ชาร์ลีพยักหน้า “พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้านายฟื้นตัวแล้วนายค่อยไปเปิดร้านอาหารก็ได้ ถ้าฉันต้องการอะไร ฉันจะไปหานายก็แล้วกัน”ดักลาสอุทาน “ได้เสมอเมื่อนายต้องการ!”จากนั้นชาร์ลีกล่าวเสริมว่า “อ้อ อย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าฉันเป็นใคร เข้าใจใช่ไหม?”ดักลาสพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันจะเก็บความลับนี้ไปจนตายเลย!”ชาร์ลียิ้ม “ฉันจะให้คนสองคนดูแลนาย นายแค่พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ”เมื่อถึงบ้าน ชาร์ลีไม่ได้วางแผนที่จะบอกแคลร์เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้มากเกินไป จะปลอดภัยกว่าถ้าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวตนของเขาวันรุ่งขึ้นขณะที่เขากำลังซื้อของชำ ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์ เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขาก็รู้ว่ามันเป็นลูกสาวของร้านวินเทจดีลักซ์ จัสมิน มัวร์นั่นเอง ชาร์ลีอดรู้สึกแปลกใจไมได้ เขาสงสัยว่าจัสมินต้องการอะไรจากเขาในขณะที่เขารับสาย ปลายสายจัสมินพูดขึ้นว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่รบกวนคุณแบบนี้”ชาร์ลีถามว่า “แจกันยูฮูชุนที่ผมทำวันนั้น มีปัญหาเหรอครับ?”จัสมินตอบว่า “โอ้ ไม่ ไม่ใช่อย่

ชายร่างอ้วนเหลือบมองทราวิสก่อนจะวางกล่องไม้เรียบ ๆ ลงบนโต๊ะกลม ภายในกล่องมีหยกสีแดงเข้มดูเหมือนสมบัติโบราณ ทันทีที่เปิดกล่องทุกคนที่มาถึงก็รู้สึกราวกับว่าห้องแห่งนี้เต็มไปด้วยพลังอันอบอุ่นทุกคนตาเป็นประกายขึ้นทันทีจัสมินหันไปหาควิลท์ “คุณลุงควิลท์ คุณลุงคิดว่าอย่างไรคะ?”ควิลท์จ้องมองมันและพยักหน้า “ผมคิดว่ามันเป็นของจริง ดูเหมือนว่าจะเป็นหยกสีเลือดจากราชวงศ์โจว ถ้าจำไม่ผิด หยกอันนี้ถูกปลุกเสกมาจากพระอาจารย์ที่มีอิทธิฤทธิ์มาก!”จัสมินพยักหน้าแล้วหันไปหาชาร์ลี “แล้วคุณคิดว่ายังไงคะคุณเวด?”ในทางกลับกันชาร์ลีทำหน้าบึ้งด้วยความไม่ใส่ใจ “มันเป็นของปลอม……”ควิลท์จ้องมาที่เขา “นายเป็นแค่เด็ก ใครให้สิทธิ์นายให้พูดจาโกหกต่อหน้าทุกคนแบบนี้?”แมทธิว กิบสันชายสูงอายุที่นั่งข้าง ๆ ทราวิสลืมตาขึ้นและจ้องไปที่ชิ้นส่วนของหยก “ฉันขอลองจับหน่อยได้ไหม?”ชายร่างอ้วนหัวเราะเยือกเย็น "คุณกิบสัน นี่คุณล้อเล่นผมเหรอ? คุณไม่เข้าใจกฎของการประเมินราคางั้นเหรอ? หยกทั่ว ๆ ไปไม่ควรแตะต้องนับประสาอะไรกับหยกสีเลือดชิ้นนี้จากราชวงศ์โจว ถ้ามันแตกขึ้นมาใครจะเป็นคนรับผิดชอบ?”แมทธิวสะดุ้งตกใจ “อ๊ะ ยกโทษให้กับ

ตอนนี้ชาร์ลีโกรธมาก “คุณคิดว่าคุณจะออกไปได้โดยไม่พูดอะไรเลยงั้นเหรอ? ผมจะบอกให้รู้ว่าที่นี่คือโอลรัส! คุณไม่รู้หรือว่าที่นี่ผู้คนในห้องนี้ล้วนมีอำนาจมากพอ ๆ กัน คุณสามารถตายในคูน้ำได้ด้วยซ้ำถ้าพวกเขาพูดแบบนั้น! ผมขอแนะนำให้คุณบอกความจริงกับเราซะตอนนี้จะดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นคุณคงช่วยตัวเองไม่ได้แล้วล่ะ!”จัสมินรู้ดีว่าชาร์ลีพยายามที่จะจัดการกับเขา ดังนั้นเธอจึงแสดงออกอย่างเข้มงวดและเล่นตามบท “ตระกูลมัวร์มีอิทธิพลมากพอสมควร หากใครตั้งใจจะหลอกลวงเรา เราจะสอนบทเรียนที่ดีให้กับเขาอย่างแน่นอน เพราะถ้าหากเราเลือกที่จะปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ ชื่อเสียงของเราในสายตาของสาธารณชนจะต้องเสื่อมเสียอย่างแน่นอน!”ชายอ้วนผวาไปทั้งตัว เขารู้ว่าตระกูลมัวร์มีอำนาจสูงสุดในพื้นที่นี้ ถ้าเขาจะทำให้จัสมิน มัวร์โกรธเขาก็ต้องตายในโอลรัสแน่ ๆ !ด้วยความตื่นตระหนกเขาหันไปหา ควิลท์ด้วยความสิ้นหวัง “ควิลท์ช่วยผมด้วย! นี่มันไม่เหมือนที่เราตกลงกันไว้นี่!”การแสดงออกทางสีหน้าของควิลท์เปลี่ยนไป “แก… แกกำลังพูดถึงอะไร? หลอกลวงตระกูลมัวร์ไม่พอ ยังมากล่าวโทษฉันอีก! ฉันจะฆ่าแก!"เขาดึงมีดสั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกง การจ้องมอง

ชาร์ลีรู้สึกหมดหวังในเวลานี้ จาค็อบเพิ่งทำแจกันยูฮูชุนแตกในตอนเช้า แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากบ้านชายชราก็ใช้ประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อแอบออกไปเดินดูของที่แอนทีคสตรีทอีกครั้งนั่นเป็นเรื่องปกติของเขา เขาจะไม่มีวันเรียนรู้จากความผิดพลาดตัวเองจาค็อบหัวเราะขณะถามพวกเขาอย่างมีเลศนัย “พ่อหมายความว่าถ้วยศิลาดลพวกนี้มีมูลค่ามากกว่าห้าล้าน! แต่เดาสิว่าพ่อซื้อมาเท่าไหร่?"แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “สามล้าน?”“ไม่! เดาใหม่!” จาค็อบตอบขณะโบกมือ“สองล้าน?”“นั่นก็ยังไม่ถูก!”ชาร์ลีเหลือบมองถ้วยศิลาดลในมือพ่อตาเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถ้วยนั้นเป็นของปลอมและมีมูลค่าเพียงไม่กี่พันบาทเท่านั้นจากนั้นจาค็อบก็ยิ้มขณะที่เขาอุทานอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! พ่อซื้อมาแค่สามพันบาท! น่าทึ่งไหมล่ะ?”ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “พ่อแน่ใจเหรอคะ?! ถ้วยพวกนี้ราคาแค่สามพันบาท?”ในตอนนี้เอเลนเดินออกจากห้องครัว ความตื่นเต้นและความปีติยินดีของจาค็อบดึงดูดเธอ “คุณแน่ใจหรือว่าถ้วยพวกนี้มีค่าขนาดนั้นและไม่ใช่ของปลอม?”จาค็อบตบหน้าอกของตัวเองขณะที่เขาตอบว่า “ไม่ต้อง

"โอ้ นายใหญ่ ผมคิดว่าผมต้องเอาขวดไวน์มาผิดเพราะวันนี้ผมรีบออกจากบ้าน”“หมายความว่าวันนี้คุณเอาขวดผิดมาอย่างนั้นเหรอ?” ชาร์ลียิ้มขณะหยิบขวดไวน์อีกใบที่เปื้อนโคลน เขาใช้มือเช็ดโคลนออกก่อนจะมองไปที่มันภายใต้แสงอาทิตย์ หลังจากตรวจสอบแล้วชาลีก็พูดว่า “แล้วขวดนี้ล่ะ? ดูเหมือนว่าขวดไวน์นี้จะผลิตในซูโจวนะ”แน่นอนว่ามีแถวของตัวอักษรเล็ก ๆ เขียนอยู่ด้านล่างขวด“ผลิตโดยโรงงานซูโจวคราฟต์”“ผมไม่รู้ว่าเขียนอะไรอยู่บนนั้นเพราะผมอ่านหนังสือไม่ออก” เจ้าของร้านตอบยิ้ม ๆ หลังจากนั้นเขาก็ถูฝ่าเท้ากับเสื่อน้ำมันทำเหมือนว่าเขาไม่สนใจซื้อขายกับพวกเขาแล้วจาค็อบเริ่มโกรธและรำคาญเมื่อเห็นว่าก่อนหน้านี้ตัวเองโง่แค่ไหนจาค็อบคว้ามือเจ้าของร้านไว้และตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ"นายมันโกหก! คืนเงินมาซะ!”“คุณกำลังพูดถึงเรื่องเงินอะไร?! ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนด้วยซ้ำ!” เจ้าของร้านตะโกนกลับในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ ทันใดนั้นเหรียญทองแดงปลอมและม้าหยกที่เขาตั้งโชว์ก็ร่วงลงกับพื้นอย่างไรก็ตามเมื่อม้าหยกตกลงสู่พื้นมันก็ไม่แตกเลย! ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าจะทำจากพลาสติก“ฉันจะโทรหาตำรวจถ้านายไ