บทที่ 388

มีคำพูดที่ว่าการมีชีวิตอยู่โดยรู้ว่าความตายจะคืบคลานมาหานั้นน่ากลัวกว่าการไม่รู้เป็นไหน ๆ

ภายภาคหน้าพี่ชายคนโตของมู่หรงฉางอันคนนั้นคงจะนอนหลับตาไม่สนิทเป็นแน่

ซูชิงอู่รู้สึกโล่งใจมากแม้จะแค่ได้ยิน

ทันใดนั้นนางก็ยิ้มและประทับจูบที่ริมฝีปากของเขา

นางใช้แขนของนางโอบรอบคอของเขา เอนตัวแนบชิดกับร่างของอีกฝ่าย

ดวงตาของซูชิงอู่ฉายแววเจ้าเล่ห์ จากนั้นนางก็กัดใบหูส่วนล่างของเขาเบา ๆ พลางกระซิบที่ข้างหู “ท่านอ๋อง นี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วนะ”

เย่เสวียนถิงไม่เข้าใจว่านางหมายถึงอะไร

เขาถึงกับตัวแข็งกะทันหัน แขนสองข้างเริ่มเกร็ง ในขณะที่ตัวของซูชิงอู่แนบกับหน้าอกของตัวเอง

ทั้งสองดูเหมือนจะสามารถได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน

ซูชิงอู่คิดว่ามันไม่เพียงพอ ดังนั้นนางจึงเริ่มใช้นิ้วมือปัดป่ายเพื่อปลุกเร้าเขา ทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

เย่เสวียนถิงกัดฟันแล้วพูดว่า “อาอู่ อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน!”

ผลก็คือ…

วันรุ่งขึ้นซูชิงอู่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงและไม่ลุกขึ้น

ซูชิงอู่นอนนวดขมับ แต่กลับยิ้มมุมปาก เมื่อนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ในหัวของนางก็มีเพียงความคิดเดียว

ไม่มีใครที่หนีสิ่งที่