บทที่ 362

"ขอรับ" เถ้าแก่เฉินรีบวิ่งไปทันที

กวนเฮ่อจัวยืนอยู่ตรงหน้าต่างพร้อมกับมองมู่จิ่วซีซึ่งขี่ม้าไปยังโกดังหย่งชางซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่ง แววตาของเขาก็ทอประกายความมืดมน

มู่จิ่วซีลงมาอยู่ตรงหน้าประตูของโกดังหย่งชางและลงจากม้า เห็นว่าธุรกิจของที่นี่ก็ไม่ได้แย่ด้อยไปกว่าโกดังจี๋เสียงเลย ในใจก็แอบสบถอย่างไม่พอใจ

ฉีเล่อฉี่มีธุรกิจยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่กลับเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น นางคิดอะไรกันแน่?

หวังว่าฉีหู่ซานวันนี้จะถามได้ข้อมูลประโยชน์มาบ้าง

"มีคนตาย มีคนตายแล้ว!" ทันใดนั้นด้านหน้าห่างออกไปไม่ไกลตรงริมแม่น้ำก็มีคนตะโกนเสียงดังขึ้นมา

มู่จิ่วซีขณะกำลังจะเดินไปยังประตูใหญ่ของโกดังหย่งชาง พอนางได้ยินเสียงตะโกน ก็รีบพุ่งทะยานไปทางริมแม่น้ำ

จี๋เฟิงก็รีบตามไป ส่วนม้าก็ยกให้คนงานของโกดังจัดการ

"ยังมีชีวิตอยู่!" มีคนตะโกนเสียงดังขึ้นมา คนงานหลายคนต่างกรูไปที่ริมแม่น้ำ

มู่จิ่วซีตะโกนเสียงดังให้ทุกคนถอยออกไป ไม่นานก็ตรงมาถึงริมแม่น้ำ

บนผิวน้ำมีร่างคนหนึ่งลอยอยู่ ดวงตากึ่งหลับกึ่งตื่น จมูกคล้ำตาบวม เหมือนกับว่าหมดเรี่ยวแรงแล้ว

"เหอเฟิง!" มู่จิ่วซีเหมือนกับโกรธจนจะระเบิดออกมา วินาทีต่อมา นางก็ได้กระ