ตอนนี้ทั้งโอลรัสฮิลล์กำลังแอบเฝ้าดูงานแต่งงานที่หรูหราผ่านกระจกคริสตัลที่ขุ่นมัวในขณะที่พวกเขารู้สึกอิจฉาคู่บ่าวสาวและฉากของพวกเขาอย่างมาก พวกเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคู่บ่าวสาวที่จัดงานแต่งงานในสกายการ์เด้นนี้คือใครยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาลึกลับมากที่มีเพียงสองคนในงานแต่งงานของพวกเขา ไม่มีญาติหรือเพื่อนแม้แต่คนเดียว ไม่มีแม้แต่พยาน!บนเวทีที่ทำมาจากคริสตัล ชาร์ลีจับมือแคลร์และหยิบสร้อยหยกที่เขาเตรียมไว้เป็นเวลานานออกมา“แคลร์ นี่คือของขวัญวันครบรอบแต่งงานของผมสำหรับคุณ ผมหวังว่าคุณจะชอบมันนะ!"แคลร์จ้องไปที่สร้อยคอหยกและร้องอุทานออกมาว่า “นี่… นี่มันเครื่องประดับล้ำค่าของเอ็มเมอรัลด์คอร์ทไม่ใช่เหรอคะ? ชาร์ลี นี่คุณได้มันมายังไง ที่ไหนคะ?”แคลร์รู้สึกประหลาดใจในขณะที่เธอพูดชาร์ลีเป็นมหาเศรษฐีลึกลับในวิดีโอนั่นหรือไม่?เขาจะมีสร้อยหยกนี้ได้อย่างไร?แต่…แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!เธอรู้จักชาร์ลีเป็นอย่างดี แล้วเขาจะเป็นชายลึกลับคนนั้นได้อย่างไร?คำว่าร่ำรวยอยู่ห่างจากตัวเขามาก!ชาร์ลีมองเห็นถึงความประหลาดใจและความสับสนในสายตาของแคลร์ เขามีความต้องการที่จะเปิดเผยตัวเองกับเธอตอนนี้ เ

รอยยิ้มกว้างและสดใสฉาบอยู่บนใบหน้าของพ่อตาแม่ยายทันทีเมื่อชาร์ลีบอกว่าจะซื้อรถที่ดีกว่าให้พวกเขาในวันพรุ่งนี้สิ่งที่จาค็อบไม่รู้มาก่อนก็คือเขาเพิ่งพลาดตัวท็อป 760 ไปแคลร์กังวลเล็กน้อย หลังจากกลับไปที่ห้องและอาบน้ำเธอก็ถามอย่างเงียบ ๆ ว่า “นี่คุณยังมีเงินซื้อรถคันใหม่อยู่จริงเหรอคะ? ฉันพอจะมีเงินที่ซ่อนเอาไว้อยู่ เอาไว้ใช้วันพรุ่งนี้เถอะค่ะ!”ชาร์ลีโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการเงินของคุณหรอก ผมยังมีอยู่บ้างก็เพียงพอแล้ว”แคลร์พึมพำอย่างขอโทษ “ฉันขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะเป็นแบบนี้…”“พูดอะไรกัน? พ่อแม่ของคุณก็เป็นพ่อแม่ของผมเหมือนกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันผมดีใจที่ได้ให้ของขวัญพวกเขานาน ๆ ครั้งนะ”ชาร์ลีนอนบนเตียงเล็ก ๆ ของเขาบนพื้นและพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า “ไม่ต้องกังวลนะ ผมจะไปรับรถคันใหม่ให้คุณพ่อพรุ่งนี้เช้า!”แคลร์ยิ้มอย่างอบอุ่น “ขอบคุณนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “ด้วยความเต็มใจครับ ที่รัก!”แคลร์หน้าแดงทันทีเมื่อเธอถามว่า “ตอนกลางคืนคุณจะหนาวไหมถ้านอนบนพื้น?”ชาร์ลีโพล่งโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวว่า “ไม่นะ มันไม่ได้เย็นเลย ไม่ต้องห่วง ผมไ

ชายคนนั้นยิ้ม เขาลูบหน้าของลิลี่แล้วพูดว่า “ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของผม แล้วทำไมคุณยังอยากอยู่กับเขาล่ะ? ผมไม่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นแตะต้องผู้หญิงของผมหรอกนะ!”ลิลี่รีบพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ไม่ต้องกังวลนะคะเจอโรม ฉันไม่ยอมให้เขาแตะต้องตัวฉันเลยตั้งแต่เราคบกัน เขาลามกมาก! ร่างกายของฉันเป็นของคุณเสมอและเป็นของคุณเท่านั้น มันมีไว้สำหรับคุณคนเดียวโดยเฉพาะนะคะ!”จากนั้นเธอกล่าวต่อว่า “จริง ๆ แล้วฉันอยากจะเลิกกับเขาทันทีที่ร้านอาหารเริ่มเปิดดำเนินการ แต่ฉันไม่รู้ว่าไอ้ขี้แพ้จะมีเพื่อนที่ค่อนข้างมีไหวพริบและช่วยฉันกำจัดกลุ่มนักเลงที่เขตพัฒนาขึ้นใหม่ได้ รอจนกว่าธุรกิจจะเป็นไปตามที่คาดไว้ ฉันจะทิ้งเขาและไล่เขาออกจากร้านอาหารค่ะ!”เจอโรม ฮันท์หัวเราะอย่างวางท่าและพูดว่า “มันก็แค่นักเลง! ถ้าคุณบอกผมก่อนหน้านี้ ทั้งหมดที่ผมต้องทำก็มีแค่โทรศัพท์ จากนั้นเจ้านายของเขาจะมาคุกเข่าและขอโทษคุณเอง!”ลิลี่หัวเราะคิกคักอย่างยินดีและกล่าวว่า “โอ้ เจอโรม คุณคือฮีโร่ของฉัน! ตอนนั้นมันค่อนข้างเร่งด่วนฉันก็เลยไม่สามารถติดต่อคุณได้ นอกจากนี้ดักลาสอยู่ที่นั่นฉันกลัวว่าคุณจะรำคาญที่เห็นเขาด้วยน่ะค่ะ!”เจอโรมบีบเอ

หลังอาหารกลางวัน จาค็อบพ่อตาของชาร์ลีแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และบอกชาร์ลีว่า "นี่ รีบเตรียมตัวให้พร้อมเราจะขับรถคันใหม่ไปที่ แอนทีคสตรีท มีร้านนึงเขานำเข้าแจกันเผาสมัยราชวงศ์ถังมา ฉันก็เลยอยากลองไปดูสักหน่อย”ชาร์ลีเริ่มเอ่ยปากต่อว่า “พ่อครับ พ่อเริ่มกลับมาสะสมของโบราณอีกแล้วเหรอ? เราไม่มีเงินมากนักและมันเป็นงานอดิเรกที่ฟุ่มเฟือยเกินไปในตอนนี้”จาค็อบไม่มีทักษะในการหาเงิน แต่เขาใฝ่ฝันมากเกี่ยวกับแผนการรวยทางลัด เขาชอบออกไปเที่ยวที่แอนทีคสตรีทด้วยความหวังว่าจะได้ของโบราณหายากในราคาเบา ๆ แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ประสบการณ์ที่เขาได้รับมีเพียงแค่การหลอกลวงเท่านั้นเขาหยุดไปพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ไม่เพียงแต่เป็นงานอดิเรกอีกครั้ง แต่เขายังเริ่มอยากลองของใหม่อีกด้วยจาค็อบรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดแสดงความปรารถนาดีของชาร์ลี เขาพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “เลิกพูดเถอะน่า นายแค่ต้องขับรถพาฉันไปที่นั่นก็พอ”ชาร์ลีทำอะไรไม่ถูก แต่เขาไม่สามารถขัดขืนพ่อตาของเขาได้ เขาจึงทำได้เพียงยอมจำนนต่อคำขอของจาค็อบและขับรถพาเขาไปที่แอนทีค งสตรีทโอลรัสฮิลล์เป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียง แอนทีคสตรีทซึ่งต

เขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอย่างมาก ชาร์ลีรีบยัดหนังสือวันสิ้นโลก ลงในกระเป๋าของเขา แต่หนังสือเล่มนั้นกลับกลายเป็นผงและหายไปในอากาศบาง ๆ ในทันทีทุกคำในหนังสือนั้นตราตรึงอยู่ในสมองของชาร์ลีอย่างน่าอัศจรรย์ในขณะนี้จาค็อบที่วิ่งหนีเหมือนคนขี้ขลาดถูกชายร่างใหญ่กำยำหลายคนจับตัวได้อย่างไร้ความปรานีและถูกเหวี่ยงกลับไปที่ร้านเมื่อมองไปที่แก้มที่บวมของเขา ชาร์ลีคิดว่าเขาต้องถูกทุบตีอย่างแรงก่อนที่เขาจะถูกพากลับมาที่นี่ชาร์ลีพบว่าจาค็อบดูตลกและน่าขบขันมากคนโง่คนนี้กล้าป้ายสีเขาให้เป็นแพะรับบาปได้อย่างไรหลังจากตกที่นั่งลำบาก! เขากล้ามาก! การโดนซ้อมเพียงเล็กน้อยเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเป็นการลงโทษ เขาจะได้เรียนรู้บทเรียนในครั้งนี้จาค็อบอยู่ในสภาพที่หวาดกลัวและตัวสั่นในตอนนี้ เนื่องจากการหลบหนีอย่างสิ้นหวังของเขาก่อนหน้านี้ เขาจึงหอบหายใจถี่เหมือนสุนัขที่พยายามจะหายใจร่างกายที่อวบและบอบบางของเขาทำให้เขาไม่สามารถเอาชนะคนหนุ่มเหล่านั้นได้ นอกจากนี้เขาไม่มีกุญแจรถแล้วเขาจะคาดหวังว่าเขาจะหนีออกจากที่นี่ได้อย่างไร?ดังนั้นจึงใช้เวลาเพียงไม่นานในการจับเขา มือของเขาถูกมัดไขว้หลัง ใบหน้าของเข