Chapter • Twenty ThreeTiningala ko ang madilim na langit pagkalabas ko ng resto. Malakas pa rin ang buhos ng ulan pero hindi na katulad ng kanina.Sa sidewalk na lamang ako lumakad at sumilong sa mga bubong ng mga stalls na nadaraanan ko. Malamig ang simoy ng hangin dahil na rin sa hindi magandang panahon."Shit." Mahina akong napamura nang makitang ilang metro pa ang layo ng sasakyang ginamit ko mula sa huling stall na nasisilungan ko.Humigpit ang hawak ko sa mga bitbit ko. Bahala na. Hindi naman siguro ako masyadong mababasa.Pinilit kong takbuhin ang sasakyan. Napakalamig ng bawat butil ng ulang pumapatak sa balat ko. Kaagad kong pinagpag at pinunasan ang s

Chapter • Twenty FiveWhen you love someone, you've got to be ready to do everything for that person because love isn't just about the happy moments. Love is measured by sacrifice.Madaling sabihin, napakahirap gawin. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para ihakbang mga paa ko paakyat ng third floor. Nanlalambot ang mga tuhod ko at hindi pa rin ako makapaniwala sa naging pag-uusap namin ni Senior Thomas.Naabutan kong bahagyang nakaawang ang pinto ng kwarto ni Layco. Pasimple akong sumilip sa loob. Nakaupo sa kama si Gia at Miss Chleo habang siya ay nakasandal ang balakang sa gilid ng side table. Nakatupi ang kanyang mga braso at tila malalim ang iniisip."What are we gonna do now?" ani Miss Chleo na bak

Chapter • Twenty SevenHabang ang lahat ay abalang mamili ng isusuot nila para sa festival mamayang gabi, heto ako, mahigpit na nakayakap sa natutulog na si Layco. Tahimik na umiiyak at ninanamnam ang mga huling oras na pwede ko siyang mayakap ng ganito.Bahagya siyang gumalaw at tumagilid. Hinapit niya ako at lalong ikinulong sa kanyang bisig. Ang mukha ko'y nakabaon sa kanyang dibdib.Lalong humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. Ilang oras na lang, Lay. Sana huwag ka munang magising.Iniangat ko ang aking ulo at pinagmasdan ang maamo niyang mukha. Napakasarap niyang pagmasdan kapag natutulog. Nawawala ang kunot sa kanyang noong tanda ng napakaraming problemang kinakaharap niya ng dahil sa'kin.

Chapter • Twenty NineCHLEO'S POVNapatayo ako nang marinig ang pagdating ng mga sasakyan. Ilang yapak ang umalingawngaw papasok ng kastilyo. Nagbadya ang mga luha ko nang makita siyang kasama ang mga Deltas."Drako..." I muttered.Isang pagod na ngiti ang lumandas sa kanyang labi. Mabilis siyang humakbang palapit sa akin. Tuluyang tumulo ang luha ko nang yakapin niya ako ng napakahigpit.A sigh of relief left his lips. "I missed you, Chleo." Bulong niya saka kumalas sa pagkakayakap sa akin. Marahan niyang pinunasan ang basa sa aking pisngi.Hindi ko nagawang sumagot. Kulang ang mga salita para ipaliwanag ang n

EPILOGUEMy life is another cliche' story young girls love to read. Kung inaakala nilang masaya ang buhay ng isang prinsipe, well,hindi.The Magnisons rule Brenther for centuries. A city located near the heart of Remorse. A place where beasts can walk freely. A hell on Earth for humans.Mula nang magkaisip ako, namulat na ako sa paraan ng pamumuno ng aming pamilya. We are different. We are ruthless. We never show mercy to anyone. We never respect the humans. Para sa amin, sila ang pinakamahihinang uri. They can't protect theirselves.Weak people doesn't have the right to live because they are just depending on the stronger ones.