อวิ๋นซือฉิงจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่เฮ่อเยียนสือ และมีรัศมีเย็นชาเดินผ่านเธอไปก่อนหน้านี้เคยได้ยินว่าเซิ่งหย่าจวี๋บ่นหลายครั้งว่าอวิ๋นซูเสียสติไปแล้วที่แต่งงานกับผู้ชายธรรมดา ๆเธอคิดว่าอีกฝ่ายน่าเกลียดและยากจน แต่เธอไม่คาดคิด——เขาดูดีกว่าเฮ่อหย่วนเจ๋อมาก!เล็บยาวของอวิ๋นซือฉิงแทงเข้าไปในปากอย่างแรง ดวงตาสีแดงก่ำที่มีความอิจฉาริายาก็ค่อย ๆ จางหายไปหึ!หน้าตาดีจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ยังไงก็คือคนยากจน!......เฮ่อเยียนสืออุ้มอวิ๋นซูเข้าไปในรถแล้ววางเธอลงอวิ๋นซูแอบดูเขาอยู่ และสังเกตเห็นว่าริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่นราวกับว่าเขาโกรธ เขาจึงถามอย่างระมัดระวัง "ฉัน... ทำให้คุณเดือดร้อนหรือเปล่า?"ตามแผนแล้ว ควรประกาศการแต่งงานของเธอกับเฮ่อหย่วนเจ๋อแต่เมื่อยืนอยู่บนเวที คิดถึงบ้านที่เฮ่อเยียนสือซื้อให้เธอ และ คำพูดของเย่ชางเหยียนที่บอกว่าเขาต้องการให้บ้านแก่เธอ เพื่อที่ให้เธอสบายใจแค่อยากมีบ้านการกรระทำเฮ่อเยียนสือหยุดชั่วคราวและมองดูข้อเท้าที่บวมของเธอ“ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล”อวิ๋นซูเปิดริมฝีปากสีแดงของแล้วพึมพำ “ฉันขอโทษ!”เฮ่อเยียนสือเงยหน้าขึ้นมองไปที่อวิ๋นซูที่ก้มศีรษะล
ต่อมาในหลังเที่ยงคืน อวิ๋นซูก็ผล็อยหลับไปในที่สุดเฮ่อเยียนสือเข้าไปในห้องน้ำและอาบน้ำเย็นนานกว่าสองชั่วโมงก่อนที่จะล้างความร้อนออกจากร่างกายของเขาในที่สุดเมื่อเขาออกมา เขาเห็นใบหน้าที่หลับใหลของอวิ๋นซูเธอนอนอยู่บนเตียงโดยมีเพียงใบหน้าเล็ก ๆ สีขาวปรากฏในขณะหลับ เธอไม่ได้ยิ้มเหมือนทุกครั้งเมื่อตื่น แต่ขมวดคิ้ว ราวกับว่าเธอมีปมบางอย่างที่แก้ไขไม่ได้เฮ่อเยียนสืออดไม่ได้ที่จะจูบหน้าผากของเธอเมื่อเหยียดตัวขึ้น ร่างกายของเขาก็ตอบสนองอีกครั้งด้วยความหงุดหงิดของเขาจึงลงไปชั้นล่างเพื่อสูดอากาศเย็นทันทีที่ลงไปชั้นล่าง โทรศัพท์ของก็ดังขึ้นเขาหยิบมันออกมาและสีหน้าของเขาก็มืดลงเมื่อเห็นข้อความบนนั้น“พ่อ”“พ่อรู้ว่าลูกยังไม่นอน” พ่อเฮ่อพูด “กิจการฮวาเซี่ยเป็นยังไงบ้าง?”“ขณะนี้เรากำลังดำเนินการเพื่อซื้อบริษัทเครื่องสำอางขนาดใหญ่หลายแห่ง” เสียงเฮ่อเยียนสือปลิวไปตามสายลม “คาดว่าจะเป็นไปตามแผนในเดือนหน้า และเราจะก้าวไปสู่เป้าหมายถัดไป”พ่อเขายิ้มและพูดว่า “พ่อรู้ว่ามอบหมายงานนี้ให้ลูกต้องไม่มีปัญหา แล้วเมื่อไหร่ลูกจะพาภรรยาของลูกกลับมา?”ในที่สุดก็พูดถึงหัวข้อหลักเฮ่อเยียนสือเงยห
“เห้อ ผมต้องยอมรับว่ากลอุบายของการเล่นอย่างหนักนั้นมีประโยชน์จริง ๆ ตอนนี้ผมรู้สึกสนใจคุณขึ้นมาเล็กน้อยเเล้ว”เฮ่อหย่วนเจ๋อมองไปที่ด้านหลังศีรษะของอวิ๋นซู หายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างเหน็บแนมอวิ๋นซูหันหน้าและมองตรงไปยังเฮ่อหย่วนเจ๋อด้วยสายตาที่ชัดเจน ราวกับว่าต้องการมองทะลุผ่านเขา “เฮ่อหย่วนเจ๋อ หยุดตอแหลซะที คุณมันก็แค่เศษขยะในสายตาของฉันตอนนี้!”ภาษาหยาบคายดังกล่าวออกมาจากปากของอวิ๋นซู เฮ่อหย่วนเจ๋อตกตะลึงเป็นเวลานานก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนเป็นสีแดง “หยาบคาย! หยาบคาย! อวิ๋นซูคุณหยาบคายเกินไป อย่างที่คาดไว้ ใกล้ชิดกับคนแบบไหนก็กลายเป็นเเบบนั้น คุณแต่งงานกับคนจนแล้วกลายเป็นคนหยาบคายเหรอ!”อวิ๋นซูเบะปากเชิงเยาะเย้ย “ใช่ พวกเราเป็นคนหยาบคาย แต่เมื่อเทียบกับสัตว์ร้ายเช่นคุณ อย่างน้อยพวกเราก็เป็นคนตรงไปตรงมา”“คุณ——” เฮ่อหย่วนเจ๋อเหวี่ยงมือออกด้วยความโกรธ “ใช้ได้นี่อวิ๋นซู ผมไม่ยักรู้ว่าคุณพูดจาได้เฉียบคมขนาดนี้ ผมคิดว่าคุณน่าสงสารที่ข้อเท้าแพลง เเต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณจะทำตัวคุณเอง!”หลังจากนั้นเขาก็จากไปด้วยความโกรธอวิ๋นซูมองไปที่แผ่นหลังที่โกรธเกรี้ยวของเขาและหายใจออกยาวในอ
หลังจากที่อวิ๋นซูกินอาหารเช้า เธอก็ได้รับข้อความจาก หลินเหมียวเหมียว “เพื่อนรัก! เธอได้ประกาศการแต่งงานของเธอในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่จริง ๆ เหรอ?”อวิ๋นซูตอบกลับว่า “อืม” และทันทีที่เธอส่งไปหลินเหมียวเหมียวก็โทรมาในโทรศัพท์ หลินเหมียวเหมียวกำลังกระโดดโลดเต้น “ให้ตายเถอะ! เพื่อนรัก เธอกล้าหาญมาก คุณปู่โกรธไหม เธอสบายดีไหม?”“ไม่โกรธ คุณปู่แค่บอกว่าเขาต้องการพบเขา” เมื่ออวิ๋นซูพูดถึงเฮ่อเยียนสือ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้หลินเหมียวเหมียวถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “มันทำให้ฉันกลัวแทบตาย ฉันคิดว่าคุณปู่จะโกรธมาก แต่ก็ไม่เป็นไร ในที่สุดเธอก็สามารถกำจัดเฮ่อหย่วนเจ๋อไอ้สารเลวนั่นได้แล้ว”ก่อนที่จะพูดจบ ก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวเฮ่อหย่วนเจ๋ออยู่ข้างนอก “อวิ๋นซู เธอออกมานี่!”อวิ๋นซูสะดุ้งหลินเหมียวเหมียวก็ได้ยินเช่นกันและพูดอย่างประหม่า “พื่อนรัก เกิดอะไรขึ้น?”“ไม่เป็นไร” อวิ๋นซูปลอบใจ “ฉันจะวางสายแล้วโทรหาเธอทีหลัง”หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็รีบวางสายโทรศัพท์ทันทีที่วางโทรศัพท์ลง ก็เห็นภรรยาที่ดุร้ายของอวิ๋นไจ่เหออวิ๋นซูยักคิ้วเล็กน้อยแล้วมองฮ่อหย่วนเจ
“อวิ๋นซู รีบเรียกให้เขามาขอโทษ เรื่องนี้จะไม่ถูกดำเนินคดี”“เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฉันต้องเรียกเขามาที่นี่”“คุณตั้งใจที่จะปกป้องเขาใช่ไหม?!” เฮ่อหย่วนเจ๋อเข้ามาใกล้และมองตรงเข้าไปในดวงตาของอวิ๋นซูอวิ๋นซูเงยหน้าขึ้นและมองกลับไปที่เฮ่อหย่วนเจ๋ออย่างสงบ และพูดอย่างหนักแน่น “ใช่!”ม่านตาเฮ่อหย่วนเจ๋อหดตัวลง เขาถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วเยาะเย้ย "นี่คือเมืองอเป่ยเฉิงดินแดนของผม ตราบใดที่เขายังอยู่ในเป่ยเฉิง ผมสามารถหาเขาได้แม้ว่าจะต้องขุดลึกสามฟุต ผมก็จะหาเขาจนเจอ เมื่อถึงเวลา มันจะไม่ใช่ง่ายอีกต่อไป!”หลังจากพูดอย่างนั้น เฮ่อหย่วนเจ๋อหันหลังและจากไปเมื่อเห็นสิ่งนี้ เซิ่งหย่าจวี๋และอวิ๋นไจ่เหอก็รีบติดตามเฮ่อหย่วนเจ๋อและออกจากวอร์ดหลังจากที่พวกเขาเดินจากไปแล้ว อวิ๋นซูก็หยิบโทรศัพท์มือถือของออกมาอย่างรวดเร็วและโทรหาเฮ่อเยียนสือในเวลานี้ เฮ่อเยียนสือกำลังนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวที่มืดมิด เน็กไทของเขาห้อยอยู่รอบคอ และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ถึงแม้ร่างกายจะโทรมลงแต่ก็ยังดูดีมีเกียรติรอบตัวเขามีผู้หญิงหลายคนส่งสายตามองเขาอยู่และกำลังจะมาพร้อมกับไวน์ แต่พวกเเธอถูกดวงตาที่เฉียบแ
ห้านาทีต่อมา เย่ชางเหยียนที่รอคอยที่จะพบเขา ในที่สุด เฮ่อเยียนสือก็กลับมาเฮ่อเยียนสือกลับมากับอารมณ์ของเขาที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอย่างไรก็ตาม เมื่อผู้หญิงโง่เขลาเหล่านั้นพยายามเข้าใกล้เขา เฮ่อเยียนสือก็ยังคงส่งสายด้วยใบหน้าที่เย็นชาเมื่อเย่ชางเหยียนขยับเข้ามาใกล้เฮ่อเยียนสือ เขากําลังวางแผนที่จะเเย่เล่นสักสองประโยค แต่ถูกดวงตาของเฮ่อเยียนสือสกัดไว้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยักไหล่และเปลี่ยนหัวข้อเป็นหัวข้อหลัก “ครั้งสุดท้ายที่นายขอให้ฉันช่วยอวิ๋นซือฉิงหาแหล่งไต นายยังต้องการหามันอยู่ไหม?”ดวงตาของอวิ๋นซูที่แดงจากการร้องไห้แวบขึ้นมาในหัวใจเฮ่อเยียนสือ และเขาก็ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ “ไม่จำเป็น”“เยี่ยมมาก ฉันดูกรณีของเธอเมื่อไม่กี่วันก่อนและพบปัญหามากมาย” เย่ชางเหยียนจิบไวน์ “ฉันวางแผนที่จะคุยกับนายว่าตอนนี้ไม่ต้องหามันแล้ว ไม่ต้องทำให้มันเป็นเรื่องวุ่นวาย”เฮ่อเยียนสือส่งเสียงอืมอย่างเหม่อลอย โดยไม่สนใจสิ่งที่เย่ชางเหยียนพูด......ณ โรงพยาบาลเฮ่อหย่วนเจ๋อพบแพทย์ที่รักษาอวิ๋นซูเมื่อพูดถึงอวิ๋นซู หมอมีความทรงจำอันลึกซึ้งว่า “ฉันจำได้อยู่แล้ว นายน้อยเฮ่อ”ดวงตาเฮ่อหย่
“ฉันขอโทษที่ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ”อวิ๋นซูดึงเฮ่อเยียนสืออย่างประหม่าให้นั่งบนโซฟา เปิดไฟ และเห็นบาดแผล หัวใจของเธอก็กระตุกอีกครั้ง และเธอก็รีบค้นหาชุดปฐมพยาบาลในห้องเฮ่อเยียนสือต้องการบอกว่าไม่ต้องกังวล บาดเจ็บเล็กน้อย แต่จากหางตาเขามองเห็นชุดชั้นในที่กระจัดกระจายอยู่ในกล่องสมองก็หยุดทำงานลงทันทีเขาเลือกเสื้อผ้าเหล่านี้เมื่อเลือกแล้วจะถูกส่งถึงคุณและไม่ได้เห็นมันเลยเขาขมวดคิ้วอย่างดุดัน และการต้านทานของร่างกายของเขาก็เผาไหม้ราวกับภูเขาไฟที่ปะทุในขณะนี้ อวิ๋นซูพบชุดปฐมพยาบาลและนั่งลงข้างเขากลิ่นหอมน้ำนมอันเป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาวยังคงอยู่บนปลายจมูกของเขา ซึ่งกระตุ้นสมองของเขาอยู่ตลอดเวลาอวิ๋นซูได้เช็ดบาดแผลบนหน้าผากของเฮ่อเยียนสือด้วยสำลีชุบแอลกอฮอล์โดยไม่รู้ตัว“มันเจ็บนิดหน่อย อดทนหน่อยนะ”ด้วยการเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนและละเอียดอ่อน มันจึงละลายไปบนหน้าผากลูกกระเดือกเฮ่อเยียนสือเคลื่อนอย่างแรง เขาไม่สามารถละสายตาจากทิวทัศน์ตรงหน้าได้ และหูของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเงียบ ๆการจ้องมองที่เร่าร้อนทำให้อวิ๋นซูหยุดการเคลื่อนไหวไปครู่หนึ่ง เธอก้มศีรษะลง และทันใดนั้นก็ตร
“ครั้งก่อนฉันถามเขาไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่รับปากเลย”“ไม่ใช่ว่ากลัวคุณปู่จะดูออกหรอกใช่ไหม? ”“จะมองอะไรออกได้กันล่ะ? ” อวิ๋นซูรู้สึกว่าหลินเหมียวเหมียวคิดมากเกินไป “ถ้าเขาเป็นลูกชายที่ร่ำรวยและมีเกียรติจริงๆ...…คนตระกูลอวิ๋นจะมองไม่ออกเลยหรือไง? ”หลินเหมียวเหมียวลูบคางของเธอ “ก็จริง ยังไงซะหากคุณปู่ต้องการพบเขา เธอก็พาเขาไปแสดงตัวให้ท่านดูเถอะ จะได้ให้ท่านช่วยเธอตรวจสอบด้วย”“งั้นก็ช่างมันเถอะ...... ” อวิ๋นซูก้มหัวลง “ตอนนี้เฮ่อหย่วนเจ๋อกำลังตามหาเขาไปทั่ว ถ้าฉันพาเขาไปหาคุณปู่ แบบนั้นฉันก็เหมือนกำลังตีปากกระบอกปืนอยู่ไม่ใช่รึไง? ”“นี่มันง่ายมากเลยนะ คุณปู่รักเธอมากขนาดนั้น เธอก็แค่บอกคุณปู่ว่าอย่าบอกเฮ่อหย่วนเจ๋อไม่ได้เหรอ? อีกอย่าง...… ”หลินเหมียวเหมียวแกล้งเธอ “เธอไม่ต้องการการยอมรับจากคุณปู่รึไง? ”หลินเหมียวเหมียวเป็นสหายที่ดีของอวิ๋นซู คำพูดของเธอก็สะท้อนไปถึงหัวใจของอวิ๋นซูได้ทันทีเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป หลินเหมียวเหมียวก็ลากเธอออกจากห้องน้ำและตะโกนบอกเฮ่อเยียนสือที่ยืนอยู่ข้างเตียง “เฮ่อเยียนสือ”เฮ่อเยียนสือขมวดคิ้ว มองไปทางอวิ๋นซูที่กำลังก้มศีรษะลง เธอหน้าแดงด้วยคว