บทที่ 44

สีหน้าของเจียงหวานหว่านกรุ่นโกรธพลางเอ่ยเสียงนิ่งขรึมว่า “สั่งสอนนั้นหรือ แม่นมหลี่ใจกว้างเกินไปแล้วกระมัง!”

แม่นมหลี่ก้มศีรษะลง

“คุณหนูพูดถูกเจ้าค่ะ เพียงแต่เรื่องนี้ต้องบอกฮูหยินใหญ่ให้ชัดเจนเสียก่อนค่อยลงมือจัดการ!”

“แม่นมหลี่ ชุนฮว๋าทำเรื่องชั่วร้ายต่อเจ้านาย ไม่ต้องบอกท่านย่าหรอก ส่งตัวไปให้ทางหลวงจัดการเลย!”

ชิวเยว์สาวใช้คนหนึ่งเล่าเรื่องชั่วร้ายที่ชุนฮว๋าทำให้กับแม่นมหลี่ฟังเบาๆ

แม่นมหลี่ตะลึงตกใจ คิดไม่ถึงว่าชุนฮว๋าจะบังอาจเช่นนี้ จึงรีบชี้สั่งให้เหล่าแม่เฒ่าลากตัวชุนฮว๋าออกไป

“พวกเจ้า ลากตัวนางไปที่จวนข้าหลวงซะ”

หลังจากที่ทุกคนจากไป เรือนเหมยก็กลับสู่สภาวะเงียบอีกครั้ง

เจียงหวานหว่านนอนอยู่บนเตียง ยังคงไม่สบายใจอยู่เนิ่นนาน

น้ำในจวนเจียงลึกยิ่งกว่าที่ตนคิดเอาไว้ ไส้ศึกมาที่นี่เพราะแผ่นที่การจัดกำลังทหาร

เช่นนั้นใครกันแน่ที่ซ่อนอยู่ในศาลบรรพบุรุษ!

เผชิญหน้ากับเรื่องที่ไม่รู้เรื่องเช่นนี้ ทำให้เจียงหวานหว่านใจไม่ดี

นางอ่อนแอเกินไปจริงๆ นางนึกย้อนถึงเรื่องราวในชาติที่แล้วต่างๆ มากมายพลันนึกถึงกู้ฉางชิงผู้เป็นถุงเงินของหรงมู่หาน

เมื่อพิจารณาตามกาลเวลาแล้ว หรงมู่หานยัง