"ZAYN . . ." Garalgal ang boses kong tawag sa pangalan niya. I can't think of anything to say. I'm not ready for this. "Why Andri? Tell me, what did I do wrong to you?" His voice is pleading. I am hurt by seeing his pleading face.Kahit anong pilit kong takasan si Zayn, maghaharap pa rin talaga kami. Kung kailan ay okay na ako, saka pa siya ulit dumating para guluhin ang buhay ko. "Can we start over again?" Tama ba ang narinig ko? Pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko sa narinig ko mula sa kanya. Pinatigas ko ang ekspresyon ng mukha ko. Ayokong magpadala na naman sa sasabihin niya. Narinig ko na ito noon pero niloko niya lang ako.

"HOW'S MY BABY GIRL?" Tanong ko sa anak kong may lagnat. Nagdala rin ako ng paborito niyang chicken joy at spaghetti. Ayaw daw kumain sabi ni Nanay. "Sakit dito Mommy," turo niya sa ulo niya at sa tiyan. Hinalikan ko ang tinuro niyang masakit. "Ayan. Mawawala na iyong sakit kasi kiniss na ni Mommy," niyakap ako pagkatapos ni Zayrene. Hanggang sa nakatulog na siya ay karga-karga ko. Nag-aalala ako sa kanya. Hindi ako nakapasok ngayong araw dahil mataas pa rin ang lagnat ni Zayrene. Hindi ko siya maiwan. Dinala ko na siya sa hospital ngayon dahil hindi bumababa ang lagnat niya simula kanina. Sobrang nag-aalala ako. May mga rashes na kasi siya sa katawan. Natatakot ako na baka may dengue siya. "Bumaba ang platelets ng anak niyo Misis. Kailangan niyang masalinan ng dugo." Paliwanag ng Doctor sa akin. AB-Negative ang blood type ni Zayrene. Hindi na ako nag-isip na maghahanap pa sa iba ng dugo. There's only one person who can help her right

"Zayrene," tawag ni Zayn sa anak namin. It's almost a whisper. Kung hindi ko lang siya katabi, ay halos hindi na iyon maririnig. Nagkatitigan silang mag-ama bago ko binatawan ang anak ko, to give way for Zayn to hug our daughter. "Daddy..." Zayrene cried calling her father. His eyes is full of tears too. Agad niyang niyakap ang anak namin. Parang may kung anong bagay na dumagan sa dibdib ko at bigla itong nagsikip. Seeing them together right now makes me feel the happiest mother on earth. Lahat kami na nasa loob ng silid na ito ay hindi na napigilang mapaiyak sa tagpo na iyon nang mag-ama. Those are tears of joy. "Dito ka na Daddy?" Tanong ni Zayrene pagkahiwalay niya nang yakap kay Zayn. Matagal rin silang nagyakapang mag-ama. He nodded and kissed her on her forehead. "Of course, baby. Daddy will never gonna leave you again. Hindi ko hahayaan na magkahiwalay ulit tayo, baby." He glanced at me. He reached my hand too. Nakiyakap rin ako

Dumiretso ako sa opisina pagkatapos kong bumisita kina Nanay.Hindi pa rin kasi sila nakakalipat dahil nagliligpit pa rin sila pero pwede nang lipatan ang bahay.Nagpatulong ako sa isang kasambahay ni Zayn para matulungan sina Nanay. May kinuha namang yaya si Zayn para kay Zayrene.Naroon din sina Camille ngayon sa bahay kaya may nagbabantay sa kanya.Galing kasi ng eskwelahan si Camille at doon dumiretso sa bahay dahil nirerequest ng pamangkin niya na pumunata siya sa bahay. Pumasok agad ako sa loob ng opisina ko.Nasa site si Zayn at Johnson ngayon.He doesn't know that I'm here.Basta nag-iwan lang ako ng message sa kanya sa text na papasok ako sa opisina.Wala pa siyang reply kaya malamang hindi pa niya 'yon nababasa. "Xandi." Nag- angat ako ng tingin mula sa pagkakatutok ko sa laptop. "Jared,why?" Umayos ako ng pagkakaupo. Sinara niya ang pinto ng opisina ko at umupo sa bakanteng upuan na nasa harapan ko. Inilapag niya ang newspaper n

Pagkatapos naming mag-usap ni Celine ay dumiretso na akong umuwi sa bahay. Tinawagan ko na lang si Jared at pinaalam sa kanya na hindi na ako babalik sa opisina.Napaisip ako sa mga sinabi niya. Bakit may mga article na gano'n tungkol sa kanila? Civil wedding lang ang kasal namin noon ni Zayn at kaming pamilya lang talaga ang nakakaalam kaya marahil si Celine pa rin ang kilala nila. Hindi pa ako nakaattend sa mga gatherings noon na ako ang kasama ni Zayn.Ipinilig ko ang ulo sa pag-iisip ng mga bagay na 'yon. Enough of her.Naabutan kong naglalaro ang anak ko sa garden kasama ang kanyang yaya.Hindi ko muna siya nilapitan. Pinagmasdan ko lamang siya habang masaya itong naglalaro. Parang kailan lang ng nasa hospital kami, ngayon masigl