Kabanata 5

Unknown

Nasanay ako na palaging mag-isa pero iba pa din pala 'yung feeling pag kasama mo ang pamilya mo sa iisang bahay.Hindi man kayo palagi nag-uusap,nagkita-kita pero alam mong sa gabi sa bahay niyo pa din ang uuwian nila.

Naglilinis ako ngayon ng apartment ko, kailangan every week linisin ko ito para ma-maintain ang ganda nito.May ilan-ilan na ding dekorasyon dito sa receiving area.Kinabit ko 'yung painting na niregalo sa akin ni Tita Sabel sa dingding at yung mga pictures ko at ng family ko nilagay ko naman sa ibabaw ng maliit na dvider.Yung mga sapatos at sandals ko naman nilagay ko na din sa shoe rack na nasa gilid ng aking pintuan.Medyo kaunti pa ang mga palamuti dito sa apartment ko pero hindi ko na din ito masyadong dadagdagan.Mas maganda kung kaunti lang para ma-maximize 'yung kagandahan ng bahay.

Busy ako ngayon sa pagpupunas ng lamesa nang marinig kong may kumakatok.Inilapag ko agad ang basahang hawak ko at inayos ang aking sarili.Nakasout lang ako ng simpleng pambahay, cotton shorts at big shirt na may tatak na Coffee Everyday.At tumungo na papuntang pinto.

"Delivery!" Dinig kong sambit ng isang boses babae.Siguro ayan

na 'yung inorder kong pizza.Pagkabukas ko ng pintuan,nakita ko agad ang isang babae na nakatayo.

"Magandang Umaga po, Ma'am," paunang bati nya.

"Magandang Umaga din po." Pabalik kong bati.

"Ma'am sa inyong pangalan daw ang order na ito," sabay abot sa akin ni ate ng pizza.

Ahh naalala ko na,sya pala 'yung kasama namin dito na kung gusto may gusto kaming ipagutos pupwede sya.

Kinuha ko naman ito agad at nagpasalamat.Binayadan ko na din kasi ito through gcash kaya wala ng problema.

Pagkabalik ko sa loob, binuksan ko na agad ito at nilantakan.Kape at pandesal lang kasi ang kinain ko kaninang almusal.

Habang ini-enjoy ko ang aking pizza.Narinig kong nag-ring ang aking phone sa kuwarto kaya nagmamadali ko itong kinuha.Tinignan ko kung sinong tumatawag...unregistered number?

Nakakapataka lang, pagkakaalam ko ay sina Mom, Dad, Tita Sabel at si Ate Preya lang ang nakakaalam ng numero ko at wala ng iba.

Ipinagsawalang bahala ko na lang ito at pinatay siguro na na-wrong call lang.Akmang bibitawan ko na ito upang ipagpatuloy ang aking naudlot n pagkain nang bigla nanaman itong mag-ring ulit.Same number lang doon sa unang tumawag—unregistered.Sinagot ko nalang baka emergency.

"Hello?"  

"I was watching you the whole time and you're doing fine." Napakalalim naboses ang bumungad sakin.

"Wait! Is this prank?" Tanong ko.

Kinabahan man sa unang narinig at naguguluhan inantay ko pa din ang kanyang sagot. 

"Can't wait to finally meet you and be one of us!" 

Doon na nanlaki ang mata ko.Muli kong tinignan ang ang aking phone at nawala na agad ang tawag.Tinignan ko naman sa 'yung recent call ko, wala na yung number.

What the hell! Minumulto ba ako o guni-guni ko lang iyon.Papaano nawala nang hindi ko pa nade-delete?

Hindi ko maiwasang bundolin ng kaba sa mga narinig gustuhin ko mang magsumbong kay Dad pero alam kong busy sya kaya nag-isip muna ako ng pupwede kong gawin.

This is my my first time receiving a phone call! I don't really know if it's prank or what ang creepy nya masyado at anong magiging ka-miyembro nila ako..tapos ano daw? Binabantayan daw bawat galaw ko!!

I actually find it weird, kasi may bigla lang akong naalala.Way back in my Grade 8 junior high.It was the day when we are celebrating Valentine's in our school.Open 'yung program to all nearby school kaya sobrang dami talagang estudyante that time.

I am silently watching the program at the back when I saw a boy in the crowd holding a bouquet of tulips.He's like somehow finding a person to give that flowers kasi kanina ko pa napapansin 'yan na paikot-ilot lang.So, i decided to continue watching him.

Naglakad nanaman sya ulit ngunit ngayon papalapit na sya sa likod.Nang biglang i-angat nya ang kanyang paningin at agad namang nagtama ang aming mga mata.Nagulat pa sya nung una pero kalaunan nakabawi din.

Unti-onti na syang naglalakad papalapit sa akin.Ako ba ang kanina pa nyang hinahanap?

When he already reach my place.I didn't say anything, I remain silent, waiting for his words.

"U-uh e-excuse me, Miss," madyo nautal pa nyang wika.

Kitang-kita ko naman ang mangilan-ngilan na estudyanteng nagmamasid sa amin.

"Yes?" Tanong ko nalang.

Nakita kong pinagpapawisan na ang kanyang noo. "Napag-utusan kasi ako na ibigay itong flowers sayo.Actually, kanina pa kita hinahanap hindi nya kasi binigay 'yung pangalan mo picture lang," medyo choppy nya pang sambit. 

"Here," sabay abot nya sakin.

Sya na ang kumuha ng kamay ko para tanggapin ito.Hindi kasi ako gumalaw.Aalis na sana siya nang maisipan ko kung sinong nagpapabigay.

"Ang sabi mo napag-utusan ka lang diba.Sino?" Nakita ko namang may dumaan na kaba sa kanyang mga mata.

Nakakapagtaka lang kasi wala naman akong kakilala na pupwedeng magbigay sa akin ng flowers.At admirer? Malabo pa sa malabo.Takot sila sakin.

"May card po dyan basahin mo nalang." Nagmamadali na syang umalis.Hahabulin ko pa sana sya upang tanungin 'yung tungkol sa picture pero ang bilis nya namang mawala sa paningin ko.

Wala na akong nagawa kundi tignan nalang ang card na nakasuksok sa bouquet.Pagkabukas ko its a handwritten of...I'm not sure, it can be a boy or girl.It's a decent one and it's smaller than most but pretty legible.The card note says...

"Happy Valentine's Day,Feyn!♡

Tulips are not too elegant,too romantic,too bright; tulips is always just right,like you.See you soon!"

-VS

I find it creepy that someone gave me a flower, and weird with what I have just read.If this is a joke,not funny.But if this is true,I'm totally dead!

Kung parehong tao lang ang nagbigay noong bulaklak at 'yung tumawag.Ano namang kinalaman ko sa kanila.Bakit naman nila ako pag-aaksayahan ng oras.Sa pagkakaalam ko wala akong atraso sa kahit ninuman! Pero ba't nangyayari ito sakin.Kung tinatakot naman nila ako they win! 

Ngayon palang natatakot na ako sa mga maaaring mangyari.I wanted to call my parents but I think mas gugulo lang ang sitwasyon.Kaya kailangan kong malaman kung sino ang taong iyon kung tatawag pa uli sya I'm gonna track his number.Pero sa ngayon mas kakailanganin kong mag-ingat kasi alam nilang mag-isa lang ako.

Naiisip ko naman na kung may kailangan silang bagay sakin kinuha na nila, labas pasok naman ako sa bahay na halos mag-isa lang palagi, edi sana matagal na nilang kinuha iyon sa akin.

Napamasahe nalang ako sa aking noo, isa pa ito na dagdag sa mga problema ko.

Imagine there's someone out there wanting a 16 years old girl to be a member of what? Sindikato?

That's ridiculous!

I hope this is the last I'll receive a message like this and if it'll continue, I'll let my parents know right away!

My parents didn't know about this thing but I've been practicing karate and muay thai since grade seven.I keep on practicing almost everyday sa mga oras na nasa kuwarto lang ako.Kaya kita sa katawan ko kahit sixteen palang ako ang pagka-fit nito.

Honestly I don't wanna share it to my parents.I know they'll never gonna be happy with it and I bet they'll disagree!

Sa dami ng aking iniisip, pinapagtatuloy ko pa din ang pagkain ko ng pizza.Kailangan ko ng lakas para makapag-isip ng maayos.Napunta naman ang aking tingin sa hawak kung baso and it says that, 

"Do what makes YOU happy!"

This is one of my favorite qoute! Ive always read this qoute everywhere, so I've decided to buy one mug with the qoute written on it.

It's true that happiness is not only a feeling but it's also your choice.If you're attaching your happiness to people—guess what? You will never be happy.

Everyone deserves happiness.You don't have to question everything you do if that'll make you happy.Just focus on what brings you joy.Live your life for yourself.Your life is yours.Live your life with no regrets.

You shouldn't care of what other people think of you, you know who you are.That's what matter.