บทที่ 1003

ต่างก็วิ่งไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดกลัว

แต่ในทุกทิศทาง ทั้งหมดถูกปิดผนึกด้วยหมอกดำ ไม่มีโอกาสเอาชีวิตรอดได้เลย

"ท่านเทียนเฮ่อ! ท่านผู้มีความรู้กว้างขวาง ขอให้ท่านช่วยพวกเราด้วย"

"อาจารย์จ้าว ท่านเป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือ สามารถช่วยพวกเราได้ใช่ไหม"

"พระคุณเจ้าเจี้ยซิน! ช่วยชีวิตคน ได้บุญยิ่งกว่าสร้างเจดีย์ 7 ชั้น ท่านเป็นพระภิกษุสงฆ์ ควรจะปลดปล่อยสรรพสัตว์จากความทุกข์ นะ"

กลุ่มนักสู้ที่ตื่นตระหนก บินมาหาเจี่ยงซิวเจินทั้งสามคนอย่างรวดเร็ว ร้องไห้ต่าง ๆ ขอร้องต่าง ๆ เพื่อให้ตัวเองรอดได้

"ไอ้พวกขยะ ไปให้พ้นซะ!"

เจี่ยงซิวเจินยกมือโบก ลมปราณกระแทกให้ทุกคนบินไป

"คนมักตายเพราะทรัพย์เป็นเหตุ นกมักตายก็เพราะเหยื่อ วันนี้ที่พวกคุณเจอเรื่องแบบนี้ ได้แต่ถือว่าพวกคุณโชคร้ายเท่านั้น"

จ้าวหงเสี้ยงมีสีหน้าเย็นชา และไม่หวั่นไหวเลย

"พระอมิตาภพุทธะ นี่เป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติ อาตมาก็ทำอะไรไม่ได้"

เจี้ยซินส่ายหัว ตั้งสมาธิ ทำเป็นไม่เห็น

เผชิญหน้ากับเพลงแห่งนรก การฝึกร่างขั้นจงซือก็พอจะปกป้องตัวเองได้ แต่การจะช่วยคนอื่นหรืออะไรนั้น ความเสี่ยงมันจะมากเกินไป

"อาจารย์หวงครับ ท่านมีคุณธรรมและบารมี