บทที่ 70

ในใจของฮูหยินใหญ่เจียงแอบด่าฮูหยินหลิวอยู่ว่าไร้ยางอาย ได้คืบจะเอาศอก ช่างไม่กลัวตายเสียเลย

“เรื่องขอโทษต้องทำเช่นนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ส่วนเรื่องหว่านเอ๋อร์นางเข้าตาท่านอ๋องแล้ว ข้าไม่อาจยกนางให้ดูแลคุณชายหลิวได้ หากทำให้ท่านอ๋องขุ้นเคืองพระทัย ข้าไม่อาจทำได้ ส่วนเรื่องตำแหน่งของคุณชายหลิว ข้าจะกลับไปพูดกับเจียงป๋อเหนียนดู ไม่น่าจะมีปัญหามากนัก”

ฮูหยินใหญ่เจียงจงใจบอกให้ฮูหยินหลิวรับรู้อย่างชัดเจนว่าท่านอ๋องชอบแม่นางแห่งสกุลเจียงของพวกเขาอยู่

ฮูหยินหลิวได้ยินเช่นนี้ก็หน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้น คนร้ายกาจอย่างเจียงหวานหว่านผู้นั้นนางเองก็ไม่ได้อยากได้

“คนที่ท่านอ๋องโปรดปราน สกุลหลิวมิบังอาจแย่งชิงมาหรอก แต่ที่ข้ากำลังกล่าวถึงนั้นก็คือเจียงอวิ้น คุณหนูเจ็ดแห่งสกุลเจียงต่างหาก”

“หึ! หากฮูหยินใหญ่เจียงไม่ได้มาแก้ปัญหาด้วยความจริงใจก็เชิญกลับไปเถอะ”

น้ำเสียงของฮูหยินเจียงไม่ค่อยจะดีนัก นางเริ่มกล่าววาจาขับไล่แขกแล้ว

ฮูหยินใหญ่เจียงเองก็ไม่ได้เอะอะโวยวายแต่อย่างใด นางกล่าวอย่างช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ฮูหยินอย่าได้ร้อนใจไปเลย วันนี้ข้านำเงินมาหนึ่งแสนตำลึงฮูหยินรับไปก่อนเถอะ วันหลังข้าจ