บทที่ 104

ไม่ ต้องไม่ขัดคล่องอะไรอยู่แล้ว ก็แค่ทำไมเมื่อก่อนคุณไม่เคยพูดถึงเลย?” ซูหว่านเอ๋อร์พยักหน้า ตอนนี้เธอแต่งงานกับหลินเซียวแล้ว แม่บุญธรรมของหลินเซียวก็คือแม่ของเธอ

ตอนนี้หลินเซียวต้องเดินทางไปชายแดนใต้ การที่เธอดูแลแม่บุญธรรมของเขาก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว

“ตัวตนของผมพิเศษ การที่ผมเป็นองครักษ์ของนายพลจึงไม่สามารถทำให้จุดอ่อนตกอยู่ในมือของข้าศึกได้ เพื่อเป็นการปกป้องแม่บุญธรรม ผมถึงไม่ได้ให้เธอเปิดเผยตัวตน” หลินเซียวอธิบาย

“งั้นท่านไม่ได้มาร่วมงานแต่งของเรา ท่านจะไม่โกรธใช่ไหม?” ซูหว่านเอ๋อร์ถามด้วยความเป็นกังวล

“วางใจได้ แม่บุญธรรมของผมคุยง่าย ผมได้ให้เหลิ่งซวงไปอธิบายกับท่านแล้ว รออีกเดี๋ยวท่าก็จะมาที่นี่” หลินเซียวพูดขึ้น

ซูหว่านเอ๋อร์พยักหน้า หลินเซียวไปแล้ว งั้นเธอก็ต้องดูแลแม่บุญธรรมให้ดี

“อื้ม ตอนที่ผมไม่อยู่ คุณดูแลตัวเองดีๆ นะ เกรงว่าผมคงไม่ได้อยู่กับคนสักพัก” หวังว่าคุณจะดีกับแม่บุญธรรมหน่อยนะ ให้เธอได้ดื่มด่ำความสุขในช่วงชีวิตปั้นปลายสักหน่อยนะ ท่านเป็นคนเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ท่านลำบากมามาก แต่ตอนนี้ผมยังไม่สามารถตอบแทนบุญคุณท่านได้ก็ต้องเดินทางไปยั