บทที่ 11

รอยยิ้มของซู่ฉวนแข็งค้างทันที และเขารู้สึกเหมือนถูกตบหนักจนเจ็บแสบ!

ทั้งสถานที่ไม่มีแม้แต่เสียงอีกา!

เซียวเหม่ยและต้าจ้วงดีใจกับเรื่องที่คาดไม่ถึง "พี่เฟิง สุดยอดมาก!"

หลิงเฟิงหยักไหล่ จ้าวมู่จือคนนี้ที่แท้ก็เป็นคนฉลาด ให้เขาซื้อสองล้าน เขาดันเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นสิบเท่าด้วยตัวเอง

เขาเดินไปหาซู่ฉวนที่หน้าซีดแล้วพูดว่า

“ผู้อำนวยการซู่ ผมทำตามที่พูดได้แล้ว คุณควรรักษาสัญญาของคุณด้วยใช่มั้ย?"

มุมปากของซู่ชวนกระตุก แต่เขารีบยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า

“ไม่ใช่สิ! นายบอกอีกฝั่งของสายว่าสองล้าน แต่รัฐบาลเมืองสั่งยี่สิบล้าน! ฉันนับไม่ได้!"

ต้าจ้วงพูดด้วยความโกรธ "ผู้อำนวยการซู่ คุณหมายความว่ายังไง? คุณอยากกลับคำ?"

ซู่ฉวนตะคอกอย่างเย็นชา

“ฉันสงสัยว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ หลิงเฟิงเป็นพนักงานใหม่ไร้ประสบการณ์ คงจะได้ยินข่าวที่ไหนสักแห่งว่ารัฐบาลเมืองจะสั่งซื้อชาบำรุงสุขภาพจากบริษัทเราก็เลยตัดสินใจเดิมพันกับฉัน!”

แน่นอนเพราะได้ยินเรื่องนี้แล้วดังนั้นหลิงเฟิงเลยคิดคำนวณจำนวณเงินผิด

เรื่องนี้ที่จริงแล้วอีกฝ่ายก็แค่แมวตาบอดเจอหนูตาย ต้องการเอาเครดิตไปเป็นของตัวเอง!

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หลายคนก็เริ่มเชื่อคำกล่าวของซู่ฉวน

ท้ายที่สุดแล้วสำหรับบุคคลสำคัญเช่นผู้นำเมือง แม้แต่ประธานบริษัทก็อาจจะไม่สามารถเข้าพบได้ ไม่ต้องพูดถึงหลิงเฟิง ผู้มาใหม่ที่ไม่มีภูมิหลัง

หลิงเฟิงเลิกคิ้วแล้วพูดว่า

“ผู้อำนวยการซู่ ไม่อยากคุกเข่าก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องวุ่นวายสุ่มสี่สุ่มห้า ความจริงคือคุณแพ้แล้ว คุกเข่าลง!"

ซู่ฉวนยิ้มและพูดว่า

“เลิกเสแสร้งได้แล้วหลิงเฟิง เว้นแต่ว่านายจะเรียกผู้นำเมืองจ้าวมาต่อหน้าฉันตอนนี้ ฉันจะเชื่อคำพูดของนาย!"

“ใช่สิ ได้ยินมาว่าแม่ของนายสมัยสาวๆ เธอเป็นสาวนั่งดริ้งค์ในบาร์นี่ ไม่แน่นะเมื่อก่อนเธออาจจะมีคนรักเก่าทำงานอยู่ในจังหวัด คงบอกกับนายสินะ?”

“จุ๊จุ๊ มีพ่อบุญธรรมฟรีๆ เยอะขนาดนี้ ย่อมรู้ข่าวเร็วอยู่แล้ว!"

ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ เขาถูกหลิงเฟิงเตะล้มและปลิวออกไปสิบเมตรในทันที!

หัวของซู่ฉวนกระแทกกำแพง มีเลือดออกทันทีและมีรูบุบขนาดใหญ่ทั้งผนัง!

“คุณไม่มีสิทธิ์ดูถูกแม่ของผม!” หลิงเฟิงพูดทีละคำด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

คนในครอบครัวคือจุดอ่อนของเขา ใครกล้าแตะต้อง เขาจะไม่มีทางปล่อยไป!

ทุกคนตกตะลึง "ผู้อำนวยการซู่ หลิงเฟิงทำร้ายผู้อำนวยการซู่จริงๆ!"

“เกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลาเดียวกัน เกาหยิงเซียง ผู้จัดการแผนกได้ยินเสียง ความโกลาหลที่นี่ ก็เดินอ้วนลงพุงเข้ามา

เมื่อเห็นสภาพที่น่าเวทนาของซู่ฉวน เขาก็ขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า "ใครเป็นคนทำ"

“ผมเอง”

หลิงเฟิงจำอีกฝ่ายได้ ตอนที่เขาออกมาจากห้องทำงานของเย่อวี่หลิวก็เห็นเขาหลบๆซ่อน อยู่

“ผู้จัดการเกา! ที่จริงไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเห็น ที่จริงเป็นผู้อำนวยการซู่เขา...”

เซียวเหม่ยและต้าจ้วงก็หาความยุติธรรมให้กับหลิงเฟิงเช่นกัน

แต่เกาหยิงเซียงด่าทันทีว่า

“ไม่สนว่าจะด้วยเหตุผลใด ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา การทุบตีเจ้านายของคุณในที่สาธารณะถือเป็นการละเมิดขอกำหนดของบริษัท! จะต้องถูกไล่ออก!"

“หลิงเฟิง ในฐานะผู้จัดการฝ่ายขาย ขอแจ้งอย่างเป็นทางการว่าคุณถูกไล่ออก ตอนนี้ออกไปจากบริษัทซะ!"

ในบริษัทนี้ไม่มีใครไม่รู้ว่าซู่ฉวนเป็นคนของเขาเอง ตบชู่ฉวนก็เหมือนตบหน้าตัวเอง!

เขาจะต้องจัดการเด็กฝึกงานคนนี้!

เซียวเหม่ยและต้าจ้วงกังวล "ผู้จัดการเกา! พี่เฟิง..."

“เอาล่ะ พวกเธอไม่ต้องพูดแล้ว” หลิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า

“มันก็แค่งานหนึ่งไม่ใช่เหรอ? แม้ที่นี่ไม่พร้อม ก็ยังมีที่อื่นพร้อมรับเรา พวกนายยังมีครอบครัวต้องดูแล อย่าให้ต้องเสียงานเพราะผมเลย"

ทั้งสองคนพยักหน้าแล้วร้องไหนออกมา “พี่เฟิง ขอโทษนะ เป็นเพราะพวกเรา ทำให้พี่ตกงาน”

เกาหยิงเซียงมองด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดว่า

"เดิมที ตามข้อบังคับของบริษัท พนักงานที่ลาออกสามารถรับเงินเดือนหนึ่งเดือนเป็นค่าตอบแทน แต่คุณทำร้ายผู้อำนวยการซู่ ดังนั้นค่าตอบแทนจึงถูกหักไป!"

ใครๆ ก็มองออกว่าเป็นผู้จัดการเกาที่แก้ตัวเพื่อที่จะกลืนเงินของหลิงเฟิง แต่เขาไม่กล้าพูดออกไป

“เอาตามที่คุณว่ายังไงก็ได้ ยังไงก็ตามใครจะรักคลาสแย่ๆ ก็นี้รักไปเถอะ!

เมื่อหลิงเฟิงกำลังจะถอดป้ายการทำงานของเขา ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น

“ใครบอกให้คุณไล่หลิงเฟิงออก?”

น่าประทับใจจริงๆ!

หลิงเฟิงเงยหน้าขึ้นมองและเห็นร่างที่สวยงามก้าวเข้ามาบนรองเท้าส้นสูงคริสตัล

ใบหน้าเล็ก เอวบางร่างน้อย โหงวเฮ้งเด่นชัด โดยเฉพาะขาขาวยาวเรียวนั้นสะดุดตามาก

สวยงามตามมาตรฐานหญิงงาม

อีกทั้งยังมรอารมณ์เหมือนคุณหนูบ้านรวย สง่างามและสดใส

“เลขาซู!”

เกาหยิงเซียงตกตะลึง อีกฝ่ายเป็นเลขาของเย่อวี่หลิวชื่อซูเหยี่ยน

ซูเหยี่ยนพูดหน้านิ่ง “ผู้จัดการเกา ฉันมาที่นี่เพื่อถ่ายทอดสั่งล่าสุดของคุณเย่”

“หลิงเฟิง พนักงานฝึกงานในแผนกขาย ได้ฝึกงานเสร็จแล้วและมีผลงานผ่านเกณฑ์ จึงจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นพนักงานประจำ มีผลทันที!”

เมื่อเกาหยิงเซียงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกตะลึง "อะไรนะ? คำสั่งของประธานเย่... "

“ทำไม? ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?” ซูเหยี่ยนพูดขึ้นขนตาตั้งตรง

“ไม่ๆๆ ผมรู้แล้ว จะดำเนินการทันที!"

ทันใดนั้นเหงื่อเย็นของเกาหยิงเซียงก็ไหลออกมาแล้วรีบพูดขึ้นมา

เย่อวี่หลิวเป็นรองประธานบริษัท ยังดูแลแผนกสำคัญอย่างแผนกการตลาดและแผนกการเงินด้วยตัวเอง ในบริษัทนี้สามารถพูดได้ว่าตำแหน่งต่ำกว่าหนึ่งคนแต่สูงกว่าหมื่นคน!

ทุกคนถึงกับอึ้ง!

หลิงเฟิงเป็นเพียงพนักงานฝึกงานแม้ว่าเขาจะได้เป็นพนักงานประจำแล้ว ส่วนใหญ่ก็มีเพียงพนักงานฝ่ายบุคคลเป็นคนประกาศ นึกไม่ถึงว่าจะให้เลขาของเย่อวี่หลิวมาบอกด้วยตัวเองได้!

ไม่แปลกใจที่กล้าทำร้ายซู่ฉวน ยังมีผู้สนับสนุนใหญ่นี่เอง!

ชั่วครู่หนึ่ง สายตาที่อิจฉาและหมั่นไส้ก็มองมุ่งความสนใจไปที่เขา

มีเพียงหลิงเฟิงเท่านั้นที่ยิ้มอย่างขมขื่นในใจ รู้ว่านี่เป็นผลมาจากข้อตกลงกับผู้หญิงคนนั้น...……

หลังจากที่ซูเหยี่ยนประกาศคำสั่งแล้ว ก็กลับไปยังห้องรองประธาน เย่อวี่หลิวสวมกระโปรงสีขาวแบบ OL กำลังตั้งใจทำงาน

ซูเหยี่ยนเห็นแบบนั้น ก็เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ เธอค่อยๆ จับเอวของเย่อวี่หลิวจากด้านหลัง มือไม่นิ่งลูบไปยังขา..

“เหยี่ยนเหยี่ยน อย่าทำแบบนี้สิ!”

เย่อวี่หลิวหน้าแดงอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบสะบัดมือหยกของอีกฝ่ายออก "ถ้าอยากจับก็จับของเธอเองสิ อย่ามาจับของฉัน"

เพื่อนรักของตัวเองเก่งทุกอย่าง แต่เธอกลับมีนิสัยแย่ๆ แบบนี้...

ซูเหยี่ยนยิ้มอย่างฉลาดแล้วพูดว่า “พี่สาวหลิวหลิวของฉัน รักษารูปร่างได้ดีขนาดนี้!”

เย่อวี่หลิวพูดอย่างจริงจัง "มาคุยธุระกันเถอะ"

“ฉันได้แจ้งฝ่ายขายให้แต่งตั้งหลิงเฟิงเป็นพนักงานประจำแล้ว”

ซูเหยี่ยนหัวเราะอย่างมีความสุขและพูดว่า

“เพียงแต่คิดไม่ถึง มีโรคเกลียดผู้ชายแบบเธอคาดไม่ถึงว่าจะเริ่มสนใจผู้ชายธรรมดา เธอชอบเขาตรงไหนเป็นพิเศษรึเปล่า?”