บทที่ 324

เฉียวซุนย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ในเมือง

เนื้อที่ประมาณ 200 ตารางเมตร เธอกับป้าเสิ่น และเจ้าหนูลู่หยาน รวมถึงป้าอีกสองคน ก็ยังรู้สึกว่าค่อนข้างกว้างมากสำหรับพวกเขา

อาการซึมเศร้าหลังคลอดของเธอก็ยังไม่หายขาด

ตอนกลางคืนป้าของเธอจะเป็นคนดูแลเจ้าหนูลู่หยาน ตอนกลางวันหากสภาพจิตใจของเฉียวซุนดีขึ้น เธอก็จะเล่นกับเจ้าหนูลู่เหยียน เด็กที่เพิ่งคลอดได้สี่ถึงห้าเดือน ค่อนข้างน่ารักมากเลยทีเดียว

เสิ่นชิงกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเธอมาก

เฉียวซุนพูดเบา ๆ “พาหนูไปรักษาเถอะค่ะ! ป้าเสิ่นไม่ต้องกังวลนะคะ สถานที่แบบนั้นหนูยังผ่านมาได้ ยังจะมีอะไรที่หนูทนไม่ได้อีก! ”

พอพูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นชิงรู้สึกเกลียดจนกัดฟันแน่น

เธอพูดขึ้นว่า “แค่นั้นมันยังน้อยเกินไปสำหรับแม่ของลู่เจ๋ออะไรนั่น! ที่เธอต้องไปอยู่ในสถานที่แบบนั้นก็สมควรแล้ว ให้เธอได้ลองชิมรสชาติความทรมานดูบ้าง แล้วก็ฉีดยากล่อมประสาทให้เธอด้วยวันละ2-3เข็ม! ”

เฉียวซุนลูบหลังมือของเธอแล้วพูดเบา ๆ “เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วค่ะ! เรื่องนี้ก็อย่าบอกหลินเซียวเลยนะคะ เธอเป็นคนใจร้อน”

เสิ่นชิงมักจะรู้สึกว่าเธอได้รับความไม่เป็นธรรมอยู่เสมอ

เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ เธอ