko.

Ramdam kong pinagtitinginan kami ng mga tao, ngunit hindi ko na lamang ito binigyang pansin.

"Ikaw talagang bata ka."

"Froileyn-Vein Fabiana grade 10-Virgo"

Umayos kami bigla ng tayo nang marinig na namin ang aking pangalan.Sabay kaming nagmarcha ni Manang na magkahawak kamay at nakangiti.Nakipag-hand shake naman kamisa mga panauhing nakalinya.

Nang i-abot na sa akin ang aking diploma doon na mas gumuhit ang ngiti sa aking labi.Pagka-apak ko sa gitna ng stage, "Congratulations self,you totally made it!" Bulong ko sa sarili ko.

It's been a while, noong makangiti ako nang ganito, walang halong sarcastic, humor o kahit ano, punong-puno lang sa pagiging natural.Hindi ko maisip na sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko sa junior high, ganito pala ang pagtatapos nito.Bumabalik nanaman ulit ang nararamdam kong lungkot kanina.Nang maalala kong ako lang mag-isa sa pamilya ang narito siguro kung nandito silang lahat ito na ang pinaka-best na araw ko simula nabuhay ako pero kahit papano pipilitin kung maging masaya para na rin sa sarili ko.

Pagkatapos ng ceremony dumiretso kami sa McDo kasama ko pa din ang mag-asawa.Ililibre daw nila ako kahit sinabi kong hindi naman na kailangan, pero pinilit pa din nila ako.Kaya andito kami ngayon.

Maybe I'm not with my family now, but they still made me feel that I'm not alone.I should be happier.

Busy naming tinatapos ang aming pagkain nang marinig kong nagring ang cellphone ko.Tatlo lang naman ang pupwedeng tumawag sa akin.Mom, Dad and Ate, but most of the time si Mommy tumatawa.I'm sure it's Mom.

Pagtingin ko sa caller ID, hindi ako nagkamali.It's mom.

"Hello Mom?" I answered.

"Vein nasan na kayo? Gumagabi na," concern na tanong ni Mommy.Nakarinig naman ako ng munting tawanan sa background ni Mommy.Siguro may bisita.

"Mom, nandito po kami ngayon sa McDo pero patapos na din po kami," pahayag ko sa kanya.Nakita ko kasing halos patapos na din si Manong at Manang.

"Sige Vein, ingat kayo.Antayin ka namin.Bye!" Narinig ko nalang na naputol na ang linya.Nagmamadali ata si Mommy.

Pagkababa ko ng phone ko, "Ano uwi na tayo?" agarang tanong ni Manong na mukhang may idea na pinapauwi na kami.

Tumango naman ako. "Sige po."

"Nga pala Vein, may munti kaming regalo sayo ni Lando, pagpasensyahan mo na anak," nakangiting wika ni Manang sabay abot sakin ng isang paper bag.

Pinaghandaan talaga nila ito

"Naku naman Manang Luz at Manong Lando kahit wala na po ito, sapat na po ang pagsama niyo.Pero maraming salamat, nag-abala pa kayo," mahabang wika ko.

Tinapik naman ako sa balikat ni Manang, "Wala iyon, Vein."

"Oh sya, tara na't gumagabi na rin.Baka nag-iintay na ang magulang mo," anunsyo ni Manong Lando.

Pagkarating namin sa bahay, napadako ang aking tingin sa dalawang sasakyan na nakaparada sa harap ng aming bahay.

"Manang, Manong mauna na po ako sa loob, maraming salamat po ulit," pagpapaalam ko sa dalawa.

Pagkapasok ko sa loob, bitbit ang aking diploma at ang nataggap na regalo na magkabilang kamay.Dumiretso muna ako sa kusina para uminom ng tubig, nauhaw ako sa byahe.

Sakto pagpasok ko naroon si Mommy may kinukuha sa refrigerator...dessert.

"Mom!" Agaw pansing tawag ko sa kanya.

Napalingon naman sya sa aking gawi na may malawak na ngiti sa labi. "Vein nandito ka na pala.Halika punta tayo sa garden nandon mga Arañdia, batiin mo sila."

Wala na 'kong nagawa nang dumiretso na si Mom sa garden kaya sumunod nalang ako.

"Nandito na si Vein!" agaw pansing anunsyo ni Mommy.

Tumingin muna ako sa kanilang lahat bago bumati. "Magandang Gabi sa lahat," nakayuko kong sambit.

"Magandang Gabi din sa iyo iha. Congratulations!" Tugon at pagbati ng mag-asawang Arañdia. "Teka ba't parang nalate ka ata sa dinner," nagtatakang tanong ni Tita Sabel.

Si Tita Sabel nga pala ay asawa ni Tito Seph, sila yung sinasabi kung matalik nilang kaibigan nina Mom at Dad.I think nagsimula sya sa mga magulang nila tas kalaunan sila na din ang sumunod na naging magkaibigan.May tatlong anak ang mag-asawang Arañdia, sina kuya Jeard, Imaeyl at Rous.

Napabalik lang ako sa ulirat nang marinig kong tumikhim si Dad.

"Huh? Hindi ko po kasi alam na may dinner celebration ngayon," pag-aamin ko at umupo na sa tabi ni Ate.Katapat ang mga Arañdia.

"Oh, I see," tipid na sambit ni Tita na medyo na-disappoint? Hindi ko naman ata kasalanan na may ganap ngayon at hindi ako na inform.

Napaubo naman si Mommy kaya sa kanya bumalik ang aming atensyon.  "Hmm 'di na namin nasabi sa'yo, Vein.Kasi isusurprise sana namin kayo ng ate mo, akala namin kasi nandito ka na.I'm sorry iha," pagpapaliwanag na pahayag ni Mommy.

Hinawakan ko naman sa kamay si Mommy. "It's okay, Mom.Nag-enjoy naman ako," pag-aamin ko. "Sa katunayan binigyan pa po nila ako nina Manang ng regalo," sabay pakita ng paper bag na hawak.

"Ang cute naman nyan, Vein.Katulad mo," Ismaeyl said then wink at me.Pangalawang anak ni Tita Sabel at Tito Seph si Ismaeyl.Pero hindi kami close kaya nginitian ko lang sya ng alanganin bilang tugon.

Naiilang pa din ako sa kanilang magkakapatid.Kung si ate medyo close sa kanila, ako naman parang stranger pa din tingin ko sa kanila.

"Ikaw Priya," lingon ni Tita Sabel kay ate. "Anong mga natanggap mong regalo?" curious na tanong niya.

"Ito po," nahihiyang sambit ni ate.Sabay kuha sa nasa gilid ni ate at pakita ng isang set na make up,bag at shoes.

Nanlaki ang mata ko sa mga nakita. "Hala ate lahat ito paborito mo diba, ang suwerte mo naman," natutuwang wika ko.Deserve nya naman talaga makatanggap ng mga iyan, para na rin masuklian mga paghihirap nya.

"Actually si Mom at Dad, tas si Tita Beatrice ang nagbigay ng mga nyan," sambit ni ate.

Tita Beatrice is Dad's younger sister.Pumupunta naman sya dito sa bahay minsan para bumisita.At sa pagbisita nyang iyon, hindi nya ako pinapansin na parang hangin lang ako sa paningin nya.Wala naman akong maling ginawa sa kanya.Ewan, ba't ganun turing nya sakin.

Natahimik naman ang lahat kaya nalilito at nagtatanong akong tumingin sa kanila.Ngumiti lang si Mommy sa'kin.

"Ate pakisabi naman kay Mommy, kung puwede na'kong umakyat?" Bulong kay ate Tumango naman sya.

Busy si Dad at Tito Seph kasama ang mga anak niya na nag-uusap-usap about business kaya okay lang siguro na umalis na ako.Patapos na din silang lahat sa kani-kanilang dessert.Hindi naman siguro bastos kung mauuna na akong pumanhik.

Hinawakan ni ate kamay ko.Napalingon naman ako sa kanya. "Pwede na daw," tipid nyang wika.

"H-huh excuse me po, mauuna na ako sa inyo." Wika ko.Hindi ko na inantay pa ang kanilang sasabihin.Tumayo na ako.

"Hmm. Iha," pamimigil sakin ni Tita.Nag-antay naman ako sa susunod nyang sasabihin. "May sasabihin daw si Rous," pahayag nya.

Lumingon naman ako sa anak nya na nagtataka.Pero bigla kong ibinalik kay Tita Sabel.Ayoko syang tignan sobrang lamig ng kanyang mga mata.Nakakakilabot.

Tahimik lang silang lahat at na kay Rous ang buong atensyon nila.Nakita ko naman si Kuya Jeard at Ismaeyl na nakangisi, inaantay din siguro kung anong sasabihin ni Rous.

Sa kanilang magkakapatid, si kuya Jeard ang pinaka-seryoso kitang-kita mo ang pagkamature nya.Si kuya Ismaeyl naman yung happy go lucky person, at si Rous naman yung hindi mo gugustuhing makasalamuha.Pero alam ko mababait sila, hindi ko lang sure kay Rous.

"Congratulations!" Malamig na banggit ni Rous, kitang-kita ko ang pag-igting ng kanyang panga.Hindi ko alam kung napipilitan lang ba sya o ano.Pero nung dumapo ang kanyang tingin sakin, biglang nagsitayuan ang aking balahibo.Para talaga akong nakaharap sa multo ngayon---gwapong multo!

Napansin kong tumingin si Dad sa aking gawi.Nag-aantay kung anong aking sasabihin.

Lumunok muna ako ng ilang beses.Bago ngumiti ng alanganin. "S-sa-salamat." Nautal ko pang wika dahil na din sa kaba.Napailing naman si Daddy na animoy hindi nanaman sang-ayon sa ginawa ko.

Tangina kasi iisang salita na ngalang, Vein.Hindi mo pa masabi-sabi ng maayos!

Ngumuko nalang ako sa kahihiyan bago tuluyang umalis.Narinig ko namang bumalik bigla ang sigla sa aking pinagmulan.Tumigil ako sa paglalakad at nilingon ang banda nila.Ang unang sumalubong na mata naman sa'kin ay ang kasinglamig ng freezer.Kaya dali-dali akong naglakad at pumanhik sa aking kuwarto para magpahinga.

I should prepare myself, I feel it, there are more happenings to come than I expected.