บทที่ 69

ผู้จัดการลังเลเล็กน้อย แต่เนื่องจากคุณนายหลู้เป็นแม่ของประธานหลู้ เธอจึงไม่กล้าปฎิเสธ

ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินไปหาเฉียวอี

เธอกําลังจะถอดเสื้อผ้าของเฉียวอี ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง

"ชอบแบบนั้นเหรอ"

หลู้ดเหวินโจวเดินไปด้านข้างของเฉียวอี

ฝ่ามืออุ่นวางอยู่บนเอวที่ของเธอ ถูเบา ๆ สองสามครั้ง และยิ้มแบบไม่มีเหตุผล

เฉียวอีตอนแรกดุต่อซ่งชิงหยามาก แต่ตอนนี้กลับไม่มั่นใจ

เพราะเธอรู้ดีว่า ในสายตาของหลู้เหวินโจว ซ่งชิงหยาจะนําหน้าเธอเสมอ

ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร หรือต้องการอะไร เขาก็เลือกที่จะเชื่อเธออย่างไร้เหตุผล และทําให้เธอพอใจ

ปลายนิ้วของเฉียวอีงอเล็กน้อย และขนตาของเธอก็กระตุก

"ถ้าฉันตอบใช่ล่ะ ประธานหลู้ก็จะให้ฉันถอดให้ซ่งชิงหยาใช่หรือไม่"

ในดวงตาสีแอปริคอทที่แน่วแน่และโปร่งแสงของเธอ เธอไม่สามารถซ่อนความคับข้องใจในใจของเธอได้

แค่จ้องมองหลู้เหวินโจวครู่หนึ่ง

ซ่งชิงหยาที่อยู่ด้านข้างยิ้มทันทีและพูดว่า "พี่เหวินโจว ฉันต้องเล่นเปียโนในงานฉลองครบรอบ เป็นเพลวนั้นที่คุณชอบ "เพลงไหว้พระจันทร์" อ้อ พอดีเลยที่ชุดนี้เข้ากับเพลงนี้มาก"

ฉันอยากให้เลขาเฉียวมอบให้ฉัน อย่างไรก็ตามเธอไม่ใช่