บทที่ 20

เจียงหวานหว่านมองสังเกตอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยกมือขึ้นมาชี้ไปที่สาวใช้สองคน

แม่นมหลี่ก็เรียกชื่อพวกนางให้ออกมายืนข้างนอก

"มู่เซียง อวี้จู๋"

ซึ่งเป็นคนที่เจียงหวานหว่านเลือกไว้เมื่อครู่

"อวี้จู๋ สือหลิ่ว พวกเจ้าสองคนคอยรับใช้ท่านแม่นะ มู่เซียงอยู่กับข้า สาวใช้สามคนก็เพียงพอแล้ว ท่านแม่รักความสงบ เรือนเหมยก็ไม่ใหญ่ คนที่เหลือไม่จำเป็นหรอก!"

แม่นมหลี่ขมวดคิ้วมุ่น ดวงตาหรี่เล็ก

"ฮูหยิน คุณหนู สาวใช้สำหรับปัดกวาดเช็ดถูไม่อาจไม่มีได้นะเจ้าคะ เรือนเหมยดูเหมือนจะเล็ก แต่ถ้าต้องทำความสะอาดขึ้นมาทีก็ไม่ง่าย ไม่สู้เก็บสาวใช้ไว้อีกสักหลายคนเพื่อช่วยงานดีกว่า พอเรือนเหมยจัดการลงตัวดีแล้ว ค่อยให้พวกเขากลับไป คุณหนูว่าแบบนี้ดีหรือไม่เจ้าคะ"

แม่นมหลี่คนนี้ไม่ธรรมดา แสร้งถอยเพื่อรุก เชิญเจ้ามาง่ายส่งกลับยากน่ะสิ

"ก็ได้"

เจียงหวานหว่านยกยิ้มน้อยๆ เลือกสาวใช้มาอีกสี่คน

"ชุนฮว๋า ชิวเยว่ ชิวซิน ไห่ถัง"

แม่นมหลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก คนที่เจียงหวานหว่านเลือกไปเป็นคนที่นางอยากให้เลือกพอดี

สาวใช้หกคนยืนเรียงเป็นแถวเดียวกัน

"พวกเจ้าคอยรับใช้ฮูหยินกับคุณหนูให้ดีล่ะ อย่าทำให้ฮูหยินใหญ่ผิดหวัง"

"เจ้าค่ะ" สา