ในเวลานี้มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนยืนอยู่ตรงเชิงบันไดท่านปรมาจารย์อาวุโสกุมไม้เท้าหัวงูเหลือมด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมกับมองดูชาร์ลีด้วยสายตาหวาดหวั่นและชื่นชมชาร์ลีไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่เดินไปหาท่านปรมาจารย์อาวุโสพร้อมกับโค้งคำนับให้เขาอย่างซาบซึ้งท่านปรมาจารย์อาวุโสรีบวางไม้เท้าไว้ข้าง ๆ ในขณะที่พูดด้วยความเคารพและความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างสุดซึ้ง “นี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้… ยอมรับไม่ได้…”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนต่างรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเวลาที่หัวหน้าตระกูลเวดโค้งคำนับให้ท่านปรมาจารย์อาวุโสนั้น ท่านปรมาจารย์อาวุโสไม่แม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำไป แล้วทำไมเขาถึงสุภาพและมีมารยาทนัก ในเมื่อตอนนี้มีแค่คนขับรถมาโค้งคำนับให้เขาเท่านั้น?ในเวลานี้ท่านปรมาจารย์อาวุโสเปิดปากถามชาร์ลีว่า “พ่อหนุ่ม… ฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้สิครับ”ท่านปรมาจารย์อาวุโสหันกลับมาบอกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า “อย่าให้ใครเดินตามเรามา”ทุกคนรีบพยักหน้าชาร์ลีพยักหน้าให้ยูลในขณะที่เขาเดินไปยังอีกฟากหนึ่งของไหล่เขาพร้อมกับท่านปรมาจารย์

ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ท่านได้ช่วยผมเอาไว้ ผมก็ต้องตอบแทนบุญคุณท่าน เมื่อกินยาเม็ดนี้เข้าไปแล้ว มันจะช่วยยืดอายุขัยของท่านไปได้อีกสิบปี"ถึงแม้ว่าปรมาจารย์อาวุโสจะไม่รู้ว่ายาวิเศษคืออะไร แต่เขาก็พยักหน้าด้วยความตื่นเต้นซ้ำ ๆ เขาโยนไม้เท้าทิ้งไป และคุกเข่าลงช้า ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเหนือศีรษะชาร์ลีวางเม็ดยาเอาไว้ในมือเขา จากนั้นช่วยพยุงเขาลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ท่านครับ กินเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะครับ ในคนที่อายุเท่าท่านสภาพร่างกายอาจจะดูไม่แตกต่างอะไรจากเดิมหลังกินยานี้เข้าไป แต่ผู้มีสติปัญญาดีอย่างคุณน่ารู้สึกได้ถึงผลที่แท้จริงของยาเม็ดนี้"ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากจนโพล่งออกมาว่า "ขอบคุณนะครับคุณเวด!”เขาหยิบยาวิเศษใส่เข้าไปในปากอย่างไม่ลังเลอะไรเลยหลังจากนั้นเขาก็หลับตา และยืนนิ่งราวกับรูปปั้นอยู่ประมาณหนึ่งนาทีหนึ่งนาทีต่อมาเขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอ เขาหันไปมองชาร์ลี นั่งคุกเข่าลงอีกครั้งแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น "คุณเวด ยาเม็ดนี้เป็นยามหัศจรรย์จริง ๆ ขอบคุณที่ได้ช่วยชีวิตของฉันเอาไว้!”ชาร์ลีรีบพูดว่า "ท่านเป็นผู้อาวุโส ผมไม่สมควรได้รับท่าทางอันทรงเก

เมื่อคุณท่านเวดเชิญแชนด์เลอร์มาจากต่างประเทศนั้น เขาได้ให้ท่านปรมาจารย์อาวุโสพักอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลเวด พร้อมทั้งยังให้การต้อนรับอย่างดีที่สุดด้วยแต่หลังจากที่สร้างภูเขาวินทรี่เสร็จแล้ว แชนด์เลอร์ก็ยืนกรานที่จะย้ายออกจากคฤหาสน์ของตระกูลเวด แล้วอาศัยอยู่ที่นั่นคุณท่านเวดไม่อยากปล่อยให้แชนด์เลอร์อาศัยอยู่ในสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเวด ถึงแม้ว่าจะถูกสร้างขึ้นมาเป็นอย่างดี พร้อมทั้งมีที่พักสำหรับพนักงานที่ต้องทำงานและอาศัยอยู่ที่นั่นด้วย ถึงแม้ว่าคุณท่านเวดจะพยายามหยุดยั้งแชนด์เลอร์ไว้แล้วก็ตาม แต่แชนด์เลอร์ก็ยังคงยืนกรานที่จะย้ายออกไปเหตุผลหลักก็คือ เขาเฝ้ารอคอยโอกาสที่จะได้เปิดประตูออกไปตามคำทำนายดวงชะตาของเขา เขารอคอยให้ชาร์ลีปรากฏตัว และมอบยาวิเศษให้เขาสามารถยืดอายุตัวเองออกไปได้อีกสิบปีตอนนี้โอกาสที่เขารอคอยมานานถึงสี่ปีก็มาถึงแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องไปแล้วดังนั้นเขาจึงพูดกับหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยว่า "ช่วยบอกคุณท่านเวดด้วยว่า ฉันได้ทำตามที่สัญญาไว้แล้ว และได้จากบ้านมาอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว ฉันคิดถึงบ้านมากจึงต้องจากไปโดยไม่ได้ร่ำลาเขา ฉันหวังว่า ในอนาคตเราคงจะได้พบกันอ

ชาร์ลีลูบจมูกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ในขณะที่ตอบว่า "อืมมม… ผมเป็นสามีเพื่อนสนิทของคุณ!”ลอรีนตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังค่อนข้างเฉยเมยว่า "ฉันรู้ เป็นสามีจอมปลอมและการแต่งงานจอมปลอมมาสี่ปีแล้ว ฉันสงสัยจังเลยว่าเกมเสแสร้งนี้จะเล่นกันไปอีกนานแค่ไหน"ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้น รถเบนท์ลีย์รุ่นลิมิเต็ดอิดิชันก็ขับมาที่หน้าคฤหาสน์แล้วจอดอยู่ข้าง ๆ พวกเขา หน้าต่างบริเวณเบาะหลังถูกลดลงมา แล้วผู้หญิงที่แต่งตัวหรูหราก็โผล่หัวออกมา ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่ลอรีนแล้วถามว่า "ลอรีน ทำไมเธอถึงออกมาอยู่ตรงนี้?”ทันทีที่ลอรีนเห็นผู้หญิงคนนี้ เธอก็รีบส่งยิ้มให้แล้วพูดว่า "โอ้ คุณป้า! แล้วคุณลุงล่ะคะ?”ผู้หญิงที่อยู่ในรถตอบว่า "เขางานยุ่งน่ะ เขาจะมาตอนเที่ยงก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้น"ลอรีนพูดต่อไปว่า "คัซอยู่ไหนล่ะคะ?”ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจแล้วตอบว่า "ป้าไม่เห็นเขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว โอ๊ยยย! ป้าโกรธมากเลยนะ เขาเป็นคนหัวแข็งมาก! หลังจากผ่าตัดได้ไม่นานเขาก็เริ่มออกไปตระเวนราตรีอีกแล้ว เธอช่วยคุยกับเขาทีได้ไหม?”ลอรีนฝืนยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า "หนูไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอกค่ะ คุณป้าก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง เวล

ลอรีนพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “พ่อคะ หนูไม่สนใจหรอกค่ะ กรุณาอย่าบอกให้หนูไปทำความรู้จักกับเขาอีกนะคะ!”จากนั้นเธอก็มองไปที่ชาร์ลีแล้วพูดว่า “เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะชาร์ลี!”“แก!” จาเวียร์ขึ้นเสียงด้วยความเกรี้ยวโกรธ “ทำไมแกถึงหัวดื้อขนาดนี้นะ? ถ้าแกจับคู่กับนายน้อยตระกูลโกลดิ้งไม่ได้ล่ะก็ แกก็ไม่ต้องไปที่โอลรัสฮิลล์อีก!”ลอรีนเหลือบมองชาร์ลีอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะตอบพ่อของเธอด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า “หนูชอบโอลรัสฮิลล์ค่ะ! หนูจะไปหาสามีที่นั่น!”จาเวียร์ดุเธอว่า “ว่ายังไงนะ? ไม่มีตระกูลดัง ๆ อยู่ในโอรัสฮิลล์เลยนะ! แล้วแกจะไปหาผู้ชายดี ๆ ที่นั่นได้ยังไงกัน? ลูกสาวฉันจะไปแต่งงานกับผู้ชายสวะ ๆ อย่างนั้นได้ยังไง?ลอรีนตอบด้วยความผิดหวังว่า “พ่อคะ ตอนนี้พ่อทำไมถึงได้หัวสูงนักล่ะคะ?”“ฉันหัวสูงเหรอ?” จาเวียร์คำราม “ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของตัวแกเองนะ!”ในเวลานี้ลุงของลอรีนพูดขึ้นมาว่า “พอแล้วจาเวียร์ ไม่ต้องไปเร่งเร้าอะไรหรอกน่า ปล่อยให้ลอรีนกับเพื่อนเข้าไปข้างในเถอะ”จาเวียร์รู้สึกขุ่นเคืองเมื่อพี่ชายพูดขึ้นมา “ถ้างั้นแกก็เข้าไปข้างในก่อน ฉันจะให้แม่ของแกพูดกับแกเรื่องนี้ที