Share

บทที่ 79

อวิ๋นซูไม่สนใจอะไรมากนัก

นอกจากชายชรา เธอก็ไม่ให้ความสนใจกับใครเลย

“ไม่พูดกับเธอต่อแล้ว ฉันจะโทรหาคนขับรถละ”

อวิ๋นซูวางสายโทรศัพท์แล้วเรียกคนขับ

โชคดีที่ยังอยู่ในเขตเมือง ไม่นานก็มีคนรับออเดอร์

ตอนที่อวิ๋นซูกลับถึงเป่ยเฉิง เวลาก็ปาไปห้าโมงกว่าแล้ว

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง พระอาทิตย์ค่อย ๆ ตกลงเหนือภูเขาทีละน้อย รู้สึกเงียบสงบและสวยงาม

อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของเธอกลับไม่สงบ

เมื่อกลับถึงบ้าน เห็นรองเท้าแตะผู้ชายวางอยู่บนชั้นวางรองเท้า เธอก็รู้สึกไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น

เธอทำได้แค่เก็บรองเท้าไว้ในตู้

ทันทีที่เธอนั่งลง ก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อบ้านโจว

“คุณผู้ดูแลโจว โทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ? ”

“คุณอวิ๋น คุณกลับมาที่เป่ยเฉิงแล้วหรือยังครับ? ”

“อืม ฉันเพิ่งกลับมาค่ะ”

“คุณท่านอยากให้คุณไปที่โรงพยาบาลหน่อยน่ะครับ”

อวิ๋นซูนึกถึงคำพูดของหลินเหมียวเหมียว หัวใจของเธอก็เต้นรัว และเธอก็โพล่งออกมา “คุณปู่สบายดีใช่ไหมคะ? ”

“ไม่ใช่คุณท่านหรอกครับ” พ่อบ้านโจวเดาว่าเธอได้ยินอะไรบางอย่างมาบ้างแล้ว เขาจึงไม่ได้ปิดบัง “เป็นนายน้อยที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ ตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาล”

อวิ๋นซูอยาก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status