Share

บทที่ 159

ชาวบ้านทุกคนฮึกเหิมพากันร้องตะโกน

“ปกป้องภูเขาแม่บ้านของเรา ปกป้องแคว้นเรา!”

เว๋ยซื่อเจี๋ยนำผู้คนคุกเข่าลง ก้มหมอบกราบไปทางเมืองหลวง

“ฝ่าบาทพระชนมายุยืนนาน หมื่นปี หมื่น หมื่นปี”

……

รอจนกระทั่งชาวบ้านทุกคนไปหมดแล้ว เว๋ยซื่อเจี๋ยและเจียงหวานหว่านเดินทางกลับจวนเจ้าเมือง ท่านอ๋องรอพวกเขาอยู่

หรงมู่หานนั่งอยู่บนรถม้า เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

หรงซีเจ้าคนสมควรตาย ถูกเขาแย่งผลงานอีกแล้ว!

แล้วยังเจียงหวานหว่าน เขาต้องครอบครองนางให้ได้

“ไป”

หรงมู่หานตะโกนด้วยโทสะ รถม้าวิ่งออกไปจากประตูเมืองชิงเหอ

ตรงประตูเมืองชิงเหอมีรถม้าอีกคันหนึ่ง

คนบนรถม้าเขียนบันทึกเรื่องราวเอาไว้ทั้งหมด แผนการล้มเหลว เขาต้องกลับไปรายงานเจ้านาย

จวนเจ้าเมือง

เจียงหวานหว่านลงรถม้าด้วยความกระตือรือร้น นางไม่ได้เจอท่านอ๋องตั้งหลายวันแล้ว

“แม่นางเจียง ท่านอ๋องรอแม่นางเจียงอยู่”

เจียงหวานหว่านปฏิเสธ ตอนนี้นางอยากอาบและเปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดก่อน

ถ้านางไปพบหรงซีสภาพนี้ นางรู้สึกไม่ดี

เมื่อรับรู้ความต้องการของเจียงหวานหว่าน เว๋ยซื่อเจี๋ยสั่งคนไปจัดการทันที

สาวใช้พาเจียงหวานหว่านมาถึงยังห้องรับแขก

น้ำที่ใช้อาบเตรียม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status