Share

บทที่ 514

ปานปู้ได้ยินดังนั้น ปราณโลหิตในใจพลันพวยพุ่งอย่างห้ามไม่อยู่

แต่ทว่าเขาเองก็รู้ว่าหยุนเจิงจงใจแทงใจดำเขา จึงทำได้เพียงระงับปราณโลหิตในใจแล้วกัดฟันกล่าวว่า “หยุนเจิง อย่าดีใจเร็วไปหน่อยเลย คนที่เจ้าสั่งให้ไปซุ่มโจมตีที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าเหล่านั้น เกรงว่าบัดนี้ก็คงถูกกวาดล้างแล้วเช่นกัน!”

“ราชครู เจ้าเองก็อายุปูนนี้แล้ว เหตุใดถึงยังใสซื่อเช่นนี้เล่า?”

หยุนเจิงไม่แยแส กล่าวหัวเราะว่า “บอกความจริงกับเจ้าก็ได้ ข้าไม่เคยคิดจะซุ่มโจมตีพวกเจ้าเลยด้วยซ้ำ! ข้าเพียงแค่ทดสอบดูว่ามีคนของเราร่วมมือคิดจะสังหารข้าหรือไม่เท่านั้น! คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีจริงๆ!”

อะไรนะ?

ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว สีหน้าของปานปู้พลันเปลี่ยนไปในทันที

หยุนเจิงเพียงแค่ทดสอบดูเท่านั้น?

เขารู้อยู่แล้วว่ามีคนในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือคิดจะสังหารเขานั้นหรือ?

ให้ตายเถอะ!

ถูกหลอกจนได้!

ตนถูกไอ้สารเลวคนนี้หลอกอีกครั้งแล้ว!

“วันนี้ ข้าพ่ายแล้ว! แต่ข้าไม่มีทางพ่ายตลอดแน่!”

ปานปู้ระงับความรู้สึกอยากกระอักเลือดเอาไว้ แล้วเอ่ยดุดันว่า “วันหลัง ข้าจะตัดศีรษะของเจ้าเองกับมือให้ได้!”

“ได้ๆ! เจ้าจะทำอย่างไรก็ได้!”

หยุนเจิงกล่าวอย่างไ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status