Ang sasakyan ay nagmaneho patungo sa bungad ng ospital, at binuhat ni Yi Jinli si Ling Yiran sa buong pasilyo ng ospital. Ginamot si Ling Yiran ng parehong doktor. Matapos tingnan ang kanyang tuhod, sinabi ng doktor, “Malamang ay ito ay sa kadahilanang bigla mo na lamang tinigil ang pag-inom sa mga gamot mo, kaya ngayon ay binibigyan ka nito ng physical discomfort. Tsaka, linagnat ka, na siyang dahilan ng pagsakit ng tuhod mo kada oras. Ang paggamot sa ganitong problema sa kasu kasuan ay pangmatagalang gamutan. Kung tinigil mo na ang pag-inom ng mga gamot mo, mas mapapalala lang nito ang sitwasyon.”“Resetahan mo siya. Papapuntahin ko siya lingo lingo,” malamig na sinabi ni Yi Jinli. “Hindi na, salamat. Hindi ko kailangan ng kahit anong pangmatagalang gamutan. Bigyan mo lang po ako ng kahit ano para maibsan ang pananakit,” sabi ni Ling Yiran. Tumingin ang doktor kay Yi Jinli dahil naging hindi kumportable ang tension sa paligid. “Gawin mo ang sinabi ko,” sabi ni Yi Jinli.

‘Sino ba talaga ang... babaeng ito? Hindi siya mukhang isa sa mga may antas dito sa syudad. Nakasuot lang siya ng ordinaryo at mukhang mumurahin na mga damit.’Pero, si Young Master Yi ay minasahe ang kanyang mga tuhod at naghihintay din sa kanya para mainom na niya ang mga gamot niya. Ang kahit na sino ay makikita na ang babaeng ito ay importante kay Young Master Yi. Nakatingin si Ling Yiran sa gamot na nasa harap niya, gustong matawa at maiyak ng sabay. Ang lalaki ay sobrang naging tanga noong naghiwalay sila, pero ngayon ay binibigyan niya si Ling Yiran ng gamot at isang bote ng tubig tulad ng siya ay parang isang maginoo noong sila pa. Ang pagiging maginoo at katangahan ay lahat na nagpapahiwatig sa kanya ng pagkamanhid at walang pakialam. Tahimik niyang kinuha ang gamot at ang isang boses ng tubig bago niya nilunok ang gamot sa isang lagok ng tubig. Tapos ay binuhat siya ni Yi Jinli at lumabas ng ospital. Ang kotse ay pumarada sa bungad ng ospital. Binaba siya ni Yi J

Tinawag ni Ling Yiran ang nasa tanggapin at sinabihan ito na itapon ang mga rosas. Ang nasa tanggapan ay hinati hati ang mga roses sa isang palumpon at ibinahagi ang mga ito sa lahat ng nasa kompanya. Libreng rosas naman sila, kaya maraming mga tao ang nasiyahan nang natanggap ang mga ito. Si Guan Lili lamang ang mukhang dismayado na parang inutangan siya ng milyong dolyar. ‘Ibig sabihin ba nito ay... hindi talaga naghiwalay sina Ling Yiran at Yi Jinli? Iyon baa ng dahilan kung bakit may nagbayad ng bill para sa kanya sa Druken Days at nagpadala ng mga rosas sa kanya ngayon? Pero kung hindi talaga sila naghiwalay, bakit ang pangit manumit ni Ling Yiran? Kahit na ang bag na dala niya sa opisina ay disenyo mula pa ilang taon na! Tsaka mukha talagang luma ‘to!’Habang iniisip niya ang mga ito ay nagningning ang mga mata ni Guan Lili at nakaisip ulit ng bagong plano. Hindi nagtagal ay tinawag si Ling Yiran sa opisina ni Lawyer Gu. “May boyfriend ka?”Diretsong tanong ni Lawyer Gu

Niyakap ni Ling Yiran si Qin Lianyi, humahapdi ang ilong niya. “Oo na, ang anak mo ay anak ko rin. Ang anak natin ay magkakaroon ng dalawang ina...”‘Lianyi. Ang tanging tao na hindi magtataboy sa akin ay ikaw lang, Lianyi! Paano ko masusuklian ang kabutihan niya? Siguro ay kahit ang buong buhay ko ay hindi sapat para sa akin na suklian siya!’...Sa mga sumunod na araw, abala si Ling Yiran sa pagkolekta ng mga mahahalagang impormasyon tungkol sa kaso, kaya natural lang na lagi silang nagkikita ni Guo Xinli. Maraming beses na sila naghapunan, pero laging pinipilit ni Ling Yiran na sa Dutch lang. “Panigurado ay gusto ka ni Guo Xinli. Sa tingin ko ay ayos naman siya. Tamang tama para sayo.”Pumunta si Qin Lianyi upang makita si Ling Yiran ng isang beses at nagkita rin sila ni Guo Xinli. Nag usap din sila ng ilang sandali. Maganda ang pakiramdam ni Qin Lianyi tungkol kay Guo Xinli. ‘Maaring mukha siyang ordinary, pero totoo siya, mapagkakatiwalaan, at medyo mahiyain. Namumul

Nanlaki ang mga mata ni Qin Lianyi habang tinitingnan ang mapulang pisngi nito. ‘Diyos ko... Namumula... Namumula siya. Hindi ito totoo, hindi ba? Namumula ba talaga siya?’Hindi niya mapigilang iangat ang kanyang kamay at iabot ang mga pisngi nito. Napasinghap siya pero hindi niya pinigilan si Qin Lianyi. Hinayaan niyang haplusin ng kanyang mga daliri ang mukha niya. “Anong... ginagawa mo?”“Wow! Bai Tingxin, namumula ka...”Gulat na gulat si Qin Lianyi. Mas lalo siyang napasinghap at iniwas agad ang kanyang mukha. “Huwag kang magsalita ng walang kabuluhan.”“Hindi ako nagsasalita ng walang kabuluhan…”Tapos ay nakita niya rin ang pulang mga tainga ni Bai Tingxin. Walang kahirap hirap niyang inabot ang mga tainga ni Bai Tingxin. Talagang namumula sila at nasusunog. “Huwag mong gawin ‘yan,” sabi niya, sinusubukan na alisin ang kamay ni Qin Lianyi. “Hoy, hayaan mong hawakan ko pa. Hindi ko pa nahahawakan ng maayos!” sigaw niya, hindi namamalayan ang kalabuan ng mga