Share

บทที่ 274

ฟู่เจิงจ้องเธอเขม็ง

เขาดูเหมือนน่าสงสารและดูน้อยเนื้อต่ำใจมาก ๆ เหมือนกับเจ้าหมาที่ถูกทอดทิ้ง

ในใจของเวินเหลียงสั่นไหวเล็กน้อย เกือบจะโดนตกเพราะท่าทางนี้ของเขาแล้ว

รู้ ๆ กันอยู่ว่าเขาเป็นคนขอหย่าก่อน

คนที่เขารัก เดิมทีก็ไม่ใช่ตัวเธออยู่แล้ว

คนที่เขาชอบคือฉู่ซืออี๋

เธอเองก็ไม่อยากเหนี่ยวรั้งเขาต่อไปโดยใช้ลูกมาอ้าง

เวินเหลียงก้มหน้า “เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ว่าคุณเป็นประธานของฟู่ซื่อหรือเปล่า”

“ตอนนี้ฉันมีแค่เธอกับลูกแล้ว” ทันใดนั้นฟู่เจิงก็กอดเธอเอาไว้ พร้อมทั้งแนบหน้าไปที่หน้าท้องของเธอ สีหน้าอ่อนโยนอาลัยรักอย่างไม่เคยมีมาก่อน

ฉากประเภทนี้ เธอในเมื่อก่อนปรารถนาจะเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน เธอในอดีตทำได้ทุกอย่างเพื่อวินาทีนี้

แต่ว่าในตอนนี้ใจของเธอกลับเป็นดั่งน้ำนิ่ง

ฟู่เจิงไม่มีทางชอบเธอ เธอเองก็ไม่ยอมทำอะไรโง่ ๆ อีกต่อไปแล้ว

“พอลูกคลอดออกมา คุณมาเยี่ยมเขาบ่อย ๆ ได้นะ”

ฟู่เจิงแข็งทื่อไปทั้งตัว พลันเงยหน้ามองเวินเหลียง “หมายความว่ายังไง? ลูกคลอดออกมาแล้ว เธอก็ยังจะหย่ากับฉัน?”

ไม่รอให้เวินเหลียงตอบ ฟู่เจิงก็ลุกขึ้นพรวด “เธอจะให้ลูกของฉันไปเรียกโจวอวี่ว่าพ่อเหรอ?!”

“เรื่อ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status