บทที่ 350

“หืม? ใครกันที่ช่วยเจ้าไว้ ข้าจะตบรางวัลให้อย่างงาม!”

ฮ่องเต้รู้สึกสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา

เซียวเย่หลันคุกเข่าลง กล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้มว่า “ขออภัยพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ หากลูกจะทูลขอรางวัลให้แก่คนผู้นั้นสักข้อหนึ่ง”

“เจ้าลองว่ามา”

ฮ่องเต้ยิ้มขึ้น

ผู้ที่ช่วยบุตรชายของเขาไว้ อยากได้สิ่งใดล้วนมิใช่ปัญหา

ต่อให้เป็นการแต่งตั้งตำแหน่งโหวหรือเจวี๋ย

เซียวเย่หลันเม้มริมฝีปากบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้า ๆ “ลูกประสงค์ให้แต่งตั้งซูอวี้เออร์ให้เป็นพระชายารองพ่ะย่ะค่ะ”

“ว่าอย่างไรนะ?”

ฮ่องเต้ได้ยินดังนี้ รอยยิ้มก็หุบลงทันใด แทนที่ด้วยการขมวดคิ้วอย่างไม่พึงพอใจ

แต่เมื่อเห็นแก่เซียวเย่หลันที่เพิ่งผ่านพ้นความเป็นความตายมาหวุดหวิด เขาจึงไม่ได้โมโห ได้แต่ส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าเจ็ด เจ้าควรรู้ดีว่าซูอวี้เออร์มีตัวตนแสนต่ำต้อย คนเช่นนั้นหากขึ้นเป็นพระชายารอง จะเป็นที่ขายหน้าของราชวังเราหนา”

“ลูกเข้าใจความหมายของเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ แต่คนที่ช่วยลูกไว้ ก็คือซูอวี้เออร์”

เซียวเย่หลันก้มหน้าลง

ฮ่องเต้ตกตะลึง “เป็นนางได้อย่างไร?”

“หากไม่มีนาง ต่อให้ลูกมีชีวิตอยู่ ก็อาจกลายเป็นเพียงผู้ไร้ความสามารถเช่นขยะคนหนึ่ง บ