อวิ๋นซูมองกลับมาที่เขา “มีอะไรรึไง? ”“ไม่ใช่ว่าคุณรับปากกับคุณปู่ว่าจะดูแลผมแล้วหรอกเหรอ? ” เฮ่อหย่วนเจ๋อจ้องมองอวิ๋นซูอย่างกังวล “คุณคงจะไม่กลับคำหรอกใช่ไหม? ”อวิ๋นซูไม่ต้องการที่จะสนใจเขา เธอเดินออกไปถามบอดี้การ์ดว่าห้องครัวอยู่ที่ไหนบอดี้การ์ดพาอวิ๋นซูไปที่ห้องครัวห้องครัวเต็มไปด้วยผัก ไก่ เป็ด และปลาทุกชนิด อีกทั้งยังล้างทำความสะอาดมาแล้วเรียบร้อย อวิ๋นซูมีหน้าที่แค่ต้องใส่มันลงไปในหม้อแล้วปรุงเท่านั้นเมื่อก่อนเธอเคยเป็นคนดูแลอาหารทั้งสามมื้อในแต่ละวันของเฮ่อหย่วนเจ๋อ เธอรู้ดีว่ารสชติที่เฮ่อหย่วนเจ๋อชอบต้องเป็นยังไง แต่ตอนนี้ อวิ๋นซูไม่ต้องการทำตามความชอบของเฮ่อหย่วนเจ๋อเธอทำตามความชอบของเธอ!ครึ่งชั่วโมงต่อมา บอดี้การ์ดก็ยกอาหารมาสองอย่างจานที่หนึ่งเป็นกะหล่ำปลีต้ม และอีกจากหนึ่งก็ยังเป็นกะหล่ำปลีต้มอยู่ดีใบหน้าของเฮ่อหย่วนเจ๋อดูแย่มาก “ยังมีอย่างอื่นอีกไหม? ”“ไม่มีแล้ว” อวิ๋นซูนำกะหล่ำปลีต้มที่เธอแบ่งไว้ส่วนหนึ่งมา นั่งลงหน้าโต๊ะชา และเริ่มกินช้า ๆเธอยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน ตอนนี้เองก็ยังไม่อยากอาหาร เธอจึงปรุงกะหล่ำปลีต้มไว้สองส่วนเฮ่อหย่วนเจ๋อโกรธมากจนอยา
เฮ่อเยียนสือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรศัพท์“ส่งบลูมูนมาหน่อย”เย่ชางแหยนแทบหายใจไม่ทันปัจจุบันบลูมูนเป็นแหวนเพชรที่แพงที่สุดในโลกเพื่อเป็นการขอบที่คุณแม่เฮ่อคอยอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับเขามาโดยตลอด พ่อเฮ่อใช้เงินกว่าหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาทเพื่อซื้อแหวนเพชรนี้ให้ ก่อนที่แม่เหอจะเสียชีวิต เธอก็ได้มอบแหวนเพชรทิ้งไว้ให้พ่อเฮ่อ โดยบอกว่าเป็นแหวนสำหรับลูกสะใภ้ในอนาคตนี่เฮ่อเยียนสือคิดจะ......พ่อเหอที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน “ได้ ได้ ได้ พ่อจะจัดเที่ยวบินพิเศษเพื่อส่งกลับไปให้เดี๋ยวนี้เลย! ”......โรงพยาบาลเฮ่อหย่วนเจ๋อกินกะหล่ำปลีต้มเสร็จด้วยความไม่พอใจอวิ๋นซูรอให้บอดี้การ์ดเก็บชามและตะเกียบออกไป แล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้งเฮ่อหย่วนเจ๋อโพล่งออกมา “คุณจะไปไหนอีกเหรอ? ”อวิ๋นซู “กลับบ้าน”“แต่คุณปู่ขอให้คุณดูแลผมนะ”“คุณปู่แค่ขอให้ฉันดูแลมื้ออาหารของคุณสามมื้อต่อวันเท่านั้น ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะนำอาหารมาส่งให้คุณนะคะ”อารมณ์ผิดหวังของเฮ่อหย่วนเจ๋อดีขึ้นทันทีเขายังบอกอีกว่า อวิ๋นซูจะต้องทำอาหารที่อร่อยให้เขาอย่างแน่นอนหลังจากที่อวิ
ดวงตาของเขาแคบลง“คุณเองก็เข้าร่วมการแข่งขันออกแบบด้วยเหรอ? ”“อืม” อวิ๋นซูออกมาหลังจากทำความสะอาดเสร็จ เมื่อเธอมองลงไปที่เฮ่อเยียนสือ เธอก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นขึ้นมาอีก เธอจึงรีบเดินเข้าไปในครัว “คุณอยากกินอะไรไหม? ”เฮ่อเยียนสือพิงประตูกระจกห้องครัว “ไปนอนก่อนเถอะ ผมจะไปซื้ออาหารเช้ามาให้คุณเอง”“ไม่ได้” อวิ๋นซูสูดลมหายใจ “อีกเดี๋ยวฉันจะต้องส่งอาหารให้เฮ่อหย่วนเจ๋อด้วย”ดวงตาของเฮ่อเยียนสือมืดลง “คุณต้องส่งอาหารให้เขาด้วยเหรอ? ”เขาเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล เขารู้เรื่องการรักษาตัวในโรงพยาบาลของเฮ่อหย่วนเจ๋อเมื่อวานนี้“ใช่ เขาค่อนข้างมีความอยากอาหารที่จู้จี้จุกจิกมาก” อวิ๋นซูรู้เรื่องนี้ดี แค่มีสิ่งที่เขาไม่ชอบอยู่ เขาก็จะต่อต้านทันที “ไม่พูดแล้ว คุณออกไปรอก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวก็จะเสร็จแล้ว”เธอไม่สามารถอยู่กับเฮ่อเยียนสือภายใต้หลังคาเดียวกันได้จริง ๆเฮ่อเยียนสือระงับความไม่พอใจเอาไว้ “คุณยังสนใจเขาอยู่อย่างงั้นเหรอ? ”เสียงเครื่องดูดควันกลบเสียงของเฮ่อเยียนสือ อวิ๋นซูจึงไม่ได้ยินเสียงเขาชัดเจน เธอใส่ผักที่ไม่ได้ปรุงเมื่อคืนนี้ลงในหม้อเสียง ซู่ซ่า ซู่ซ่า ราวกับเสียงของประทั
“เฮ่อ ไม่ต้องสนใจเธอ นับตั้งแต่ที่เรื่องการแต่งงานของเธอกับอารองเฮ่อหย่วนเจ๋อกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นบ้าไปแล้ว” หลินเหมียวเหมียวแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดของว่างมื้อดึกแล้วสูดดมกลิ่น “หอมมาก ที่รัก นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้ลิ้มรสอาหารของเธอเนี่ย? ”อวิ๋นซูเหลือบมองที่ลานจอดรถ “เธอกินก่อนเถอะ ฉันจะไปส่งอาหารก่อน”“รีบอะไรขนาดนั้น ทำไมไม่รอจนกว่าเมิ่งเหยา ผู้หญิงบ้าคนนั้นจากไปก่อนล่ะ? ”อวิ๋นซูยิ้ม “ฉันพอจะรู้แล้ว ว่าเธอกำลังไปหาใคร เราจะไม่เจอกันแน่นอน”“อ่อ โอเค” หลินเหมียวเหมียวถูกอาหารอร่อย ๆ ดึงความสนใจอยู่ “งั้นก็รีบไปเถอะ”อวิ๋นซูลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ หยิบกล่องเก็บความร้อนแล้วเดินไปที่อาคารของเฮ่อกรุ๊ปที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเมื่อก่อนตอนที่เฮ่อหย่วนเจ๋อทำงานล่วงเวลา เธอก็มาส่งของว่างมื้อดึกแบบนี้เหมือนกัน เขาปฏิบัติต่อเธอด้วยความเฉยเมยอยู่เสมอ แต่เธอก็ชินกับมันแล้วล่ะแต่การยืนอยู่ที่นี่ในคืนนี้ กลับรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก“คุณอวิ๋น! ”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำอวิ๋นซูได้ในทันที และดวงตาของเขาก็ค่อนข้างเห็นอกเห็นใจ “มาที่นี่ส่งของว่างมื้อดึกให้คุณชายเ
เมิ่งเหยาโกรธมากจนกัดฟัน ดูเหมือนว่าเธอจะนึกอะไรบางอย่างได้จึงหัวเราะเยาะ “ช่างมันเถอะ ทำไมฉันต้องมามัวทะเลาะกับเธอด้วยเนี่ย ดูสิ——”เมิ่งเหยาหันกลับมา หยิบกล่องกำมะหยี่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วเปิดออกแหวนเพชรสีชมพูขนาดใหญ่ที่หายากปรากฏขึ้นต่อหน้าอวิ๋นซูจิตใจของเธอแทบจะระเบิดก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนอง ก็เห็นเมิ่งเหยาหยิบแหวนเพชรสีชมพูวงใหญ่มาสวมที่นิ้วของตัวเอง “แหวนวงนี้เขาซื้อให้ฉันเป็นพิเศษ สวยไหมล่ะ? ”แสงที่หักเหของแหวนเพชรภายใต้แสงสีเหลืองอันอบอุ่น ทำให้อวิ๋นซูแสบตา และหัวใจของเธอก็เต้นรัวเธอบีบหัวใจตัวเองไว้ “เป็นคุณจริง ๆ! ”ผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกของเฮ่อเยียนสือก็คือเมิ่งเหยาจริง ๆ!“แน่นอนว่าคือฉันเอง” เมิ่งเหยาเข้าใจความหมายของอวิ๋นซูผิดอย่างสิ้นเชิง และพูดอย่างภาคภูมิใจ “ไม่เช่นนั้นก็จะให้เป็นเธอรึไง? หยุดฝันลม ๆ แล้ง ๆ ได้แล้ว ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยรึไง เธอคิดว่า เธอคู่ควรกับเขาเหรอ? ”ดวงตาของอวิ๋นซูเริ่มขุ่นเคือง เธอกระพริบตา กัดริมฝีปากสีแดงของเธอ และพึมพำด้วยเสียงต่ำเป็นเวลานาน “อันที่จริง ตามข้อตกลงแล้ว ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปแทรกแซง ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกันค่ะ”หลังจา
อวิ๋นซูเริ่มวิตกกังวลและบีบแตรอย่างบ้าคลั่งเฮ่อเยียนสือยังคงยืนนิ่งอยู่อวิ๋นซูกัดฟัน หัวใจของเธอเต้นแรง และเธอก็ค่อย ๆ ขับรถเข้าไปใกล้เฮ่อเยียนสือยังคงไม่ขยับ มองดูอวิ๋นซูที่กำลังขับรถเข้ามาอยู่ครู่หนึ่งในตอนกลางคืนไม่มีลม แสงจากไฟหน้าส่องไปยังคิ้วของเขา ทำให้ใบหน้าที่ลึกของเขามีโครงร่างที่ชัดเจนยิ่งขึ้นผ่านแสงไฟ เขาก็เห็นอวิ๋นซูจับพวงมาลัยแน่นอยู่บนรถรถค่อย ๆ เคลื่อนตัวช้า ๆ ทีละนิดไปบนพื้นรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปแล้วหนึ่งศตวรรษ ในที่สุด ความคิดของอวิ๋นซูก็ระเบิดขึ้น และเธอก็เหยียบเบรกเธอรีบลงจากรถ “คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง? รู้ไหมถ้าคุณยังไม่หลบอีก คุณได้ตายจริง ๆ แน่? ”เฮ่อเยียนสือยิ้มอย่างเต็มใจ หยิบกล่องเก็บความร้อนขึ้นมา “คุณให้ผมเหรอ? ”“เปล่าสักหน่อย! ” อวิ๋นซูปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดเฮ่อเยียนสือก้าวไปข้างหน้า และจับมือของอวิ๋นซูเช้าวันนี้เขารู้ว่าอวิ๋นซูกำลังจะทำอาหารให้เฮ่อหย่วนเจ๋อ เขาเลยอารมณ์เสียมาก ถึงขั้นวิ่งไปที่สนามชกมวยเพื่อระบาย พอเห็นอาหารที่อวิ๋นซูเอามาให้ อารมณ์ไม่ดีก็หายไปในทันทีอวิ๋นซูพยายามหลบเลี่ยง “ฉันจะไปแล้ว คุณก็เลิกขวางทางฉันได้แล้ว”เฮ่อเย
ช่วงนี้ตนออกไปกินอาหารข้างนอกทุกวันเช้าตรู่ของวันนี้ เขากําลังดื่มชายามเช้าที่บ้านอย่างสบาย ๆ ก่อนที่จะเริ่มลิ้มรสซาลาเปาจิ๋ว จากนั้นก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นด้วยความโมโหกับสิ่งที่ไม่เป็นใจเย่ซางเหยียนวางซาลาเปาจิ๋วลงและเดินไปไม่กี่ก้าวก็เห็นเฮ่อเยียนสือที่โกรธจัดพุ่งเข้ามา“เกิดอะไรขึ้น? ทะเลาะกับคุณอวิ๋นอีกแล้วเหรอ?”เฮ่อเยียนสือเอียงสายตามองเขาแวบหนึ่งและกัดริมฝีปากแน่นเย่ซางเหยียนกวาดตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า “นี่ฉันทำนายโกรธเหรอ?”ไม่น่าใช่มั้ง?เขาทำให้เขาโกรธตั้งแต่เมื่อไหร่?เฮ่อเยียนสือหรี่ตาโดยไม่พูดอะไรสักคําเย่ซางเหยียนยอมต่อเขาจริง ๆ และยกซาลาเปาจิ๋วชั้นหนึ่งให้เขา “ไม่มีอะไรที่ซาลาเปาจิ๋วแก้ไขไม่ได้”เฮ่อเยียนสือควบคุมอารมณ์โกรธ “เย่ซางเหยียน”เย่ซางเหยียนรู้ว่าต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยเก็บรอยยิ้มมีความสุขบนใบหน้าไว้“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ นายไม่พูด ฉันจะวิเคราะห์ได้อย่างไร?”เฮ่อเยียนสือเหลือบตามอง เขาก็ยังไม่พูดออกมาเย่ซางเหยียนไม่มีทางเลือก “รอนายอยากพูดแล้วค่อยว่ากัน”......วันนี้อวิ๋นซูทําอาหารเช้าให้เฮ่อหย่วนเจ๋อเสร็จตามปกติ ก็รอบอดี้การ์ดมาที่บ้าน
รอนานกว่าหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดเย่ชางเหยียนก็ได้รู้จากปากของเฮ่อเยียนสือว่าอวิ๋นซูได้ทำสงครามเย็นโดยการเงียบใส่กับเขาเย่ซังเหยียนเกาหัว “......นายให้แหวนเธอเหรอ?”เฮ่อเยียนสือมองลงมาที่เขาอย่างเย็นชา “สถานการณ์แบบนี้ จะให้เธอได้อย่างไร?”เย่ซังเหยียนนั่งลงบนโซฟา “นี่มันแปลกจริง ๆ คืนนั้นเธอไปหานาย นายทําอะไรทําให้เธอไม่พอใจแล้วใช่ไหม?”เฮ่อเยียนสือนึกสักพัก “ไม่”วันนั้นอวิ๋นซูยังอาสาส่งข้าวให้เขาด้วย“งั้นก็ยากแล้ว หัวใจผู้หญิงอยากหยั่งรู้ เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร” เย่ชางเหยียนหน้านิ่งคิ้วขมวด แม้ว่าเขาจะเคยมีแฟนมาหลายคน แต่ก็เป็นลักษณะการเล่น ไม่จริงใจในแง่ของความรักจริง ๆ ก็ไม่มีประสบการณ์มากนักตอนที่เฮ่อเยียนสือเหลือบตาลงมามอง “ไม่ใช่นายหรอ? ที่บอกว่าหนึ่งเดือนสามารถจีบติด”เย่ชางเหยียนกล่าวว่า “เฮ้ นายอย่ารีบร้อนไป ผมกําลังช่วยคุณหาวิธีอยู่นี่ไง”เฮ่อเยียนสือเม้มริมฝีปากบาง ๆ พูดไม่เข้าคายไม่ออก“ใช่แล้ว นายสามารถดูว่าช่วงนี้เธออยากได้อะไรเป็นพิเศษและช่วยเธอสมความปรารถนา ไม่แน่ว่าอาจจะเพิ่มความประทับใจที่ดีก็ได้”เฮ่อเยียนสือนึกถึงเรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อนที่เขาเห็นแบบร