บทที่ 359

“แค่กๆ...”

หลังจากพูดยาวขนาดนั้น เซวี่ยจวิ้นก็ไอเบาๆ ออกมา

ที่นางบอกว่ามาหาหมอ ดูเหมือนจะเป็นความจริง

เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจเบาๆ และเอื้อมมือไปจับชีพจรนางอย่างเงียบๆ ถามคำถามอีกสองสามข้อ จากนั้นก็หยิบพู่กันขึ้นมาท่ามกลางสายตาที่ประหม่าของนาง ก่อนจะเริ่มเขียนใบสั่งยา

“อาการของเจ้าไม่ร้ายแรงนัก เพียงแต่ความกังวลมากเกินไปจะนําไปสู่ความตึงเครียดทางจิตใจ ทำให้ปวดศีรษะข้างเดียวหรือด้านข้าง อาการเหล่านี้จะแย่ลงหลังจากที่สัมผัสกับลม พักฟื้นสักสองสามวันอาการก็จะดีขึ้น”

เซวี่ยจวิ้นเห็นเซี่ยเชียนฮวันเขียนใบสั่งยาให้กับตัวเอง โดยไม่พูดถึงเรื่องนี้นางกล่าว จึงกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “พระชายา หม่อมฉันไม่ใช่คนประเภทพูดอย่างทำอย่าง คําสัญญาที่ให้ไว้กับท่านในวันนี้ หม่อมฉันจะทำให้สำเร็จในอนาคต”

ปลายพู่กันของเซี่ยเชียนฮวันหยุดชะงักเล็กน้อย

หยดหมึกค่อยๆ กระจายทั่วกระดาษสีขาว

นางมองออกว่า เซวี่ยจวิ้นเป็นคนเช่นนั้นจริงๆ

เพียงแต่ว่า...

ถ้าหากแต่งเข้ามาในจวนจ้านอ๋องจริงๆ มันไม่ใช่พรสำหรับสตรีคนนี้

“คุณหนูเซวี่ย เจ้าสามารถมีความคิดเป็นของตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังบิดาไปเสียหมด เจ้าเป็นคน มิใช่หุ่