Nagulantang si Zhuo Qianyun. Masasabi niya na may mali sa boses ni Ling Yiran ngayon. “Anong mayroon? May nangyari ba?”“Oo. Sasabihin ko na lang sa’yo sa ibang araw.” Labis ang pagsisikap ni Ling Yiran na maging natural lamang ang kanyang boses. “Paki sabi kay Lil Yan na patawad dahil hindi ko siya malilibre ng cake ngayon. Bibilhan ko siya ng cake sa ibang araw.”“Kung nahihirapan ka ngayon, pumunta ka sa akin. Maaring hindi kita talaga matulungan ng sobra, pero magandang magkaroon ng isa pang tao para sa payo,” sabi ni Zhuo Qianyun. Tinuturing niya si Yiran bilang isang kaibigan. Simula noong nakalaya siya sa bilangguan, umalis siya sa kanyang bayan para lang iwasan si Ye Wenming at pinutol ang ugnayan sa dati niyang mga kaibigan. Mas mainam sabihin na mayroon lamang siyang iilang kaibigan sa kanyang paligid ngayon. Ang tanging tao na matatawag niyang kaibigan ay si Yiran!“Salamat, Ate Zhuo. Huwag kang mag-alala. Magiging maayos din ako,” wika ni Ling Yiran bago niya tapu

‘Gusto ko siyang kalimutan at ang relasyon na ito mula sa ilalim ng aking puso. Simula ngayon, gusto kong kalimutan ang lalaki na nangangalang Jin. Ang syudad ng Shen ay mayroon lamang Yi Jinli!’Matapos ng kanyang hiling, dahan dahang binuksan ni Ling Yiran ang kanyang mga mata at pinagmasdan ang mga nag-aapoy na kandila bago hipan ang mga nag-aalab dito. “Hiwain ko na ang cake,” sabi niya habang hinahati ito sa tatlong hati at binigay ang mga ito kay Qin Lianyi, Bai Tingxin, at sa kanyang sarili. Pagkakuha ng cake, kinain ito ni Ling Yiran ng buo. Ang cake... ay dapat na matamis, pero mapait ang naiiwan nito sa aking dila. Pagkatapos kainin ang cake, naglinis si Qin Lianyi. Plano niyang manatili, pero sabi ni Ling Yiran, “Hindi mo na kailangang samahan ako, gusto kong mapag-isa at magkaroon ng maayos na pahinga.”Nag-alinlangan ng kaunti si Qin Lianyi bago sabihin, “Sige. Magpahinga ka ng mabuti! Kita tayo bukas.”“Okay.” Tumango si Ling Yiran. Habang tinitingnan ang nag-a

'Mula ngayon, hindi na ako masyadong mag- alala tungkol kung pupunta siya sa Gu Lichen, at hindi ko hulaan kung gaano niya kamahal si Gu Lichen.'Hindi ko na uulitin ang mga pagkakamali ng aking ama. Hindi ko hahayaang maging mahirap ako at mapahiya tulad ng isang nawawala na aso para lang mahalin ang isang tao.'Hindi ko talaga gagawin!'Sa pamamagitan nito, tuluyan na ring umalis si Yi Jinli sa kusina at maglakad paakyat sa hagdan patungo sa ikalawang palapag.Si Gao Congming ay tumingin sa likuran ng kanyang amo na may halong pakiramdam.'Kung talagang may isang tao sa mundo na makokontrol ang buhay at pagkamatay ng batang Master Yi ...' Sa paanuman, pumasok sa isipan niya ang pangalan ni Ling Yiran.…Nagising si Ling Yiran kinabukasan upang makita ang isang magandang nakabalot na kahon ng regalo sa kanyang tabi ng kama. Ito ay regalo sa kaarawan mula kina Lianyi at Bai Tingxin.Kaya lang hindi niya ito binuksan kagabi.Dahan-dahan na umupo, binuksan ni Ling Yiran ang

'Gayun paman ...' Ibinaba ni Ling Yiran ang kanyang ulo at tumingin sa kanyang patag na tiyan.'Hindi ako maaaring magkaroon ng sarili kong mga anak. Dati, dahil sa aking katawan na naisip kong hindi ako makapag- anak.'Ngayon, maaaring gumaling ang aking katawan, ngunit pagod na ako sa pisikal na wala na akong lakas ng loob na maniwala sa tinaguriang pag-ibig!'Nakarating si Ling Yiran sa maliit na restawran, at pasado alas siyete na. Iniwasan niya ang oras ng dami ng tao sa hapunan."Nandyan ka lang pala!" Nang makita ni Zhuo Qianyun si Ling Yiran, agad siyang lumapit sa kanya. Sa pagtingin sa kanyang walang imik na mukha, tinanong niya, "Kumain ka na? Bakit hindi ka kumain ng kung ano Pinag- isipan ito ni Ling Yiran at sinabi, "Kung gayon bigyan mo ako ng isang mangkok ng pansit. Matagal ko nang hindi iyon nakakain.""Oo naman, sandali lang," sabi ni Zhuo Qianyun bago inutusan ang mga tauhan sa kusina na gawin ito.Hindi nagtagal, lumitaw ang isang mangkok ng pansit na mar

Kapag nahihirapan siya at gutom na gutom, malamang ay kakainin niya ang lahat ng mga masasarap na pagkain habang hawak niya ang kanyang minamahal na babae."Maaari mo ba akong bitawan? Sa palagay ko nasabi na natin ang lahat ng kailangan nating sabihin sa korte. Nagpunta ako sa bilangguan tulad ng kung paano mo ako gusto. Mayroon ka bang ibang maituturo sa akin, G. Ye?" Sinabi ni Zhuo Qianyun.Hindi mapigilan ni Ye Wenming na mapapikit ang kanyang mga mata. Ang babaeng nasa harapan niya ay hindi kasing banayad tulad ng dati. Sa halip, tila may mga tinik siya sa buong paligid upang mailayo ang mga tao.Bukod dito, ang mga salitang 'kumalas' mula sa kanyang bibig ay matalo sa kanya."Zhuo Qianyun, sa palagay mo ba pag katapos ng ilang taon sa bilangguan, nabayaran mo na ang lahat ng utang mo?" Malamig na sabi ni Ye Wenming. Mas mahigpit na pinisil ang kanyang mahahabang daliri ang braso nito, papalapit sa kanya. "Napakatuso mo talaga kung iniisip no!"Si Zhuo Qianyun ay biglang t