Share

บทที่ 116

เจียงอวิ้นได้แต่เบิกตามองดูเจียงหวานหว่านใช้เข็มแทงตัวเอง นางต้องการปฏิเสธ แต่กลับส่งเสียงไม่ได้

เมื่อเข็มเงินฝังเข้าไปยังจุดฝังเข็มของนาง ความเจ็บปวดอันมากล้นทำให้เจียงอวิ้นต้องขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

เจ็บจะตายอยู่แล้ว ความแค้นในวันนี้นางจะต้องให้เจียงหวานหว่านได้ชดใช้อย่างแน่นอน

เจียงอวิ้นต้องทนทุกข์กับการเจ็บปวดไขกระดูกกว่าครึ่งชั่วยาม ในที่สุดเจียงหวานหว่านก็ดึงเข็มเงินออกมา

ขณะมองดูเจียงอวิ้นได้รับความเจ็บปวดทรมาน ความคับแค้นใจก็พลันปะทุขึ้นในใจของเจียงหวานหว่าน

เมื่อเทียบกับการทรมานที่ตัวเองต้องทนทุกข์ในชาติก่อน นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น

ทันทีที่เปิดประตู เฉาหยูเฟิ่งก็ล้มเสียหลักเข้ามา

นางแนบตาบนรอยแตกของประตู เฝ้าดูทุกการกระทำของเจียงหวานหว่าน

จู่ๆ เจียงหวานหว่านก็เปิดประตู ทำให้นางไม่ทันระวังตัว

เจียงหวานหว่านนั่งเขียนเทียบยาที่เก้าอี้ โดยไม่สนใจเฉาหยูเฟิ่งเลย

นางหยิบเทียบยาออกมาแล้วยื่นให้กับเฉาหยูเฟิ่ง

“ดื่มเช้ากลางวันเย็นให้ครบสามมื้อ เมื่อครบสามเดือน พิษถึงจะหมดไป”

เฉาหยูเฟิ่งมองไปยังเจียงหวานหว่านอย่างไม่อยากจะเชื่อ

นางใช้เงินไปถึงเจ็ดหมื่นตำลึง แต่กลับซ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status