“Leigh, tapos ko nang paliguan si Noah. Bumangon ka na, ikaw naman papaliguan ko,” paggising ko kay Leigh.Gumalaw lamang ito nang kaunti para magtalukbong pa ng kumot at higpitan ang pagkakayakap sa unan ko.I placed my hands at my waist at malalim na bumuntong hininga. “Leigh, papasok pa ako. Gumising ka na, papaliguan pa kita.”Ilang segundo makalipas ay dumilat nga ito. Matamis na ngiti ang agad na gumihit sa labi niya pagkakita sa akin.“Hmm, good morning, my love,” nakangiting pagbati nito. Namumungay pa ang kaniyang mga mata, marahil inaantok pa talaga.Kinuha nito ang buong kaliwanag braso ko at niyakap nang mahigpit.“Good morning too. I love you.” I gently kissed her forehead. “Tumayo ka na.”Bumalik ito sa pagkakapikit.“Leigh,” pagtawag ko rito, mukhang may balak pa itong matulog uli.“Hmm?” she groaned.Hinaplos ko ang

Malungkot akong napangiti nang maalala ko ang kinuwento sa akin ni Ms. Boa sa nung nakaraan. We’re step-sister pero iginigiit niyang isa lamang akong mission para sa kaniya.Naalala ko na si Ms.Boa, siya ang gustong-gusto kong kalaro noong bata ako. Dahil nag-iisang anak lang ako nun ay lumaki akong walang gaanong kalaro. Ayaw rin kasi ni papa na lumalabas ako ng bahay.Sa tuwing nakikita ko nun si Ms.Boa sa bahay ay agad ko siyang niyayayang maglaro. Noon pa man ay sinusungitan na niya talaga ako, ngunit nakikipaglaro rin naman siya sa akin sa huli.Naging ‘ate’ talaga ang turing ko sa kaniya. Siya ang naging takbuhan ko nun sa tuwing umiiyak ako. Noon pa man ay pino-protektahan na niya ako kahit sa mga nang-aaway sa akin.Halos mabitawan ko naman ang baso ng iniinom kong tubig nang magitla ako nang may pumulupot na braso sa aking katawan mula sa aking likuran. Nang lingunin ko naman upang silipin ay sumilay ang matamis na ngiti sa akin

Arkesha’s POVs:Halos mapahilot na ako sa sintido ko sa sobrang pananakit ng ulo ko. Binabalot ng samu’t-sari at kaliwaang reklamo ang apat na sulok ng conference room ngayon. Waring lahat ay may kaniya-kaniyang mundo.Fucking 50 million pesos have lost based on the financial statement and report na ni-release ng Accounting and Budget department kaninang umaga. Nabigla ang buong kompanya, hindi alam kung saan napunta ang malaking halaga. Nang makarating sa kaalaman ng shareholder members ay isa-isa nila kaming piniste ni Mr. Alastair ng sunod-sunod na tawag at reklamo.Kanina pa sumasakit ang ulo ko sa pagsagot sa mga tanong nila sa telepono hanggang sa nagdesisyon kami ni Mr.Alastair na magpatawag ng emergency board meeting ngayong hapon ngunit ganito ang kinalabasan. Maingay at magulo, Ni hindi nila magawang patapusin kami sa pagsasalita.  Napalingon ako sa katabi kong si Mr.Alastair nang marinig ko ang marahas nitong pagbuntong-h

Third Person’s POVs:*Leigh’s dream*Tambak si Leigh ng mga gawain sa kaniyang office nang istorbohin siya ng pagkatok at pagpasok ni Secretary Alastair sa kaniyang opisina, sa sobrang pagka-busy ay hindi ito nag-abalang mag-angat ng ulo upang salubungin ito ng tingin.“Yes, Secretary Alastair?” tanging tugon ni Leigh pagpasok ni Secretary Alastair.Magalang na yumukod sa kaniya ang kaniyang secretary at tahimik na lumapit sa kaniyang harap.Ilang segundo ang lumipas na walang naging imik si Secretary Alastair at doon lang tuluyang nakuha ng secretary ang atensyon ng kaniyang presidente. Mula sa tambak na mga dokumento na kaniyang binabasa ay inangat na ni Leigh ang kaniyang mga mata upang tignan ito, unang napukaw ng black folder na hawak ni Secretary Alastair ang kaniyang pansin.“What’s with that folder?” Leigh ask.Imbes na sagutin ay marahang lumakad si Secretary Alastair hanggang makarat

Kumunot ang aking noo nang masilaw mula sa isang matinding liwanag. Marahan kong binuksan ang aking mga mata at puting kisame ang sumalubong sa akin. I mentally cursed nang rumehistro sa akin ang amoy ng gamot at nakumpirma kong nasa hospital uli ako. I groaned in frustration.Fuck it! Ang paghihirap ko na makalabas ng hospital ay nabalewala lahat. Napapikit ako nang mariin upang pigilan ang nagbabadyang luha ngunit ayokong panghinaan ng loob.‘Kung kinakailangan kong tumakas muli kahit na sampung beses pa ay gagawin ko mapuntahan lamang siya kung nasaang lupalop man siya ng mundo,' determinado kong bulong sa aking sarili.Sa pagdilat ng aking mata ay natigilan ako nang makilala kung sino ang taong nakatayo sa aking harapan. Ang kaninang luhang pinipigilan ko ay tuluyan nang bumuhos. Halos hindi ko malaman kung anong dapat kong maramdaman habang nakating