บทที่ 56

เธอคว้าคอเสื้อของเฮ่อเยียนสืออย่างประหม่า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอก

เฮ่อเยียนสือก็ขยับทันที และระงับความไม่พอใจนี้ไว้ในใจ เขาลุกขึ้นยืน ดึงเสื้อผ้าให้เรียบแล้วเดินออกไป

ไม่รู้ว่าเขาและเฮ่อหย่วนเจ๋อพูดอะไรที่นอกประตู ภายในครึ่งนาทีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าค่อย ๆ หายไป

อวิ๋นซูเข้าใจทันทีว่านี่คือเวลาที่เฮ่อเยียนสือยื้อเวลาให้เธอจากไป

เธอรีบแต่งตัว แอบเปิดประตู และตรวจดูว่าไม่มีใครอยู่ในทางเดินแล้วรีบไปที่ห้องน้ำ

หลังจากเข้าไปในห้อง อวิ๋นซูหยิบกระจกบานเล็กออกมาเพื่อแต่งหน้าของเธอ และกลับพบว่าผู้หญิงในกระจกคนนี้มีดวงตาที่พร่ามัวและแก้มแดงราวกับว่าเธอเป็นดอกกุหลาบที่อาบไปด้วยสีสันของฤดูใบไม้ผลิที่เบ่งบานอย่างน่าหลงใหล

แก้มของเธอรู้สึกร้อนเล็กน้อย และลมหายใจของเฮ่อเยียนสือดูเหมือนจะสัมผัสกับหูของเธอ

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และกำลังจะลุกขึ้นเพื่อดูว่าฝั่งเฮ่อเยียนสือเป็นยังไงบ้าง จู่ๆ เสียงของเซิ่งหย่าจวี๋ก็ดังมาจากนอกประตู

“ซือชิง ขอบคุณสำหรับความคิดของคุณ หลังจากพี่สาวของคุณแต่งงานกับหยวนเจ๋อแล้ว ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดี”

"ขอบคุณค่ะ น้าสะใภ้"

เสียงอันไพเราะของอวิ๋นซือฉิงเปรียบเสมือนเข็มเหล็ก