Leigh's POVs:Ilang ulit na tunog ng doorbell ang pumilit na nagpabangon sa akin. Medyo nahihilo pa ang pakiramdam ko ngunit pinili kong tumayo sa kama.Saglit kong inayos ang sarili sa harap ng salamin at nagsuot na lang ng pulang robe dahil tanging malaking t-shirt lang at underwear ang suot ko.Inaasahan kong admin lang nitong condominium ang nasa labas at makulit na doorbell ng doorbell, ngunit nabigla ako nang makita sa peephole ang isang nakangiting Lyle Sebastian. May bitbit itong isang basket na punong-puno ng prutas. Agad ko itong binuksan."Anong ginagawa mo dito?" bungad kong tanong dito."Aalagaan ka," ngiting-ngiti nitong tugon."Ayos na ang pakiramdam ko compare kaninang madaling araw. Nakainom na ako ng gamot,” ani ko."Edih para mas lalo kang gumaling.""Paano mo nalaman ang lugar na 'to?" usisa ko na lang."I have my ways, my love." He winked.I eyed him from head to toe. Halatang galing siy

Arkesha’s POVs:Nakangiti at masaya kong inaayos ang mga papers na narito sa desk ni President Leigh. Nagtimpla rin ako ng gatas na sinigurado kong masarap. May bonus pang stuff toy na panda. Sakto lang ang laki nito at inayos ko ito na waring nakayakap siya sa tasa ng gatas.Anong meron?Wala naman. Gusto ko lang gawing extra special ang pagbati mamaya ng magandang umaga.Oh, bago ko makalimutan.Madali kong kinuha sa bag ko ang keychain na panda - yung galing sa Laiya, Batangas. Ipinasok ko iyon sa bulsa ng panda stuff toy. Muli kong inayos ang pwesto niya.Natigil ako sa ginagawa kong pag-aayos nang bumukas na ang pinto at dumating na ang kanina ko pang hinihintay. Napatigil rin siya nang makita ang ayos ng kaniyang desk.“Good morning, Miss President?” masigla kong pagbati.Kunot ang noo na bumaling ito sa akin.  “W-what’s going on?” usisa niya.I sweetly smile. &ldqu

Arkesha’s POVs:“Okaerinasai, Misupurejidento.” Ikinagulat ko nang salubungin kami nang isang matangkad na lalaki pagkalabas naming ni President Leigh ng departure area. “Yokoso Nihon e. Watashi wa Ichi-san no hisho desu. Namae wa Heki-san desu.” [Welcome back Miss President. Welcome to Japan. I am Ichi-san secretery. My name is Heki-san.]Naka-pormadong black suit ito at tantya ko ay ka-edaran lang namin siya ni President Leigh. Mas lalo siyang pina-gwapo ng mga singkit niyang mata. May kasama pa siyang tatlong lalaking mga itsurang Men in Black sa likod niya.“Dozo yoroshiku Heki-hisho san desu. Kore wa hisho no, Arkesha-san desu,” nakangiting tugon ni President Leigh. [Nice meeting you Secretary Heki. This is my secretary also, Arkesha.]Napatingin ako sa kay President Leigh nang marinig ang pangalan ko. Binebenta ba niya ako? Kidding aside, namangha ako dahil marunong pala siyang mag

"Pumunta na kasi tayo," pangungulit ko."No."I pouted. "Sige na.""I said no.""Leigh," pagtawag ko rito."Still a no.""Sulitin na natin ang huling araw natin dito sa Japan.""No," she firmly said."Ako na nga lang pupunta doon.""Subukan mo lang, uuwi ka talaga pabalik sa Pinas mag-isa," seryosong banta nito.Nasa kwarto kami at magpapahinga na nang maalala ko ang kwento ni Secretary Heki na ngayon ang festival sa bayan. Gusto kong pumunta doon pero ayaw naman pumayag ni Leigh. Nakaupo siya sa kama at nakasandal sa headboard habang abalang nagbabasa ng libro, ako naman ay nakahiga sa kandungan niya upang kulitin siya."Bakit ba kasi ayaw mo akong payagang pumunta sa festival?" pagmamaktol ko."Something bad might happen to you. Besides, your wound is still fresh," tugon nito na muling binalik ang atensyon sa librong binabasa."Pinagaling mo na, diba? Atsaka, kaya nga gusto ko sabay tayong p

Leigh’s POVs:Today is the day.I heavily sighed. Kailangan ko nang simulang ayusin ang lahat or should I say tapusin ang lahat.Parang may mabigat na kung anong bagay ang nasa lalamunan ko na ayaw matanggal. At gan’on rin ang katawan ko, para akong may pasan-pasan at hindi ko maigalaw nang maayos.Pinagmamasdan ko lang ang mga matatayog na gusali at napaka-gandang tanawin sa labas ng malaking bintana ko. Kahit anong ganda ng buong lugar ay hindi nito mapawi ang lungkot na sumasakop sa buong pagkatao ngayon.Nasa point ako ngayon na nagdadalawang isip kung kaya ko nga bang tapusin ang lahat sa amin ni Arkesha. Dahil sa totoo lang, parang hindi ko kaya– hindi, dahil hindi ko talaga kaya.Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang maistorbo ako dahil sa pagbukas ng pinto. Pagharap ko ay matamis na ngiti ni Arkesha ang bumungad sa akin. At waring lahat ng bigat na nararamdaman ko ay biglang nawala.“I didn&