บทที่ 98

จี้ฉวนจงดึงผ้าห่มห่อตัวแน่นหนา ไม่สนใจ

“ใต้เท้า คนที่มาแจ้งความคือคนของจวนอ๋อง”

จี้ฉวนจงเมื่อได้ยินคำว่าจวนอ๋องก็รีบเปิดผ้าห่มลุกขึ้นนั่ง

คนของจวนอ๋องมาแจ้งความต้องไม่ใช่เรื่องเล็ก ตัวเขาชักช้าไม่ได้เด็ดขาด

เขาลนลานใส่ถึงเท้ารองเท้า สวมเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปข้างนอก

“เร็วเข้า เปิดศาลาว่าการ”

เหล่าเจ้าหน้าที่สะลึมสะลือ พากันยืนเกียจคร้านอยู่ตามห้องโถงใหญ่

หรงซีนำหน้าเจียงหวานหว่านและหลิ่วซู่เดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่

เหล่าเจ้าหน้าที่เมื่อเห็นหรงซีก็ตาสว่าง ยืนตัวตรง ไม่มีความง่วงนอนแม้แต่น้อย

จี้ฉวนจงรีบเดินไปหาหรงซี “คารวะท่านอ๋อง”

“อืม”

หรงซีขานรับอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

เทียนซูนำชุนฮว๋าและโจรภูเขายกรังโยนเข้ามากลางห้องโถงใหญ่ จากนั้นก็เล่าว่าเกิดเรื่องใดขึ้น

“ใต้เท้าจี้ ตัวการหลักจางวั่งไฉหนีไปได้ ผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่นๆ ล้วนอยู่ที่นี่แล้ว”

จี้ฉวนจงเบิกตาโพลงฟัง กลางคืนดึกดื่น ท่านอ๋องกลับจับพวกโจรภูเขายกรังมาถึงที่แล้ว

ฮูหยินเจียงโชคดีเสียจริง นึกไม่ถึงว่าท่านอ๋องจะผ่านมาช่วยชีวิตพอดี

จี้ฉวนจงเงยหน้ามองหรงซีและสองแม่ลูกที่อยู่ข้างหลังหรงซี รู้สึกใจกระตุก

บอกเล่ากันว่าท่านอ