เกรแฮมยิ้มก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคารพอีกครั้ง “คุณเวด ทางเราจะไม่มีวันลืมความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลควินตัน วันนี้อาจจะเร่งรีบเล็กน้อยเนื่องจากเราไม่มีเวลาเตรียมการใด ๆ เลย แต่ผมก็อยากจะเชิญคุณไปทานมื้อค่ำที่คฤหาสน์ควินตันในวันพรุ่งนี้ ผมอยากจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเวดเป็นการส่วนตัวน่ะครับ”“ไม่เป็นไรครับ พอดีพรุ่งนี้ผมมีธุระต้องทำ” ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยขณะที่เขาส่ายหัว “เหตุผลเดียวที่ผมช่วยคุณในวันนี้ ก็เพราะผมรู้ว่าคุณได้ทำความดีมากมายเพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ช่วยคุณเลย คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดใช่ไหมครับ?”เกรแฮมผงะกับเรื่องนี้ เขาจึงหัวเราะก่อนจะพยักหน้า "ผมเข้าใจ! คุณเวด ในอนาคตหากมีปัญหาอะไรติดต่อผมมาได้ทุกเมื่อเลยนะครับ ตระกูลควินตันจะต้อนรับคุณเสมอ”หลังจากนั้นเกรแฮมรีบหยิบนามบัตรเคลือบทองที่มีข้อมูลติดต่อส่วนตัวของเขาออกมาชาร์ลีรับนามบัตรจากเกรแฮมโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำก่อนจะหันกลับมา และพาพ่อตาของเขาออกไปจากที่นั่นเกรแฮมยังคงจ้องมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาสองคนออกจากที่นั่นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและจ้องที

ชาร์ลีได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังเขา เขาเหลือบมองไปที่หน้าต่างกระจกด้วยมุมตาและพบว่าลอรีนกำลังตามหลังเขามา!โอ้ ซวยแล้ว!ถ้าลอรีนเห็นเขาที่นี่ เธอคงคิดว่าเขาเป็นประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปแน่ ๆ !ที่แย่กว่านั้น เธออาจเชื่อมโยงเรื่องต่าง ๆ และรู้ว่าเขาคือนายน้อยของตระกูลเวด!เรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายแน่ ๆ !ขณะที่ลอรีนกำลังจะตามทัน เขาก็เดินเร็วขึ้นเข้าไปในห้องทำงานของประธานและล็อกประตูตามหลังเขาอย่างรวดเร็วลอรีนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะเร่งความเร็วขึ้น เมื่อเธอต้องการไล่ตามเขาเขาก็อยู่ในห้องทำงานแล้วลอรีนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “มันแปลกมาก ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าประธานตั้งใจวิ่งหนีฉัน…”เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้กับโอกาสทองเช่นนี้ เธอหายใจเข้าลึก ๆ เดินไปเคาะประตูและพูดว่า“สวัสดีค่ะ ท่านประธานดิฉันชื่อลอรีน โธมัส เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคนใหม่ค่ะ ดิฉันอยากจะรายงานให้คุณทราบเกี่ยวกับความคืบหน้าของแผนกค่ะ”ชาร์ลีจงใจลดเสียงลง และตอบว่า “คุณได้รายงานให้คุณดอริส ยังแล้วไม่ใช่เหรอ? บริษัทไม่อนุญาตให้พนักงานข้ามหน้าหัวหน้า คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ?”“ดิ

ขณะที่จ้องไปที่ชื่อของแฮโรลด์บนหน้าจอโทรศัพท์ ลอรีนนั้นไม่ต้องการจะรับสายเธอไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อแฮโรลด์และเธอสามารถมองเห็นได้จากความพยายามเพียงผิวเผินของเขาในการเข้าหาเธอ เขาแค่อยากเข้าใกล้เธอและชนะหัวใจของเธอเธอรู้สึกรำคาญมากกับการมีอยู่ของคนคนนี้ เธอจึงตัดสายทิ้งทันทีอย่างไรก็ตามแฮโรลด์ไม่สามารถปฏิเสธคำตอบได้ เขาพยายามหลายครั้งจนกระทั่งลอรีนรับสายอย่างไม่เต็มใจและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่าไงแฮโรลด์?”แฮโรลด์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายรีบพูดว่า “ลอรีน ผมได้ยินมาว่าคุณได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย จริงเหรอครับ?”ลอรีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณได้ข่าวเร็วขนาดนี้ได้ยังไงคะเนี่ย?”แฮโรลด์หัวเราะเบา ๆ “ผมมีเพื่อนที่ทำงานในเอ็มแกรนด์กรุ๊ป พวกเขาบอกผมว่าพวกเขาได้รับประกาศอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการแต่งตั้งของคุณ ผมก็เลยโทรมาแสดงความยินดีกับคุณน่ะครับ”“โอ้” ลอรีนพูด “ใช่ ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายค่ะ”“ยินดีด้วยนะครับ!” แฮโรลด์ร้องลั่นด้วยความดีใจ “มันเป็นตำแหน่งที่มีอำนาจมากอยู่ในมือคุณ! คุณโชคดีมากเลย!”ลอรีนพูดอย่างเรียบเฉย “ขอบคุณค่ะ”“ลอรีน คุณอย

ชายหนุ่มรู้สึกหวิว ๆ และเวียนหัวจากการถูกกระแทกจนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นลูกค้าที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาก็ตกใจกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแฮโรลด์จ้องมองชายหนุ่มที่ศีรษะชุ่มไปด้วยเลือดอย่างดุร้ายและเย้ยหยัน “ออกไป ไม่งั้นฉันจะหักขาแกซะ!”ชายหนุ่มกุมบาดแผลไว้ที่ศีรษะและคำราม “ได้เลย ไอ้เลวนี่ เดี๋ยวรู้เลย!”จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากร้านอาหารแฮโรลด์ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย เขาคิดว่าเขาเป็นใคร มาคุกคามฉัน? ฉันชื่อแฮโรลด์ วิลสัน ไอ้เวร!”จากนั้นเขาก็ปัดตัวเองด้วยท่าทางที่ดูสบาย ๆ ขณะที่พูดกับลอรีนว่า “มีจุดบกพร่องที่น่ารำคาญอยู่เสมอทุกที่ที่คุณไป อย่าปล่อยให้เขาทำลายค่ำคืนของเราเลยครับ มาทานต่อกันดีกว่า”อารมณ์เฉลิมฉลองของลอรีนถูกทำลายกายไปหมด หลังจากช่วงเวลาที่วุ่นวายเธอก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรตลอดมื้อค่ำแฮโรลด์พยายามทำให้อารมณ์แจ่มใสขึ้นด้วยการสนทนาที่ดูน่าสนใจ แต่ลอรีนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้สนุกไปกับเขาเลยในความคิดของเธอแฮโรลด์ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่ไร้ความสามารถและบ้าบิ่น เขาจะไม่อยู่ในรายชื่อของเธอแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกก็ตามในทางกลับ

การเสียดแทงและความเจ็บปวดที่ขาของเธอส่งคลื่นตกใจไปทั่วร่างกายของลอรีน เธอหมดหวังและสิ้นหวังอย่างทึ่สุด น้ำตายังคงไหลอาบแก้มชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เขากระแอมในลำคอและตะโกนว่า “พาเธอขึ้นรถ!”เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านข้าง “คุณเวสต์บรู๊ค เมื่อไหร่คุณจะให้เราได้ลิ้มรสผู้หญิงสวย ๆ ล่ะ?”ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา “ฉันทำกับเธอเสร็จเมื่อไหร่พวกนายจะทำอะไรก็ได้ตามต้องการ!”จากนั้นเขาก็ยื่นแขนออกไปเพื่อจะจับเธอเข้าไปในรถ ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องอย่างกะทันหันจากด้านหลังของผู้ชายคนนั้น!“อ๊ากก!”ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ดังและเจ็บปวดก็ดังก้องอย่างรุนแรงชายหนุ่มหันกลับมาด้วยความโกรธและตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น?”แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมแรงที่พัดมาทางเขา! ก่อนที่เขาจะหลบได้ทันเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เลือดพุ่งต่อหน้าต่อตา ดั้งจมูกหักเสียงดัง "กร๊อบ" และมีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาในทันทีราวกับว่าใบหน้าของเขาโดนค้อนขนาดใหญ่ทุบ เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุด ร่างกายของชายหนุ่มเซไปมาและล้มลงไปข้างหลังเมื่อเขาล้มล