บทที่ 363

มู่จิ่วซีรู้ว่าท่าเรือซิงหลงแห่งนี้คงมีลับลมคมในอยู่มากมาย แต่ว่านางจำเป็นต้องไปยังกรมพระราชวังนครบาล หนึ่งคือเพื่ออาการบาดเจ็บของเหอเฟิง สองคือนางอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหอเฟิง

พอมาถึงกรมพระราชวังนครบาล โจวเหยาพอเห็นสภาพของเหอเฟิงก็ตกใจมาก จากนั้นก็ส่งคนกองหนึ่งไปยังท่าเรือซิงหลงเพื่อทำการตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้งและต้องการใยแมงมุมรอยเท้าม้าให้เจอให้ได้ (ใยแมงมุมรอยเท้าม้า หมายถึง เบาะแส ร่องรอย)

มู่จิ่วซีได้ฝังเข็มให้เหอเฟิงหลายครั้งและพบว่าเหอเฟิงเหม่อลอยอยู่เป็นครั้งคราว ราวกับว่าได้รับการกระทบทางจิตใจ อีกทั้งในหูก็ยังมีรอยเลือด เขาคงไม่ได้หูหนวกไปแล้วใช่ไหม?

แต่บนตัวเขาไม่ได้มีบาดแผลสาหัส ตรงจุดนี้เองก็แปลกอย่างมาก

พอถึงเวลาอาหารเย็น เหอเฟิงตื่นขึ้นมาก็เห็นมู่จิ่วซี จี๋เฟิงและหลิวฮั่ว ส่วนท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุนก็เพิ่งได้ทราบข่าวและกำลังรีบมา

"เหอเฟิง เจ้าฟื้นแล้ว รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม?" มู่จิ่วซีถามอย่างอ่อนโยน "ดื่มยาต้มนี้ก่อน จะได้รู้สึกดีขึ้น ข้าใส่พุทราเชื่อมไปด้วย จะได้ไม่ขม"

เหอเฟิงดื่มยาอย่างว่านอนสอนง่าย จากนั้นจี๋เฟิงก็ช่วยเขาพยุงให้รู้สึกสบายขึ้น

"่ท่าน