บทที่ 33

"คุณชายรองให้โสมอายุพันปี "

“คุณชายสามให้ปะการัง”

“คุณชายสี่ให้กำไลหยกชั้นดีหนึ่งคู่”

“นายท่านฮูหยินให้ฉากกั้นหยกหนึ่งชิ้น”

โจวฝู ผู้ดูแลจวนนำของขวัญทั้งหมดมาจัดแสดง

“ท่านย่า พวกพี่ชายตามหาของล้ำค่าทั่วสารทิศเพื่อให้ของขวัญในวันเกิดของท่านย่าแหน่ะเจ้าค่ะ”

สายตาอิจฉามาจากรอบตัว ความเย่อหยิ่งในใจของฮูหยินใหญ่เจียงถึงจุดสูงสุดแล้ว

“ท่านย่า ยังมีของขวัญจากข้าด้วย”

เสียงของเจียงจิ่นหนิงดังมาจากปากประตู

พอหลิ่วซู่ได้ยินเสียงนี้จึงเงยหน้าขึ้นมอง สายตาจับจ้องตามเจียงจิ่นหนิง

เจียงจิ่นหนิงสัมผัสได้ถึงสายตาลึกซึ้งของหลิ่วซู จึงมองนางดูถูกไปทีหนึ่ง

หลิ่วซู่ก้มหน้าลงอย่างเสียใจ มีความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเป็นอย่างมาก

ลูกชายที่นางเฝ้าคิดถึงทุกคืนวัน กลับรังเกียจนางดั่งอสรพิษ ในใจของนางปวดบิดเป็นอย่างมาก

เจียงหวานหว่านดึงมือของหลิ่วซู่ไว้ ปลอบโยนนาง แล้วหันศีรษะไปทางเจียงจิ่นหนิง สายตาคมดั่งมีด

“ขอให้ท่านย่าอายุยืนร้อยปี มีพรให้เสพสมจากเทพเซียนไม่ขาดสาย”。

เจียงจิ่นหนิงมอบของขวัญเป็นเครื่องประดับเซียนท้อที่ทำมาจากทองคำ

“พี่ห้า สวยมากจริงๆ”

เจียงอวิ้นชมขึ้นมาอย่างปากไม่ตรงกับใจ

เจียงจ