บทที่ 92

มาแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันเอาผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าครึ่งหน้า เปิดตาอันแหลมคมคู่นั้นของตนเองกวาดสายตามองไปที่ฝูงชนที่มุงดูอยู่เหล่านี้

คนที่หัวเราะและเอ่ยปากกล่าวออกมาในเมื่อครู่ก็คือองค์ชายห้า นามว่าเซียวจ้าน

เซี่ยเชียนฮวันสังเกตท่ายืนของเซียวจ้านและกล่าวว่า “ในเมื่อแต่งงานแล้ว เขาก็ควรจะรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเองให้ดีสิ มิเช่นนั้น หากคู่ที่แต่งงานกันไปแล้ว ต่อมาหากเจอคนที่ถูกใจในภายหลังก็สามารถทิ้งภรรยาตัวเองได้อย่างตามใจชอบเช่นนั้นหรือ อีกอย่าง หากเขาชอบซูอวี้เออร์มากถึงเพียงนั้นจริง เขาก็ฝืนพระบัญชาได้โดยการยอมสละถอดฐานันดรของตัวเองไปเป็นสามัญชนธรรมดา ถึงตอนนั้นอยากแต่งงานกับผู้ใดก็ย่อมทำได้ตามแก่ใจ หากไม่อาจสละฐานันดรเพื่อนางได้ ก็อย่าเอาเรื่องความรักมาพูดเป็นข้ออ้างเลย”

คำพูดนี้ของนางทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น

แต่เมื่อนึกคิดดูดีๆ คำพูดของนางก็มีเหตุผลมากเช่นกัน

และมีคนบางส่วนก็แสดงสีหน้าท่าทางชื่นชมในคำพุดของเซี่ยเชียนฮวันด้วย

เซียวจ้านองค์ชายห้าส่ายหน้าไปมา และยิ้มพลางกล่าวว่า “พระชายาจ้านอ๋อง คำพูดนี้ของเจ้าช่างทิ่มแทงใจยิ่งนัก”

“นึกไม่ถึงเลยว่าสตรีผู้หนึ่งจะมีดุลพินิจ