Chapter 20   Bella's POV   "KLARENCE!" sigaw ko kahit hindi ko na siya makita. Pinagtutulungan na siya ng mga zombies ngayon.   "Bella, Tama na." Saad ni Zach habang inilalayo ako sa may pinto.   "Zach! Si Klarence, Tulungan natin siya. Kailangan niya tayo." Sabi ko habang humahagulhol.   "Bella, Wala na si Kla—" pinutol ko ang sasabihin niya.

Chapter 22 Bella’s POV“Kapag hindi ka dun nag-aral, sige ka.” Sabi ni Klarence habang magkahawak kami ng kamay. “Dun na nga ako mag-aaral eh!” sabi ko sabay hampas sa braso niya. Ack! “Paulit-ulit ka na eh, Kanina ka pa.” Sabi ko pa bago maupo sa may bench. Umupo na din siya sa tabi ko. Pagkatapos ng dalawang taon, medyo nakakaahon na din sa wakas ang mundo. Malinis na ang ilang lugar dito at masisimulan na ulit ang pasukan. Akalain niyo ‘yun, parang kahapon lang, ang daming zombies dito sa tabi-tabi. Ang hindi ko ata kinaya ay nung malaman nina Lukas na ‘yung teacher nila sa P.E. ang magiging guro nila. Grabe! Muntik nang maiyak si Lukas dahil dun. Kapag sinuswerte ka nga naman oo. “Naninigurado lang, baka magbago na naman ang pasya niyo eh.” Sabi nito. Inirapan ko siya, “B

Chapter 24  Mara’s POV  “Kami na lang ang ilibre mo ng isaw para hindi sayang effort mo sa paghihintay.” Request ni Aiden.“Hoy ikaw talaga!” saway sa kaniya ni Fiona. Natawa lang ako sa inasta niya. “Nagbabaka-sakali lang eh.”  Ganito ba talaga sila maglambingan? Mas mukhang matapang talaga si Fiona kaysa kay Aiden. Haha. “Sige ba. Libre ko.” Sabi ko na labis na ikinatuwa ni Aiden. Kinutusan lang siya ni Fiona. Aantayin ko pa din si Zach, baka maalala niya ang usapan namin at bumalik siya. -- Nagpasundo na ako kay Mang Mando—Driver namin. Hindi naman dumating si Zach eh. Umasa pa naman ako. Masakot pala ang umasa ‘no? ‘Yung tipong akala mo darating siya pero kahit anong hintay mo, wala si

Chapter 26  Mara’s POV Nakikipagsiksikan kami sa mga estudyante na nandito sa canteen. Ang daming taong gutom na at isa na ako dun. Kanina pa kaya akong hindi kumakain tapos nagtatakbo pa ako. Pero ang mas nakakakuha ng pansin ko—pati na din ng mga estudyante dito ay ang magkahawak naming kamay ni Zach. Girlfriend na daw kasi niya ako kaya kailangan, ganito. Argh! Kitang-kita ko din na naiinis na siya sa pakikipagsiksikan sa mga tao dito. Nakasura naman nga kasi eh! Ikaw ba naman ang makipagsiksikan sa mga tao dito tapos ang iingay pa. Hindi ko na nga mabilang kung ilang beses nang natapakan ang sapatos ko dahil sa pakikipag-unahan nila.  Sana huwag nila akong isumpa ‘pag nagkataon. Hindi ko naman sinasadyang matapakan ang mga sapatos nilang mas makintab pa sa nga mukha nila. Ramdam ko ang inis ni Zach. Mas hinigpitan kasi

Chapter 28 Mara's POV "You what?" nagtatakang tanong ko kay Zach habang diretsong nakatingin sa mga mata niya. "Niloloko mo ba ako?" Hindi niyo ako masisisi dahil hindi ko na din alam ang nangyayari sa aming dalawa ngayon. Masyadong masakit para sa akin ang nalaman ko kanina. "Bakit mo ba pinagdududahan ang pagmamahal ko sayo, Mara?" tanong niya at nakita ko ang lungkot na lumukob sa mga mata niya. Hindi ko siya gustong makitang maging ganito. Hindi ko siya gustong makitang nasasaktan kasi kung mahal mo ang isang tao, hindi mo gugustuhing makitang nasasaktan siya, lalo na ang mga mata niya na nakatingin sa akin. I think, i am gonna regret this one, ang makitang nasasaktan siya sa harap ko. Pero paano din naman ako? Paano din ang nararamdaman ko? "Naguguluhan ako, Zach." ngayon ay mahinahon na ang pagkakabanggit ko ng mga salitang lumabas