บทที่ 166

หลิ่วซู่รู้ว่าเรื่องที่นางบาดเจ็บนั้นไม่มีทางปกปิดเจียงหวานหว่านได้ นางจึงเล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นตามความจริง

หลังจากเจียงหวานหว่านตรวจบาดแผลของหลิ่วซื่อแล้ว นางโกรธจนอยากจะตีเจียงจิ่นหนิงให้ตาย

“หว่านเจี่ยเออร์ จะโทษหนิงเกอเออร์ทั้งหมดไม่ได้ หากเขาเติบโตโดยมีข้าอยู่ข้างกาย เขาคงไม่ทำเรื่องวู่วามเช่นนี้”

หลิ่วซู่กล่าวด้วยความรู้สึกผิด

เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยความโมโห “เป็นเพราะท่านพ่อไม่อบรมสั่งสอน ท่านแม่ไม่ต้องรู้สึกผิด”

แม้จะเป็นเช่นที่กล่าว ทว่าในใจหลิวซื่อยังรู้สึกผิดกับเจียงจิ่นหนิงอยู่ดี

หลิ่วซู่หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตา

เจียงหวานหว่านเห็นท่าทางหลิ่วซู่เช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ลูกชายเติบโตไม่ได้เกี่ยวข้องกับมารดา ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีพี่ห้าก็นิสัยเกเรก้าวร้าว หากไม่ใช่เพราะเขา ท่านแม่จะได้รับบาดเจ็บได้เช่นไร!”

“แม่บาดเจ็บ ไม่เกี่ยวกับพี่ชายเจ้า เขาเองก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนี้”

หลิ่วซู่แก้ตัวแทนเจียงจิ่นหนิง

เจียงหวานหว่านแค่นเสียงหัวเราะ แต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด

หลิ่วซู่นึกถึงหงเหลียนขึ้นมาจึงกล่าวกับเจียงหวานหว่าน “ครั้งนี้หากไม่ได้หงเหลียนช่วยชีวิต แม่คงไ