บทที่ 521

การกระทำของหยุนเจิงกะทันหันเกินไป

แม้ว่าเว่ยเหวินจงจะฝีมือดี แต่ก็ไม่ได้ทำการป้องกันตัวจึงไม่ได้หลบหลีกเลยแม้แต่น้อย

ทั้งตู๋กูเช่อและทหารข้างกายล้วนอ้ำอึ้ง

แม้แต่ทหารอารักขาของหยุนเจิงเองก็อึ้งด้วยเช่นกัน

ไม่มีใครคาดคิดว่าหยุนเจิงจะกล้าเตะเว่ยเหวินจงลงพื้น

แม้ว่าหยุนเจิงจะเป็นท่านอ๋อง แต่อย่างไรเว่ยเหวินจงก็เป็นถึงผู้บังคับบัญชาของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเชียวนะ!

ปกติเขามักใช้สถานะที่เป็นท่านอ๋องมาโต้เถียงกับเว่ยเหวินจง ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร

แต่เขาเตะเว่ยเหวินจงให้ล้มลงกับพื้นต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้มันข้ามหัวกันชัดๆ!

หากอยู่ในกองทหารล่ะก็ อย่างต่ำก็ต้องโบยยี่สิบทีแล้ว!

เว่ยเหวินจงเองก็ถูกเตะจนมึนงง ผ่านไปนานกว่าจะได้สติ

ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะมึนงงจริงๆ!

“หยุนเจิง!”

เว่ยเหวินจงพ่นเสียงตะคอกออกมาแล้วลุกขึ้นด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก “เจ้ากล้ารังแกข้า? คิดว่าเจ้าเป็นท่านอ๋องแล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้าหรือ?”

“เด็กๆ!”

ด้วยเสียงตะคอกของหยุนเจิง ทหารที่อยู่ข้างนอกพลันวิ่งพรวดเข้ามาทันที

“หยุด!”

เว่ยเหวินจงและทหารข้างกายของตู๋กูเช่อเรียกสติกลับมาได้ แล้วรีบชักดาบคุ้มกันทั้งสองในบัดดล