บทที่ 18 

ลู่หนานเฉินนั่งฟังอย่างเงียบ ๆ ดวงตาของเขาสลดลง แต่ก็ไม่ได้ที่จะโต้ตอบอะไรไป

มันเป็นเพราะการปล่อยปะละเลยของเขา ที่ทำให้ทั้งเพื่อนของเขาเสิ่นเจ๋อหรือแม่ของเขากู้หย่าหรือผู้ช่วยของเขาสวี่มู่ หรือแม้แต่คนรับใช้ในบ้านหลังเก่าปฏิบัติไม่ดีต่อเซี่ยสือในฐานะมนุษย์

หลังจากที่เสิ่นเจ๋อได้รับสายโทรศัพท์และรีบเดินออกไป

ลู่หนานเฉินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวและก็ไม่เห็นสายจากเซี่ยสือเลย

ลู่หนานเฉินโทรไป แต่ยังกลับมีเสียงของผู้หญิงที่ดูเย็นชาอยู่ปลายสาย

"ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งในภายหลัง......"

เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งไปด้วยความหงุดหงิด

ลู่หนานเฉินยืนขึ้นที่หน้าต่างแล้วจุดบุหรี่หนึ่งมวน

คำพูดของเซี่ยสือในตอนเช้ายังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เธอบอกว่าเธอเสียใจ......

คอของลู่หนานเฉินรู้สึกขมขื่นอย่างบอกถูก เขาไอขึ้นสองครั้งและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งท้างหลังเขา

“พี่ลู่ เลิกสูบบุหรี่เถอะค่ะ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ”

หัวใจของลู่หนานเฉินนั้นตึงเครียด เพราะคิดไปโดยไม่รู้ตัวว่าว่าเซี่ยสือนั้นกลับมา

แต่เมื่อเขาหันกลับไปดู เขาก็เห็นว่าเป็นหร่วนซิ