บทที่ 241 ใครผูกกระดิ่งรอบคอเสือก็แก้มันเองแล้วกัน

รอยยิ้มลึกลับผุดขึ้นที่มุมริมฝีปากของลอร์เรน “ฉันคิดว่าแซคคารีก็น่าจะเห็นว่าเขาทั้งคู่เหมือนกัน”

ชาร์ล็อตให้ความสนใจไปที่ทารก ดังนั้น เธอจึงไม่สังเกตเสียงเยาะเย้ยถากถางในน้ำเสียงของลอร์เรน ดวงตาของเธออยู่ที่ทารกขณะที่เธอพึมพำ “ยินดีด้วย ลูกชายของเธอน่ารักจริง ๆ ”

ในฐานะที่เป็นคนที่ไม่ชอบเด็ก ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงสนใจลูกชายของลอร์เรนมากขนาดนี้

เธออยากจะกอดเด็กน้อยแบบนี้ตลอดไป และเธอก็อยากมีลูกชายเหมือนเด็กน้อยคนนี้ด้วย!

“พี่คาร์ลี่ ฉันต้องไปแล้ว ส่งลูกชายคืนให้ฉันด้วย” เสียงของลอร์เรนดังขึ้นกระตุ้นเธอ

ชาร์ล็อตทำได้เพียงแต่วางทารกกลับเข้าไปในรถเข็นอย่างไม่เต็มใจ แต่เด็กน้อยกำเสื้อของเธอแน่นและไม่ยอมปล่อยเธอไป หลังจากที่พี่เลี้ยงสองคนบังคับแงะมือเล็ก ๆ ของเขาให้หลุดออก น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาของเขา และเขาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่ามีคนเอาเข็มมาจิ้มหัวใจเธอเมื่อเธอได้ยินเขาร้องไห้

เธอมองอย่างว่างเปล่าขณะที่รถขับออกไปพร้อมกับทารก ชาร์ล็อตรู้สึกว่างเปล่าในใจ และดูเหมือนว่าเธอว่างเปล่าจนเหลือแต่เปลือก

หลังจากที่พวกเขากลับบ้านแล้ว แซคคารีไปห้องทำงานกับกล่อ