Pakiramdam ko ay paulit-ulit na tinatapakan ang dibdib ko habang tumatakbo ang mga minuto. Nasa lamesa lang ang mga mata ko dahil pakiramdam ko, 'pag muli akong tumingin sa stage ay tutulo ang luha ko ano mang oras.     I don't know what's going on infront but I can hear some of the guests are giving them messages. For dad and Melania, for Damian and Ria.     This hurts. This hurts a lot.     "Thank you, Mrs. Bautista. Next, I would like to call Ms. Azari Kline to give her message for Mr. and Mrs. Lafuente and our soon to be Mr. and Mrs. Alleje."      Tila hinampas ako ng kahoy sa narinig ko. Ako pa talaga? Bakit kailangang ako pa? Dad never told me anything about this. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Pakiramdam ko ay mas lalo akong maiiyak kung haharapin ko sila.     Kagat ang labi akong tumayo at lumap

Weeks had passed but we're still at Aklan. Hindi ako nalabas ng hotel dahil ayokong may makakakita sa akin. My phone is shut down because I know that Damian would call. Gamit ko ang panibagong cellphone na binili ni mommy sa akin noong nakaraan para may magamit pa rin ako. Tinatawagan ko ang numero ni Ria nang paulit ulit dahil gusto kong mag karoon kami ng pormal na pag-uusap. I won't leave Philippines if we wouldn't.     Sa loob ng tatlong linggo ay wala akong ginawa kung hindi ang umiyak. Mommy thinks that I'm depressed because of the situation but I know that I'm not. I'm not suicidal or feel sick. Hindi rin ako iritable sa kahit anong bagay. I still have an interest to live, nalulungkot lang talaga ako dahil sa nangyayari ngayon.     Kinuha ko ang cellphone sa side table at muling idinial ang numero ni Ria. Walang oras na hindi ako tumawag sa kanya. Halos tadtadin ko siya ng texts araw-araw para lang kausapin n

I was crying the whole night. Hindi ako pinansin ni mommy buong araw dahil sa sinabi ko. Nasa kwarto ko buong araw si Andro at hindi ako iniwan. Hindi siya nag sasalita, nakikinig lang siya sa iyak ko.     "Am I gonna be a bad person if I get rid of this baby, Andro?" humihikbi kong tanong. Humigpit ang yakap niya sa akin at inayos ang buhok ko.     "Of course not. You wanna get rid of the baby because of the situation, right? You don't want your child to experience your life whenever you're at your father's house before. You are not a bad person, Azari. You just don't want to make your child's life miserable," mahinahon niyang sabi. Mas lalo akong humikbi.     If the situation isn't like this, I would let my child live. I will give her everything I have just to make her happy. Pero hindi pwede, mas lalong gugulo 'yung sitwasyon. Damian and Ria just got engaged, alam ng lahat ng tao

Kinabukasan ay hindi pa pumuputok ang araw ay nasa Caticlan airport na kami. Today is the day that I'm leaving this country. I promise that I won't comeback here anymore unless it's necessary.     "Woah, sa inyo 'to, Azari?" manghang tanong ni Mia habang nakatingin sa eroplano na nasa harap namin. Nag kibit ako ng balikat bago pagmasdan din 'yon.     "I don't know. I've never seen this one before. Baka kay tita Elena," sagot ko. It is a white and pink private jet. Sigurado akong hindi 'yon kay mommy dahil hindi naman mahilig sa ganyang kulay si mommy. Lalo na ako, I love pink but it's a no for me when it comes to a private jet. I prefer black and gold or white and grey.     "Let's go inside," yaya ni mommy. Inalalayan ako ni Andro habang papaakyat sa hagdan para maiwasan ang aksidente.     Nang makapasok kami sa loob ay agad akong pinaupo ni Andro s

"Honey? Come here for a second," tawag ko kay Alistair. I'm packing her clothes because I'll send her to my mom's house later. Bukas kasi ng umaga ang alis ko papuntang Pilipinas kaya ngayon ko siya ihahatid.      "Why po?" tanong niya sa akin bago lumapit. Kinuha ko ang stuff toy na regalo sa kanya ni Andro at pinakita 'yon sa kanya.     "Do you want to bring this one?"     "Yes, po. Mom, can I go to lola Elena's house when we get there? I wanna play with tito Elias po."     "Sure, anak. You can always tell lola Alejandra to send you to their house," sagot ko. Nag patuloy ako sa pag-iimpake ng mga gamit niya bago isunod ang mga gamit ko.     Nang matapos ay sakto namang tumawag ang secretary ko at sinabing ready na ang eroplano. Ang mga guards ang nag buhat ng mga gamit namin habang ako naman ay buhat ang natu