ส่วนเสิ่นเหยาและเสิ่นชงกี่คน ก็ดูปลื้มใจและทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยเหยียนซงที่สง่างามที่เป็นหัวหน้านิกายจิ่วติ่ง ผู้ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโยวโจว จะขอโทษพวกเขาด้วยตัวเองเลยหรือหรือได้เห็นผีในกลางวันแสกๆ?"หัวหน้าเหยียนครับ พอกลับไปต้องสั่งสอนให้ดีๆ ไม่งั้นถ้าก่อเรื่องใหญ่ เสียใจก็ไม่ทันแล้ว" ลู่เฉินพูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างกะทันหันพอคําพูดนี้พูดออกมา รอบ ๆ ก็เงียบลงทุกคนเบิกตากว้าง มองลู่เฉินอย่างไม่กล้าเชื่อแม่งเอ๋ย!ไอ้เด็กคนนี้บ้าไปหรือเปล่ากล้าตำหนิเหยียนซงในที่สาธารณะเลยเหรอไม่กลัวโดนตบจนตายหรือบ้าบิ่นจริงๆ"เฮ่ย คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ รีบหุบปากไว้"เสิ่นชงตกใจจนเกือบจะกรีดร้องออกมาที่ตีเหยียนเทาไปแล้ว หัวหน้าเหยียนไม่ได้โทษเขา ก็เป็นความมีอมตตาแล้วแต่คาดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะได้คืบเอาศอก กล่าวหาว่าหัวหน้าเหยียนในที่สาธารณะไม่รู้ที่ตาย!"น้องลู่ รีบขอโทษให้หัวหน้าเหยียนเถิด"เสิ่นเหยาที่อยู่ข้าง ๆ ขยิบตาให้อย่างบ้าคลั่งเธอก็รู้สึกปวดหัวกับพฤติกรรมที่กล้าหาญอย่างลู่เฉินทั้งๆ ที่รอดตายมาได้แล้ว ทำไมถึงต้องก่อเรื่องอีกด้วยในขณะที่ทุกคนคิดว่าลู่เฉินจะโช
วันรุ่งขึ้น ตอนเช้าลู่เฉินและคนอื่นๆออกเดินทางแต่เช้า มุ่งหน้าสู่ป่าดำเนื่องจากถนนขรุขระ ไม่สามารถขับรถได้ ทุกคนต้องเดินเท่านั้นอันที่จริง ในเมื่อวาน ก็มีนักสู้จำนวนไม่น้อยเข้าไปในป่า โดยตั้งใจจะนำไปเสี่ยงโชคแต่ป่าดำมีขนาดใหญ่เกินไป คนที่เข้าไปเหมือนแมลงวันที่ไร้หัว วิ่งไปรอบ ๆ ยากที่จะหาร่องรอยของสมบัติครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดพวกลู่เฉินก็มาถึงทางเข้าป่าดำเห็นได้ว่ามีคนทยอยเดินเข้าไปอย่างต่อเนื่อง"คุณเสิ่นครับ เกี่ยวกับที่ตั้งของสุสาน คุณรู้ไหมว่าอยู่ที่ไหน"ลู่เฉินถามอย่างกะทันหัน"เอ่อ ตอนนี้ยังไม่รู้เลย"เสิ่นเหยาพูดอย่างจนใจเล็กน้อย "ที่ตอนนี้เข้าไปในป่าดำ ทุกคนต่างก็เสี่ยงโชค ใครจะโชคดี ใครก็พบสมบัติได้ก่อน ก็จะกลับไปด้วยได้รับสมบัติมากมาย"แม้ว่าจะเป็นเหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร แต่ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่าสิ่งเดียวที่ควรค่าแก่การฉลองคือพวกเขาเป็นคนโยวโจว ค่อนข้างคุ้นเคยกับป่าดำและสามารถประหยัดเวลาได้ดีขึ้น"ป่าดำใหญ่ขนาดนี้ เสี่ยงโชค ไม่รู้ว่าจะไม่รู้ที่อยู่เมื่อไหร่" ลู่เฉินส่ายหัว"หรือว่าน้องลู่มีวิธีที่ดีอะไร" เสิ่นเหยาถามอย่างลองใจ"พูดตามความจริง ผม
จากนั้นก็เร่งความเร็วไปข้างหน้าทันที และตรงไปยังแหล่งกําเนิดเสียง"ทุกคนตามให้ทัน อย่าตกอยู่หลัง!"เสิ่นเหยาตะโกนเสียงหนึ่งและรีบตามไปเธอกลัวว่าลู่เฉินจะวู่วาม และตกหลุมพรางของศัตรูทุกคนเดินอย่างรวดเร็วตลอดทาง เดินไปประมาณสิบนาที ในที่สุดก็เห็นพื้นที่เปิดโล่งแห่งหนึ่งมันเป็นพื้นที่โล่งกว้างใหญ่เหมือนสนามฟุตบอลบนพื้นที่เปิดโล่งไม่มีหญ้าเลย เต็มไปด้วยดินและหิน ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆตรงกลางสุดมีถ้ำหลุมฝังศพที่ทอดยาวลงมาหลุมฝังศพมืดสนิท ลึกจนมองไม่แห็นก้นบึ้ง ไม่มีใครรู้ว่าข้างในมีอะไรบ้างในขณะนี้ รอบ ๆ หลุมฝังศพ มีกลุ่มนักสู้ที่แข็งแกร่งยืนอยู่แล้วนักสู้กลุ่มนี้เฝ้าหลุมฝังศพอยู่ มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ระวังตลอดเวลาว่าจะมีคนเข้ามาใกล้"หรือนั่นคือสุสานของกู่ชิงเหมย?"เสิ่นชงซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ มองไปที่ถ้ำสุสานที่มืดมิดในระยะไกล ก็ตื่นเต้นขึ้นมาเขายังคิดว่าจะต้องอยู่ที่นี่เป็นสิบวันหรือครึ่งเดือน โดยไม่คิดว่าในเวลาเพียงครึ่งวัน ก็เจอที่ตั้งสมบัติแล้วสวรรค์โปรดปรานจริง ๆ"ดูสถานการณ์นี้ ไม่น่าจะเป็นเท็จ แค่มีคนเข้าไปก่อนแล้ว และเป็นศิษย์ของนิกายจิงกางด้วย"เสิ่น
"ฟิ้วววว!"เมื่อเว่ยตงเอ่ยปากแล้ว สายตาของทุกคนก็มองมาต่างมีสายตาไม่เป็นมิตร จ้องมองอย่างละโมบมีผู้เก่งในการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนหลายคนอยู่ และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ที่ภายในระยะร้อยเมตรจะหลบหูพวกเขาไปได้"ถูกค้นพบแล้ว!"ตาของหานอี้กระตุก "ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่สอง ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ""ตื่นตระหนกอะไร มีผมอยู่ จะรักษาพวกคุณให้ปลอดภัย ตามผมไป!"เสิ่นชงตบฝุ่นบนเสื้อผ้า และเดินออกไปอย่างเชิดหน้าชูตาแม้ว่ากองกําลังทั้งสามฝ่ายจะมีผู้ยอดฝีมือมากมาย แต่นิกายปี้เสียก็ไม่ได้ได้รับชื่อเสียงจอมปลอมในสถานการณ์การต่อสู้เดี่ยว เขามีความมั่นใจที่จะเอาชนะฝูงชน!"ไป ไปพบกับพวกเขาหน่อย"เสิ่นเหยาทำท่ามือและปรากฏตัวอย่างสงบพร้อมกับกลุ่มศิษย์น้องเดิมทีตั้งใจจะนั่งบนภูดูเสือกัด ไม่คิดว่าจะถูกพบเร็วขนาดนี้"เอาล่ะ มาครบแล้ว ตอนนี้ควรจัดการอย่างไรดี"เว่ยตงแบกดาบไว้ รอยยิ้มเหมือนมีความหมายลึกซึ้ง"ด้วยความคิดของผม สู้ทุกคนจะเป็นพันธมิตรกันชั่วคราวดีกว่า เมื่อได้สมบัติมาแล้วค่อยแบ่งเท่า ๆ กัน จะมีความสุขได้แต่ละฝ่าย!" เสิ่นชงเสนออย่างกะทันหันเขาไม่โลภเลย แบ่งสมบัติได้ส่วนหนึ่งก็พอ"พี่เ
รังแกคนน้อยกว่าด้วยคนมากกว่า ไม่ใช่สไตล์การทำงานของเขาเลย"ไอ้คนที่แซ่เซียว ไอ้เหี้ย!"เว่ยตงคํารามด้วยความโกรธ ในที่สุดก็ทนไม่ไหว ถูกเซียวเฉินแทงที่หน้าอก และล้มลงบนพื้นอย่างไม่เต็มใจในเวลาเพียงไม่กี่นาที สาวกของแก๊งซาไห่ก็ถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไปแล้วไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว"แค่แก๊งโจร ยังกล้าท้าทายพวกเราด้วยเหรอ ไม่รู้ที่ตายจริง ๆ"เซียวเฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา สะบัดดาบยาวและโรยเลือดจำนวนมาก"เฮ่ย ทำไมนิกายปี้เสียของพวกคุณไม่ลงมือล่ะ"พอเนี่ยหลงหันกลับ ก็เห็นว่าเสิ่นชงและคนของเขายืนเงียบ ๆบนร่างกายสะอาดมาก ไม่มีเลือดแม้แต่น้อยเลย เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้"แค่แก๊งซาไห่ มีพวกคุณสองนิกายใหญ่ก็พอแล้ว ย่อมไม่ต้องการให้พวกเราลงมือเลย" เสิ่นชงพูดเบาๆแม้ว่าจะเป็นการเล่าด้วยข้อเท็จจริง แต่ในหูของสองนิกายใหญ่ กลับมีรสชาติที่แสร้งทำเป็นสูงส่ง"ดูพวกเราฆ่าคน พวกคุณกลับไม่ขยับเขยื้อน หรือว่าพวกคุณคิดจะเป็นชาวประมงตกปลา" เนี่ยหลงทำหน้าไม่ดี"มันเป็นการเข้าใจผิดหรอก พวกเราไม่มีเจตนาแบบนั้นเด็ดขาด"เสิ่นเหยาอธิบายทันทีว่า "เมื่อกี้จบเร็วเกินไป เรายังไม่ทันตอบสนอง คน
"ปัง!"เมื่อมองดูหัวของเนี่ยหลงที่ตกลงมา ทุกคนก็ตกตะลึงไม่มีใครคาดคิดว่าเซียวเฉินจะโหดและอำมหิตขนาดนี้วินาทีก่อนยังทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม มองคนเป็นพันธมิตรกัน แต่วินาทีต่อมา ก็ตัดหัวเขาไปชั่วร้ายจริง ๆ"ศิษย์พี่ใหญ่!"หลังจากตกใจเล็กน้อย ศิษย์ของนิกายจิงกางต่างก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่ก่อนที่พวกเขาจะตอบสนอง สาวกของนิกายเทียนเฮ่อที่เตรียมการมานานแล้วได้ลงมือฆ่าล่วงหน้าแล้วตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างสังเวช ในชั่วพริบตา ศิษย์ของนิกายจิงกางได้ล้มลงกว่าครึ่งแล้วส่วนเล็ก ๆ ที่เหลือก็ถูกเซียวเฉินนําล้อมฆ่าอย่างรวดเร็วโดยไม่มีแรงต่อต้าน"อ๊ะ?"เมื่อมองไปที่ศิษย์ของนิกายเทียนเฮ่อที่โหดร้ายมาก คนของนิกายปี้เสียก็ตื่นตัวขึ้นทันทีต่างก็ชักมีดออกมา เตรียมพร้อมไว้"เซียวเฉิน! ไม่คิดว่าคุณจะชั่วช้าขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะแอบโจมตี!"เสิ่นชงขมวดคิ้ว และตําหนิอย่างโกรธเคืองอย่างน้อยนิกายเทียนเฮ่อก็เป็นนิกายที่ซื่อตรง แต่กลับใช้วิธีการที่ต่ำต้อยแบบนี้ น่ารังเกียจและไร้ยางอายจริง ๆ"ฮ่าฮ่า...ผู้แพ้เป็นโจร ผู้ชนะเป็นกษัตริย์ ตราบใดที่อยู่ได้จนจบ ใช้วิธีการต่ําช้าแล้วยังไงล่ะ"เซียวเฉินย
"ถ้าสู้ต่อไป ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกคุณจะพ่ายแพ้"เมื่อเห็นฉากนี้ ลู่เฉินก็อ้าปากในที่สุดเดิมทีเป็นประโยคที่เตือน แต่ได้ดึงดูดการโต้แย้งจากสาวกของนิกายปี้เสียทันที"ไร้สาระ ศิษย์พี่ใหญ่ของเรามีความแข็งแกร่ง และมีท่ามีดที่ยอดเยี่ยม จะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?”"นั่นนะสิ รบกวนช่วยดูให้ชัดเจนหน่อย ศิษย์พี่ใหญ่ของเราได้เปรียบอยู่แล้ว""ฮึ่ม! เพิ่มโมเมนตัมของผู้อื่นแต่ดูถูกตัวเองจริง ๆ ถ้าคุณไม่เข้าใจ ก็อย่าพูดเรื่องไร้สาระที่นี่!"ทุกคนพากันตำหนิใครก็ดูออกได้ว่าตอนนี้เป็นเสิ่นชงโจมตีเซียวเฉินอยู่ อีกไม่นานก็จะได้ชัยชนะแต่ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ให้กําลังใจศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขาเท่านั้น แต่กลับพูดจาไร้สาระที่นี่ด้วยโชคร้ายจริง ๆ"พี่ลู่ คุณน่าจะยังไม่เข้าใจศิษย์พี่ใหญ่ของฉันเลย"หานอี้แนะนําอย่างภาคภูมิใจว่า "ความแข็งแกร่งของศิษย์พี่ใหญ่ของฉัน ในบรรดาคนรุ่นใหม่ในโยวโจว สามารถอยู่ในสามอันดับแรกได้เลย คนอื่นเรียกว่าเป็นผู้เก่งที่หล่อเหลา เคยเอาชนะผู้ยอดฝีมือมากมาย การจัดการกับเซียวเฉินคนนี้ ไม่น่าจะเป็นปัญหา""ถูกต้อง! ตั้งใจเรียนสิเถอะ ดูว่าศิษย์พี่ใหญ่ของเราจะเอาชนะศัตรูได้อย
"เป็นไปได้อย่างไร?"เมื่อมองดูสาวกนิกายปี้เสียที่อาเจียนเป็นเลือดบนพื้น เสิ่นเหยาและหานอี้สองคนก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความตกใจพวกเธอเพิ่งถูกปกป้องให้อยู่ตรงกลางสุด จึงไม่มีเวลาไปช่วยเหลือแต่ได้เห็นฉากที่น่ากลัว ผู้ยอดฝีมือมากกว่าสิบคนของนิกายปี้เสียถูกเซียวเฉินกวาดด้วยดาบ กระแทกจนอาเจียนเป็นเลือดและบินถอยหลังไปความสามารถนี้ น่ากลัวจริง ๆ"ไอ้พวกขยะ จะกล้าท้าทายผมเหรอ ไม่เจียมตัวจริง ๆ"ดาบยาวของเซียวเฉินชี้เอียงไป บนใบหน้าของเขาเผยความดูถูกเหยียดหยามเพิ่งดวลกับเสิ่นชง เขาแค่เกิดความสนใจและตั้งใจจะเล่นตอนนี้เล่นพอแล้ว ก็ควรจะจบได้แล้ว"ศิษย์พี่ใหญ่มีฝีมือยอดเยี่ยมจริง ๆ บารมีไม่ธรรมดาเลยนะ""ฮึ่ม! แค่นิกายชั่นสองยังกล้าต่อต้านเรา หาทางตายเองสิ้นดี"ในขณะนี้ สาวกนิกายเทียนเฮ่อต่างหัวเราะอย่างภาคภูมิใจขึ้นจัดการกับนิกายปี้เสีย สมบัติก็จะเป็นของพวกเขาแล้ว"ศิษย์พี่ใหญ่! ผู้หญิงสองสามคนที่นั่นดูเหมือสวยจังเลย มันน่าเสียดายจริง ๆ ที่ฆ่าไป ไม่งั้นเราทำอะไรที่มีความสุขก่อนดีไหม"ศิษย์คนหนึ่งของนิกายเทียนเฮ่อจู่ ๆ ก็ชี้ไปที่เสิ่นเหยากี่คน ที่มุมปากมีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย"โอ้?"เ