เรือนรับรองแขกของเมืองหลงหยุนจวนของเจ้าเมืองใช้ที่นี่เป็นพิเศษเพื่อรับแขกผู้มีเกียรติทั้งสามคนจากราชสำนักพวกเขาทั้งสามไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ละคนน่าจะมีอายุประมาณห้าสิบหกปี นี่เป็นเรื่องปกติ เพราะระดับของพวกเขาก็ไม่ได้ต่ำ และต้องใช้เวลาในการฝึกฝนกว่าจะมาถึงขั้นนี้ มนุษย์แปลกประหลาดเช่นหานซานเฉียนหายากโลกเชวียนหยวน“เมื่อไหร่เราจะไปพบหานซานเฉียน?” ฝูซานถามอีกสองคน แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์โคมแปด แต่เขาก็ยังต้องฟังความคิดเห็นของผู้ที่อยู่ใกล้กับระดับโคมเก้าก่อน “เราต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสามคนก่อนที่จะสอบสวน การไปพบเขาในเวลานี้ เป็นเวลาที่เขามีแนวโน้มที่จะเปิดเผยข้อบกพร่องของเขามากที่สุด ไม่รู้ว่าท่านปี่ยางคิดเช่นไร?” โหยวไห่หันไปมองชายชราอีกคนปี่ยางเป็นคนที่เข้าใกล้ระดับโคมเก้ามากที่สุดในบรรดาทั้งสาม ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวไว้ว่าเขาจะเลื่อนระดับให้ได้ภายในห้าปี และด้วยเหตุนี้ สถานะของเขาในราชสำนักจึงสูงกว่าสองคนเล็กน้อย“ถ้าสามคนนั้นตายด้วยน้ำมือของเขาจริง พวกท่านคิดว่าเขาจะอยู่ในระดับใด” ปี่ยางกล่าว“การฆ่าคนสามคนในระดับโคมเจ็ดไม่ใช่เรื่องยาก ข้าก็ทำได้ เพราะความแข็งแกร่งของสา

หลังจากที่เฉินเถี่ยซินปรากฏตัว บรรยากาศในลานบ้านอื่นก็เปลี่ยนไปทันทีทั้งหานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งรู้ว่าผู้ชายคนนี้มาด้วยเจตนาไม่ดี แต่หานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งไม่สามารถเดาได้ว่าเขามาทำไมเฉินเหยียนหรันเดินไปหาเฉินเถี่ยซิน และถามขึ้นทันที “ท่านพี่ มาที่นี่ทำไมเจ้าคะ”เฉินเถี่ยซินมองไปที่หานซานเฉียนอย่างยาะเย้ยและพูดว่า “ข้ามาที่นี่เพื่อเปิดเผยสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำ”หานซานเฉียนเฉยเมย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเฉินเถี่ยซินกำลังพูดถึงอะไร และแม้ว่าเขาจะรู้เกี่ยวกับการเสียชีวิตของคนสามจากราชสำนักแล้ว หานซานเฉียนก็ไม่กลัวผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดก็แค่ไปราชสำนักไม่ใช่หรือ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่หานซานเฉียนไม่สามารถทนได้แต่ฮวงเซียวหย่งเริ่มกลัวเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ และใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันทีเขาเกิดในราชสำนัก และเขาก็รู้ดีว่าราชสำนักทรงพลังเพียงใด เมื่อข่าวที่หานซานเฉียนสังหารคนของราชสำนักแพร่กระจายออกไป ราชสำนักจะไม่มีวันปล่อยหานซานเฉียนไปและปรมาจารย์ของราชสำนักทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็เพียงพอที่จะจัดการหานซานเฉียนได้“ท่านพี่ ท่านกำลังทำอะไร อย่าก่อเรื่องนะเจ้าคะ” เฉินเหยียนหรันพูดอ

“ท่านปี่ยาง เขาฆ่าคนของราชสำนัก แล้วเหตุใดท่านถึงบอกว่าพวกเขาสมควรถูกฆ่าล่ะขอรับ?” เฉินเถี่ยซินวิตกกังวลเพราะสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามที่เขาจินตนาการไว้ ดังนั้นเขาจึงรีบเตือนสติปี่ยางว่าหานซานเฉียนฆ่าคนของราชสำนักปี่ยางเหลือบมองเฉินเถี่ยซินอย่างเฉยเมย เขารู้ว่าเฉินเถี่ยซินต้องการทำอะไร แต่น่าเสียดายที่ความปรารถนาของผู้ชายคนนี้จะต้องพังทลายลง เขาไม่เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าราชสำนักจะมีทัศนคติอย่างไรต่อเรื่องนี้ และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าจักรพรรดิให้ความสำคัญกับหานซานเฉียนมากเพียงใดตราบใดที่สามารถทำให้หานซานเฉียนพอใจได้ ชีวิตของทั้งสามคนนี้จะมีความสำคัญอย่างไร?“ก่อนที่ฉันจะมาเมืองหลงหยุน จักรพรรดิซุนขอให้ข้าสืบสวนหาเรื่องนี้ หากพวกเขาทำให้ท่านหานขุ่นเคืองก็ให้ข้าประหารชีวิตพวกเขาทันที และตอนนี้พวกเขาได้ชดใช้เรื่องนี้แล้ว” ปี่ยางกล่าวจักรพรรดิซุน!ทำให้หานซานเฉียนขุ่นเคืองประหารชีวิตทันที!คำเหล่านี้ทำให้เฉินเถี่ยซินหวาดกลัวเขาไม่เคยคาดคิดว่าหานซานเฉียนสังหารคนจากราชสำนัก แล้วจักรพรรดิซุนจะยังมีทัศนคติเช่นนี้ เขาไม่ได้ตำหนิหรือตัดสินโทษหานซานเฉียน แถมยังชมเชยเขาอีกด้วย?“ท่านปี่ยาง นี่

หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด

ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้